Platenzaakstickers #199

Ypma Disco
Alkmaar
Telefoon 12626

Op achterzijde hoes, Johnny Meyer, 7", Johnny Meyer, Philips 422 009PE (Nederland, 195?)

Een sticker met geschiedenis. De familie Ypma vestigt zich in 1868 in Alkmaar en begint daar een pianobedrijf. Dat bedrijf bestaat nog steeds, getuige de website van de winkel waar deze feiten terug te vinden zijn. Het bedrijf groeit gestaag onder de leiding van kinderen en kleinkinderen van de oorspronkelijke oprichter en opent in de jaren tachtig ook filialen in Haarlem aan de Grote Markt en in Amsterdam aan het Spui.
Zoals meerder instrumentenwinkels neemt ook Ypma audio- en visuele apparatuur op in het assortiment en is er daar op voortbordurend op een gegeven moment ook een afdeling vinyl. De winkel heeft altijd een strikte scheiding tussen de 'populaire' afdeling, waar audioapparatuur en platen verkocht werden en de pianoafdeling, zoals te zien is op onderstaande foto van de winkel aan de Alkmaarse Langestraat te zien is. Links Ypma radio disco en rechts Ypma piano's orgels. Zou het personeel bij de winkel horen waar ze voor staan?

In 1995 scheidt de hifi-afdeling zich af van het pianoconcern en gaat onder de eigen naam Ynter sound & vision verder aan het Ritsevoort. Op de site van Ynter is nog een prachtige foto van de hifi-afdeling in 1980 te vinden, waarbij de tweelingbroer van Chiel 'op volle toeren' Montagne (zittend) de winkel bezoekt.

Deze bijdrage werd wederom mogelijk gemaakt dankzij Bjorn Graafland van Concerto.

Platenzaakstickers #198

De Muziekfontein
T. Smeelen-Hagelaar
Deurne - Tel. 13537

Op voorzijde hoes, Scritti Politti, 12", Absolute, Virgin 601 364 (Europa, 1984)

Na het Muziekpaleis van Wim Berkers, de tweede platenzaak in het Brabantse Deurne. De website bestaat nog, maar vermeldt dat De Muziekfontein haar deuren inmiddels heeft gesloten.

Deze inzending van Hans Dinkelberg is een primeur op het platenzaakstickerblog, aangezien we hier met de eerste vrouwelijke winkeleigenaar te maken hebben. De geschiedenis van De Muziekfontein gaat terug tot muziekwinkel Smeelen in Asten, zo is te lezen op de Deurnese Wikipedia. Daar had mevrouw Smeelen aan de Emmalaan haar eerste platenzaak, waar tevens pick-ups en muziekinstrumenten werden verkocht, en koppelde ze lokale muzikanten aan elkaar. Later opende zij een filiaal van de De Muziekfontein aan de Burgemeester van Beekstraat in Deurne om vervolgens te verhuizen naar de Molenlaan en daarna naar Kerkstraat 30 aldaar. De hoofdvestiging in Asten werd na verloop van tijd gesloten. Op een website van liefhebbers van Hemels Bier staat onderstaande advertentie van 17 oktober 1968.

De muziekfontein heeft nog net de komst van het wereldwijde web meegemaakt en zag het mogelijk als een kans te overleven. De website dateert uit het eind van de jaren negentig en daar is te lezen dat de winkel meer dan 35 jaar bestaat. Het begin moet dus ergens in de vroege jaren zestig liggen. Tegen de tijd dat de website de lucht in ging was het vinyl al uit de collectie verdwenen, net als de muziekinstrumenten en de pick-ups, en verkocht mevrouw Smeelen nog uitsluitend cd's. Ze richtte zich op een zo breed mogelijk publiek door zich 'te specialiseren in elke muzieksoort die maar bestaat', met speciale aandacht voor New Age muziek, Brabantse muziek en Tsjechische blaasmuziek. Dat is vragen om problemen zou ik zeggen. Een lang leven was de winkel dan ook niet meer beschoren.

