Platenzaakstickers #171

Platencentrum
Barteljorisstraat 29
Haarlem
Tel. 316400

Op achterzijde box, Various Artists, 2 LP box, Jesus Christ Superstar, MCA MAPS 2075/1-2/D (Duitsland, 1970)

Het lijkt wel alsof deze sticker speciaal voor deze plaat is gemaakt. Het paars en geel komen prominent terug in het hoesontwerp van de originele versie van Jesus Christ Superstar met Ian Gillan als Jezus Christus.

De zakelijk informatie is voorzien van een simpele afbeelding van een vinyl lp. Platencentrum is de derde winkel waar vinyl te koop was in Haarlem in dit blog, na eerdere stickers van Hogenbijl en Alphenaar. 

De oudste zoon kocht de plaat gisteren in de Bijna Gratis Markt aan de Haarlemse Zijlstraat na een gezamenlijk bezoek aan de tentoonstelling Haarlem Vinyl Stad in het Historisch Museum Haarlem, gevolgd door een platenwinkeltochtje. Op de tentoonstelling zelf spotte ik nog twee andere stickers, en bij Sounds tikte ik er zelf nog eentje op de kop, maar die zullen tot volgend jaar moeten wachten.

Over het Platencentrum is niets terug te vinden op het internet. Er is in een paar blogs wel sprake van een platenzaak in de Barteljorisstraat. Zo wordt er melding gemaakt van de gelijknamige platenzaak van Karel Pastor en schrijft een ander dat hij boven de platenzaak in de Barteljorisstraat woonde. Nergens wordt het Platencentrum echter bij naam genoemd.

TOEVOEGING 29 NOVEMBER 2024

 

Platencentrum Haarlem
Barteljorisstraat 29 - tel. 316400 / Gen. Cronjestraat 141

Een wat latere versie dan de eerste sticker toen de winkel nog Platencentrum heette zonder de toevoeging Haarlem. Gezien de opmaak schat ik deze sticker ergens in de tweede helft van de jaren zeventig. Ik kwam hem tegen op een site met verschillende stickers. Helaas zonder datering. Ik geloof ik niet dat deze sticker op een plaat zat, maar dat het een losse sticker is. Wederom een originele uitvoering in de vorm van een lp met uitloopgroef en de naam op het label.

Inmiddels heeft Platencentrum Haarlem ook een filiaal bij in de Transvaalwijk in Haarlem Noord. Een korte speurtocht op het Platenplakkerblog leert dat het om de voormalige winkel van Smit & Scherpenhuisen gaat (sticker 336). Het vermoeden dat Smit & Scherpenhuisen ergens in de jaren zeventig gestopt is, klopt dus.

Platenzaakstickers #170

De Troubadour
Kampen - Emmen

Op voorzijde hoes, Steely Dan, LP, Can't Buy A Thrill, ABC Records 28 488 XAT (Nederland, Reissue, 1976)

Een mooie sticker die Hans Dinkelberg me alweer een tijd geleden stuurde. Niet alleen een toepasselijke naam voor een platenzaak als verspreider van muziek, maar ook een bijzondere vorm: niet rechthoekig, niet driehoekig en al helemaal niet rond, maar een onregelmatige vijfhoek.

Bovendien een niet voor de hand liggende combinatie om een winkel met twee filialen te beginnen, waarvan de afstand tussen de filialen zo'n 100 km is. En als klap op de vuurpijl twee plaatsen die nog niet eerder op een sticker vermeld stonden in twee verschillende provincies, respectievelijk Overijssel en Drenthe.

Het filiaal in Kampen bevond zich in de Oudestraat, die in Emmen op de hoek Hoofdstraat-Kolhoopstraat. Beide filialen zijn inmiddels van de aardbodem verdwenen. Bart Lindeboom vermeldt de Troubadour in zijn blog over Kampen. Hij kocht er singles en haalde er wekelijks zijn exemplaar van de Top 40. Het filiaal in Emmen komt voor op de website Emmen.nu in een bespreking van een compilatie van China Crisis door Koos Heeres. De auteur kocht er in de herfst van 1983 zijn eerste LP, Working With Fire And Steel, de tweede van China Crisis.

Platenzaakstickers #169

Hoorns Muziekhuis
Gebr. v. Meurs
Gr. Noord 38 - Tel. 4082

Op voorzijde hoes, Sacha Distel, 7", Adios Amigos, Polydor 24 909 (Duitsland, 1962)

Is er op de sticker nog sprake van een normale spelling van Hoorns, in de telefoongids wordt de winkel van de gebroeders Van Meurs vermeldt als Hoornsch Muziekhuis. Nog immer gevestigd aan de Grote Noord 38, handelt de firma in muziekinstrumenten. In het verleden verkochten ze dus ook singles, zoals gangbaar was in instrumentenwinkels. Het lijkt er op dat de broers het niet eens konden worden over de schrijfwijze want een afbeelding van Google Streetview uit juli 2014 toont Hoorns op de gevel.

Na de winkel van George Baker (sticker 111) is die van de gebroeders Van Meurs de tweede winkel in Hoorn in dit blog.

