Gelezen in 2010

Gisterenavond heb ik Freedom van Jonathan Franzen uitgelezen en dat is hoogstwaarschijnlijk het laatste boek dit jaar. Inmiddels al wel weer een begin gemaakt in Ronnie Wood's biografie maar dat ga ik dit jaar niet meer halen.
Al met al aardig wat boeken gelezen afgelopen jaar, waarvan een aantal erg de moeite waard, andere wat minder, en een enkele flut. De meeste indruk maakten de volgende boeken in chronologische volgorde van lezen.

Sándor Márai: Kentering van een huwelijk

In 2009 in begonnen en begin 2010 uit. Een pracht boek waarin een huwelijk vanuit de perspectieven van de verschillende betrokkenen is beschreven. Zo wordt eens te meer duidelijk hoe verschillend mensen een gebeurtenis beleven en onthouden.

Nick Hornby: Juliet Naked

Een typische Hornby roman, maar wel een van de beste. Mooi eigentijds beschrijft Hornby het leven van een diehard fan die op internetfora een antwoord op alle vragen over een onbekende singer/songwriter heeft. De artiest heeft echter al jaren niets meer uitgebracht. Onverwachts valt er een nieuwe cd van hem in de bus waarop een unplugged versie van zijn laatste album Juliet. Vol verrassende wendingen en allemaal erg herkenbaar.

Stendhal: De Kartuize van Parma

Een ontzettende pil, dus je moet er even voor gaan zitten. Maar je wordt al snel in het verhaal getrokken en kunt het boek bijna niet meer wegleggen. De hoofdpersoon valt van de ene verbazende belevenis in de andere en dat vooral dankzij zichzelf. Bij vlagen doet het erg denken aan de levensbeschrijving van Casanova.

Willem Frederik Hermans: Au Pair

Hermans ben ik pas een paar jaar geleden begonnen te lezen. Zelfs op de middelbare school stond er geen enkel boek van hem op mijn lijst. Het eerste boek dat ik van hem las was De laatste roker, een bundeling essays. Daarna Nooit meer slapen en begin dit jaar kocht ik op een rommelmarkt Au Pair. Een erg vermakelijk verhaal van een Nederlandse au pair in Parijs, die bij een erg bijzonder gezin intrekt en daar in onverwachte situaties belandt.

Stefan Zweig: De wereld van gisteren

Ik kwam op dit boek doordat ik het een aantal keren achter elkaar tegenkwam. Het stond in iemands lijstje van belangrijkste boeken en Carolien Gehrels, wethouder Cultuur van Amsterdam, refereerde er aan in een lezing. Zweig beschrijft zijn eigen leven en omgeving in de periode voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog. Een erg indrukwekkend boek, te meer daar het boek eindigt als Zweig zich van de ene naar de andere plaats begeeft op de vlucht voor de Nazi's. Nergens is hij nog thuis. Ook de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog als hij nog in Oostenrijk woont, maakt veel indruk. Het is opvallend en eng hoeveel gelijkenis er is met het huidige tijdvak: de opkomst van de PVV, vreemdelingenhaat.

Jan Wolkers: Dagboek 1975

Wolkers' dagboeken getuigen van zijn levensvreugde. Natuurlijk kan de man ook eindeloos klagen over 'kleine' ongemakken, maar wat je vooral bijblijft is zijn onnoemelijke interesse in de natuur en zijn bourgondische levenswijze. Als bezitter van een volkstuin, lees ik het boek ook als een beschrijving van de verschillende seizoenen in een tuinhuisje. Wolkers komt er het hele jaar door, noteert de temperatuur, verricht reparaties, plant van alles en voert de vogeltjes en de loslopende katten.

Keith Richards: Life

De autobiografie van het muzikale hart van de Rolling Stones is precies wat je ervan zou verwachten. Keith's leven is een fantastische riff. Was Victor Bockris' biografie al niet te versmaden, Keith weet het zelf nog allemaal net iets mooier op te dissen. Man's geheugen is nog aardig in orde. Er wordt ook wel het een en ander aan fabeltjes ontkracht, maar dat maakt het er alleen maar leesbaarder door.

Jonathan Franzen: Freedom

Ook het laatste boek dat ik dit jaar las, is er een om niet snel te vergeten. Franzen beschrijft Amerika in het Bush tijdperk met terugblikken naar de jaren zeventig en uitlopers naar de economische crisis aan de hand van het wel en wee van het gezin Berglund. Bij vlagen doet het denken aan Nick Hornby's Juliet Naked, vooral door de eigentijdse beschrijvingen.

Het minste boek van dit jaar was Franca Treur's Dorsvloer vol confetti. Treur is overal bejubeld om haar fantastische beschrijving van het christelijke Zeeuwse leven en hoe zij daar in haar jeugd mee geconfronteerd werd. Het kwam bij mij niet verder dan een vrij saai verhaal, waarbij je al lang te voren wist wat er zou gaan gebeuren.

Verder aardig wat gelezen uit de Franse bibliotheek van Van Oorschot (Michon, Bergounioux, Desbordes), Dijkshoorn, A.L. Snijders, Balzac, de Franse stukjes van Rudolf Bakker, Tournier, Lewinsky, Salinger, Wanda Reisel, Martin Bril, Zwagerman's boekenweekgeschenk (net zo'n tegenvaller als Treur).