Op het Durecoblog is nog een foto te vinden van het pand aan de Kerkstraat op de hoek met de Molenlaan, dat inmiddels onderdak bood aan Olympia Uitzendbureau. Maar ook dat is in de tussentijd verhuisd.

Platenzaakstickers #197

Lothar Löffler
grammo
Basel

Op achterzijde hoes, Michel Polnareff, 7" EP, Ta-Ta-Ta-Ta, Disc 'AZ AZ EP 1089 (Frankrijk, 1967)

Deze kwam ik tegen op Discogs tijdens het toevoegen van de laatste aanwinsten aan mijn collectie. De tweede Zwitserse sticker, na die van Kratzer in Thun, eveneens afkomstig van Discogs. Een sticker van het klassieke type: zwarte belettering en afbeelding op een goudkleurige achtergrond.

Löffner, geboren in 1918, was een Zwitserse bar- en orkestpianist, componist en arrangeur, zo is op Wikipedia te lezen. Hij was werkzaam bij Musik Hug tot hij in 1944 zijn 'Grammohaus' oprichtte (op de sticker afgekort tot grammo), waar onder andere de mispersing van de single van Michel Polnareff werd verkocht. Op de achterzijde van betreffende single staan titels en credits door elkaar heen gedrukt. Het hoofd van Polnareff staat op de binnenzijde van de voorkant afgedrukt en wordt pas zichtbaar door een gat in de achterkant van de hoes als het singletje uit de hoes is gehaald.

Löffner komt zelf ook in de database van Discogs voor, onder andere als maker van onderstaande LP, die vast ook in de collectie van het 'Grammohaus' voorkwam.

De naam 'Grammohaus' maakt direct duidelijk dat we hier van doen hebben met een platenspeciaalzaak en geen afdelinkje vinyl in een muziekinstrumentenwinkel of radiohandel. Dat is ook te zien aan de afbeelding op de sticker, die een enigszins radioactief beeld van een vinylplaat laat zien. De winkel was gevestigd aan de Sattelgasse 3, zo is te lezen op een platenhoes op de website van 'Verschwundene Balser Geschäfte'. In 1989 neemt Raymond Wyler het 'Grammohaus' over een gaat de winkel door als Musik Wyler aan de Schneidergasse 24 in Bazel. Musik Wyler is inmiddels onderdeel van Bider und Tanner, de grootste onafhankelijke boekhandel in Zwitserland en verhuisde daarmee naar Aeschenvorstadt 2. De vinylopleving lijkt aan Zwitserland voorbij te gaan, aangezien er momenteel uitsluitend cd's op de muziekafdeling te krijgen zijn. Naast boeken en cd's, zijn er dvd's, spellen en kaartjes voor muziekvoorstellingen te bekomen.

Platenzaakstickers #196

Muziekhuis Rossmeisl
Tilburg

Op achterzijde hoes, Juliette Gréco, LP, À l'Olympia, Philips 840.577 PY (Frankrijk, 1966)

Kort maar krachtig op een klassiek vormgegeven platenzaaksticker, al is deze keer de tekst in zilver in plaats van het alom geliefde goud. De zakelijke gegevens zijn in een schreefloze letter, terwijl de familienaam van het bedrijf in sierlijke krulletters is en van een spontaan streepje is voorzien. Het geheel op een licht trapeziumvormige rechthoek die enigszins speels naar rechts helt. Ik ben benieuwd of de heer Rossmeisl deze instructies aan het sticker leverende bedrijf meegaf toen hij op zoek ging naar een passende platenzaaksticker.
Opvallend is dat de sticker over een schijnbaar blanco witte sticker is geplakt. Iets wat de importeur in Frankrijk op de hoes heeft achtergelaten? Of een slordige winkelbediende die voor- en achterzijde door elkaar haalde en per ongeluk de prijssticker op de achterzijde plakte?

