1. Neil Young & Crazy Horse: Psychedelic Pill
2. Shaking Godspeed: Hoera!
3. Moss: Ornaments
4. Automatic Sam: Texino
5. Dr. John: Locked Down
6. Patti Smith: Banga
7. Six Organs Of Admittance: Ascent
8. Buffalo Killers: Dig. Sow. Love. Grow.
9. Beachwood Sparks: Tarnished Gold
10. Palio Superspeed Donkey: Wateramp E.P.
De unieke combinatie van Neil Young met Crazy Horse leverde met Psychedelic Pill weer eens een van haar betere platen af. Alleen op basis van het ritmetandem Billy Talbot en Ralph Molina en geruggesteund door Pancho’s gitaarlijnen weet Neil Young zich tot dergelijke hoogtes op te werken. Kwam het eerder in 2012 verschenen Americana met uitsluitend covers nog over als een zwaktebod, achteraf blijkt het meer een opwarmertje voor een ultieme revanche. Uitschieters, zo daar al sprake van kan zijn, zijn Ramada Inn en Walk Like A Giant.
Als er iets opvalt aan de vinylproductie in 2012 is het het aantal platen van eigen bodem van hoog niveau. Texino van Automatic Sam had nog een plaatsje in mijn top 10 van 2012 tegoed vanwege de uitgestelde release op vinyl, die uiteindelijk pas op Eurosonic 2012 te koop was. Petje af voor Ries Doms, die naast zijn baan als drummer in de Kik, ook nog een platenlabel bestiert. Echt veel verschijnt er niet op Quadrofoon, maar de drie, vier platen die er per jaar uitkomen, zijn allemaal de moeite waard. Niet alleen muzikaal maar ook wat vormgeving betreft. Vaak, zoals bij Texino, wordt huisvormgever Maarten Donders ingeschakeld. Het zijn unieke kunstwerken. Dit jaar verscheen bij Quadrofoon naast Automatic Sam, zelfs nog wat hoger op mijn lijstje, de tweede volwaardige langspeler van Shaking Godspeed. De bands zijn enigszins aan elkaar verwant, beide komen voort uit The Bloody Honkies. Heerlijke gitaarmuziek die het experiment niet schuwt. En ook de hoes van de langspeler van Shaking Godspeed is prachtig handgedrukt. Ambachtelijkheid op alle vlakken! Dat geldt ook voor de derde van Moss. Ornaments is vooralsnog het mooiste wat ze gemaakt hebben en ik ben benieuwd hoe ze dat gaan overtreffen.
Daarna weer twee oudgedienden: Dr. John en Patti Smith. Absoluut onvergelijkbaar, behalve dan de kwaliteit. Dr. John maakte met behulp van Dan Auerbach weer eens een ouderwets swingende plaat. En ook Patti Smith deed na jaren afwezigheid weer eens van zich spreken op vier sfeervolle plaatkanten. Six Organs Of Admittance is eigenlijk het soloproject van Comets On Fire-gitarist Ben Chasny. Op Ascent is echter het voltallige Comets On Fire van de partij en dat levert toch weer iets extra’s op. Buffalo Killers drenkt zich op Dig. Sow. Love. Grow nog maar eens heerlijk in de seventies-rock, zonder haar eigen geluid te verliezen. De band ontwikkelt zich nog steeds, al valt het hier al aardig op zijn plaats. Beachwood Sparks verrassende terugkeer, voor het laatst (?), is gelukkig erg vertrouwd: heerlijke relaxte westcoast muziek, zoals die alleen daar gemaakt kan worden. En dat we in Nederland ook van een muzikale toekomst verzekerd zijn, bewijst het debuut van de Amsterdamse middelbare scholieren Palio Superspeed Donkey.
