LP Top 10 1980 in Platenblad

Vanaf vandaag in de winkel: Platenblad met daarin de top 10 van 1980 van de lezers. Hieronder mijn lijstje.

1. The Clash: Sandinista
2. The Jam: Sound Affects
3. Dead Kennedys: Fresh Fruit for Rotting Vegetables
4. Bob Marley and the Wailers: Uprising
5. Bruce Springsteen: The River
6. Black Uhuru: Sensimilla
7. Siouxsie and the Banshees: Kaleidoscope
8. Graham Parker: The Up Escalator
9. XTC: Black Sea
10. Van Halen: Women and Children First

Een goed jaar, 1980, zo bleek de afgelopen weken bij het samenstellen van bovenstaand lijstje. Nummer 1 stond al vrij snel vast. Het leek onmogelijk, maar The Clash wist London Calling waardig op te volgen, zo niet te overtreffen. Gevarieerder kan bijna niet en toch blijft het duidelijk herkenbaar. Ook The Jam was in 1980 op een hoogtepunt beland. Voor het echte punkwerk moest je bij de Amerikaanse Dead Kennedys zijn. Bob Marley leverde weer een meesterwerk af, vooral de afsluiter Redemption Song is magnifiek. Op The River weet ook Bruce Springsteen zichzelf te overtreffen. Het bombastische van Darkness on the Edge of Town is verdwenen. Sly & Robbie zorgen voor de strakke basis voor Black Uhuru. Een mooi tegenwicht voor de lossere ritmesectie van The Wailers. Siouxsie sluit het rijtje van platen die al vrij snel zeker waren van een plaatsje in de top 10. Op Kaleidoscope is al te horen dat er nog meer moois in het vooruitzicht ligt. John McGeoch is al op een aantal nummers te horen en zal het volgend jaar vast lid van The Banshees zijn.

Over de laatste drie heb ik lang getwijfeld. Roky Erikson & The Aliens was in 1980 heropgestaan en leverde een mooie plaat af, maar die haalt het toch niet bij het originele 13th Floor Elevators werk. AC/DC herstelde zich snel van de dood van Bon Scott, maar herbeluistering van Back in Black gaat toch al snel vervelen, mede dankzij brulboei Brian Johnson die Bon Scott niet kan doen vergeten, al laten de verkoopcijfers zien dat dat niet voor iedere AC/DC liefhebber geldt. Motörhead levert met Ace of Spades ook een prachtplaat af, maar het is toch vooral het titelnummer dat duidelijk afsteekt bij de rest van de plaat.

Grote namen als Neil Young en de Rolling Stones halen het niet omdat naast enkele pareltjes hun lp’s toch ook minder werk bevatten.

Nummers 8 tot en met 10 bleken toch verrassingen die pas later in het doorspitten van 1980 naar boven kwamen. Opvallend is ook dit jaar weer dat de platen die ik in 1980 grijs draaide, U2, UB40, The Cure de tand des tijds niet doorstaan hebben.