Rossmeisl bestaat nog steeds en heeft tegenwoordig in plaats van het eerder voorafgaande muziekhuis, de toevoeging Audio Video, oftewel geluid en beeld. Muziekhuis betekent meestal dat de hoofdmoot van de handelswaar uit instrumenten bestaan en dat er daarnaast ook nog geluidsdragers verkocht worden. De huidige toevoeging Audio Video doet eerder vermoeden dat de winkel zich oorspronkelijk op de handel in radio's stortte. Uit een nieuwsbericht ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van Klundert Muziek lijk je op te kunnen maken dat het eerste het geval is. Enig terugrekenen leert dat Toine van de Klundert ergens in de jaren zeventig bij de firma Rossmeisl in dienst trad. Die zat toen nog op de Juliana van Stolbergstraat. Tegenwoordig zetelt de firma aan de Groenstraat 139 t/m 155. Toine vertrok in 1986 en startte zijn eigen winkel in muziekinstrumenten 'na omstandigheden in de familie Rossmeisl'. Dat maakt nieuwsgierig, gaat het hier om een familiestrijd of ze verder zouden gaan in de instrumentensector of zich meer op audio- en videoapparatuur zouden gaan richten?

Het bijschrift bij een foto in het regionaal archief van Tilburg geeft meer informatie. Oprichter van de winkel was Wenzl Franz Rossmeisl, geboren te Kraslice aan de rand van het Ertsgebergte in het huidige Tsjechië op 15 september 1870. Hij had van 1922 tot 1931 al een winkel aan de Emmastraat waar hij in ieder geval instrumenten verkocht, getuige de aankoop van een saxofoon door Max Goijarts in 1927. Op 14 augustus 1931 opende hij zijn nieuwe zaak, het Muziekhuis. Het aanbod bestond uit muziekinstrumenten, radio's, onderdelen en grammofoonplaten. Een combinatie van de twee vermoedens, dus. Na het overlijden van de oude Rossmeisl nam de weduwe van zijn overleden zoon de zaak over en daarna haar zoon Franz Wenzl Rossmeisl. De informatie stopt abrupt bij het overlijden van Franz in 1983. Zouden dat de 'omstandigheden' zijn waarnaar verwezen wordt?

Op het interessante blog van een oudmedewerker van Dureco, waar meer informatie en vooral fantastisch beeld van oude platenwinkels te vinden is, staat een foto uit 1983 van het winkelpersoneel van de vinylafdeling.

Rechts op de foto Roger Rossmeisl in 1983 staat er in het bijschrift. Het ligt voor de hand dat Roger het familie-imperium voortzette maar niet zo geïnteresseerd was in muziekinstrumenten. Daar scheidden de wegen van gewaardeerd werknemer Van de Klundert en de familie Rossmeisl, waarna Van de Klundert zelf in muziekinstrumenten begon te handelen en inmiddels een begrip in en buiten de regio is. Vinyl behoort helaas niet tot het assortiment.

Wenzl en Roger Rossmeisl zijn bekende namen in de gitaarwereld. De Duitse vader en zoon staan bekend als gitaarontwerpers. Wenzl ontwierp de Roger Gitaar, genoemd naar .... ja inderdaad, zijn zoon. Roger trok later naar de Verenigde Staten om aldaar zijn diensten ter beschikking te stellen van de firma's Rickenbacker en Fender, alvorens naar zijn geboorteland terug te keren. Meer informatie alhier.

Nog een blik op heden en verleden van de winkel

Muziekhuis Rossmeisl aan de Juliana van Stolbergstraat 7 in 1935 met het woonhuis van de familie op de bovenverdiepingen. (Bron: regionaal archief Tilburg)

Het pand anno 2014 op het Durecoblog

Deze sticker is mede mogelijk gemaakt door Bjorn van Concerto, Amsterdam.