Jaarlijst 2024

 

LP’s

1. Tramhaus – The First Exit

2. Warmduscher – Too Cold To Hold

3. Richard Thompson – Ship To Shore

4. The Psych-Fi’s – Can Con

5. Johan – The Great Vacation

6. Mountain Movers – Walking After Dark

7. King King Kings – Can’t Keep From Crying

8. Beachwood Sparks – Across The River Of Stars

9. Van Cooths – A Sunny Day With Clouds

10. Daryll-Ann – Spring

 

Een goed jaar voor de Nederlandse popmuziek, nog nooit eerder bestond de helft van mijn top 10 voor de helft uit Nederlands product. De nummer 1 is zonder twijfel het lp-debuut van Tramhaus. Na 4 singles en een EP verscheen dit jaar dan eindelijk hun eerste langspeler. De energie knalt er vanaf. Lukas Jansen gaat regelmatig vol gas op de zang, stil zitten is er niet bij, zitten is sowieso al een probleem. Het gitaarduo Micha Zaat en Nadya van Osnabrugge vult elkaar perfect aan. Hier valt nog veel van te verwachten. Allereerst een concert in het Patronaat in april.

Ook Johan laat horen nog steeds tot de top van de Nederpop te horen. Met een hoofdrol voor gitarist Robin Berlijn, die ook een deel van de credits voor zijn rekening nam. Het levert een sprankelende plaat op. Op 7 de Amsterdamse King King Kings, zoals de naam al duidelijk maakt heerlijke bluesrock in de stijl van The Red Devils. Zanger/bluesharpist Wiendelt Hooijer steekt Lester Butler regelmatig naar de kroon, terwijl gitaristen Martin Huurdeman en Wim de Jong er lekker op los soleren. Van Cooths is het bandje van pa Marthy Coumans (eigenaar van de Antwerpse platenzaak Grey Records) met zijn dochters Guusje en Dieke. Met instrumentale ondersteuning van onder andere bassist Gerhard Rinsma, gitarist Peter Kroes en drummer Patrick Delabie spelen ze twee kanten vol met catchy songs. Als hekkensluiter de onverwachte terugkeer van Daryll-Ann.

De Londense post-punkers Warmduscher zijn de verrassing van het jaar. Irvine Welsh verzorgt het gesproken intro, waarna de band het overneemt. Post-punk wordt er als label op geplakt, maar de band heeft veel meer in haar mars. Jazz, hiphop en funk passen ook naadloos in het repertoire.

Oudgediende Richard Thompson weet van geen ophouden. Van zijn generatie is hij een van de weinigen en misschien zelfs wel de enige die doorlopend albums van hoge kwaliteit blijft afleveren. Ship To Shore bevat geen minder nummer. Thompson’s gitaar en zang zijn uit duizenden herkenbaar, maar vervelen geen moment. Mountain Movers heeft eenzelfde herkenbaar geluid, maar dan binnen een geheel ander genre. Hypnotiserende melodieën in een slepend ritme dat eindeloos kan voortduren zonder saai te worden. Af en toe doet het denken aan The Velvet Underground.

Begin december verscheen Can Con van The Psych-Fi’s. Nog net op tijd om een plekje in de top 10 te bemachtigen. Jerry Leger en kompanen gaan, zoals de naam al doet vermoeden, op de psychedelische toer. 5 nummers uitgesponnen over twee kanten jammen ze er relaxed op los. Een lekker seventies geluid dankzij de in meerdere nummers aanwezige Hammondsolo’s. De sirene-achtige achtergrondvocalen maken het nog extra verleidelijk.

Ook terug van weggeweest, Beachwood Sparks. Across The River Of Stars biedt het herkenbare West Coastgeluid, waar de band patent op heeft. Een vleugje Byrds, wat Flying Burrito Brothers met af en toe een stevige knauw die aan Neil Young met Crazy Horse doet denken.

 

 

Reissues

1. Neil Young with Crazy Horse – Early Daze

2. Gene Clark – No Other Sessions

3. These Immortal Souls – Get Lost (Don’t Lie)

4. These Immortal Souls – I’m Never Gonna Die Again

5. Humble Pie – Humble Pie

 

Drie platen die niet makkelijk terug te vinden waren, werden in 2024 gelukkig opnieuw uitgebracht en aan de collectie toegevoegd: de twee studioplaten van These Immortal Souls met Rowland S. Howard op gitaar en zang, en de gelijknamige plaat van Humble Pie met de hoes van Aubrey Beardsley.

Neil Young’s archieven bieden elk jaar wel weer wat nieuws wat de moeite waard is. Eerder in 2024 verscheen al Dume met opnames uit de tijd van Zuma. Mooi om alles eens chronologisch volgens de opnamesessies te horen, maar het voegde uiteindelijk niet zo heel veel toe aan Zuma. Op Early Daze zijn opnames te horen van de eerste Crazy Horse uit 1960 met Danny Whitten op zang en gitaar. Veel van de nummers verschenen later in andere versies op verschillende platen, maar op Early Daze zijn de oorspronkelijke opnames te horen. De chemie tussen Young en Crazy Horse, die ook op Everybody Knows This Nowhere, dat in datzelfde jaar verscheen, is te horen, wordt hierop bevestigd.

De No Other Sessions zijn direct aangeschaft na de enthousiaste recensie van Platenbladbaas René van Kaam vorig jaar. Al eerder op cd verschenen in combinatie met de oorspronkelijke uitgave, maar nu alleen de outtakes op dubbel vinyl. Wonderschoon!

 

 

Concerten

1. Robert Plant (27/10/24, Koningin Elizabethzaal, Antwerpen)

2. New Cool Collective (10/1/24, Paradiso, Amsterdam)

3. Johan (23/11/24, Patronaat, Haarlem)

4. Detroit Cobras (28/6/24, Patronaat, Haarlem)

5. Nederlands Blazers Ensemble – American Roots (10/3/24, Phil, Haarlem)