In het internetarchief van de Vereniging Oudhoorn is nog een advertentie terug te vinden uit 1928.

Hier is nog sprake van slechts één Van Meurs, de vader van de gebroeders? Pa schreef ook al Hoornsch, dus het heeft het er alle schijn van dat de oudste zoon, de schrijfwijze van pa doortrok en een jongere zoon wat meer met de tijd mee ging en hun winkel in de jaren zestig een modernere uitstraling wilden geven door op de sticker Hoorns te zetten. De broers konden het blijkbaar niet eens worden, en bleven ieder star aan hun eigen schrijfwijze vasthouden. Zo is de winkel als Hoornsch inde telefoongids terecht gekomen. Als tegenwicht verzorgde de andere broer het winkelopschrift: Hoorns. Pa was er in ieder geval vroeg bij dat hij in 1928 al adverteerde met Gramophoonhandel.


Dit verhaal krijgt een variant als er een advertentie van N. van Meurs in hetzelfde archief opduikt.

Deze dateert uit 1927 en maakt reclame voor Het Gramafoonhuis (een spelling die ik nog niet eerder tegenkwam). Zou deze N. van Meurs de broer van G. van Meurs uit de eerste advertentie zijn en hebben de broers hun krachten gebundeld aan de Grote Noord 38. Waar G. het nog van een combinatie van muziekartikelen moest hebben, richtte N. zich uitsluitend op platen. Zou G. dan van Hoornsch zijn en N. van Hoorns??

Platenzaakstickers #168

van der Meer
Radio T.V. Grammofoonplatenhandel
Walstraat 62
Vlissingen
Tel. 01164-2177
Beh. Ven. W. van de Grift

Op achterzijde hoes, Miriam Makeba, 7", Pata Pata, Reprise RA 0606 (Duitsland, 1967)

De eerste sticker van een platenzaak in Vlissingen. Walcheren was al vertegenwoordigd met Zeeland Sound en Wagenvoort in Middelburg. Waar beide stickers uit Middelburg een vinylafbeelding in de sticker verwerkt hebben, doet Van der Meer het met minder poespas. Er is wat werk gemaakt van de achternaam, maar dat is het dan ook wel.
Het digitale Zeeuwse krantenarchief levert een advertentie in de Provinciale Zeeuwse Courant van 30 maart 1953 op, waarin de opening van de winkel wordt aangekondigd.

Een goede zet zou je zo denken, een winkel in radio- en electrisch huishoudelijke artikelen, zo vlak na de watersnood. Hetzelfde archief levert een aantal hits op H.J. van der Meer & Zonen op aan het begin van de 20ste eeuw. Het betreft dan een verzekeringsmaatschappij, wellicht komt hier de elektronicawinkel uit voort. Inmiddels is de radio-, elektronica- en platenwinkel van de familie Van der Meer ter ziele. Uit een reeks artikelen van Tom Rentmeester in het Radio Historisch Tijdschrift blijkt het inderdaad om dezelfde Van der Meer te gaan. Het bedrijf was gespecialiseerd in het bouwen van radiotoestellen. Voor de echt-geïnteresseerden is hier de reeks artikelen als pdf te downloaden (57 pagina's). De firma Van der Meer had ook nog een filiaal in Middelburg. Uit hetzelfde document wordt de afkorting beh. ven. duidelijk. De heer W. van de Grift was beherend vennoot en bedrijfsleider in Vlissingen.

Volgens het platenzakenoverzicht in Nederland moet Vlissingen het momenteel zonder platenzaak stellen. Op nummer 191 van de Walstraat heeft een Free Record Shop gezeten, maar die is net als alle andere filialen van de keten inmiddels verdwenen. Voor het dichtstbijzijnde vinyl zijn Vlissingers aangewezen op Spin in Middelburg

LP top 10 1984 in Platenblad

Traditiegetrouw begint lijstjesmaand december met de top 10 van 30 jaar geleden. René van Kaam van Platenblad ontving dit jaar 82 lijstjes, twee meer dan vorig jaar. De gemiddelde leeftijd van de inzenders was ruim 55 jaar. Onder de 82 inzenders was net als in 2013 één vrouw. Kortom alle vooroordelen over platenverzamelaars en lijstjesfetisjisten worden al jarenlang door dit fenomeen bevestigd. Voor wie onderstaand lijstje naar meer smaakt en voor wie benieuwd is naar de eindlijst over 1984, nr. 208 van Platenblad is verkrijgbaar bij de lokale platenboer en de goed gesorteerde tijdschriftenwinkel.

1. The Gun Club – The Las Vegas Story

2. Nick Cave – From Her To Eternity

3. Ini Kamoze – Ini Kamoze

4. Nomads – Temptation Pays Double

5. Claw Boys Claw – Shocking Shades Of

6. Chris D./Divine Horseman – Time Stands Still

7. Echo & The Bunnymen – Ocean Rain

8. The Waterboys – Pagan Place

9. Prince and the Revolution – Purple Rain

10. Dio – The Last In Line

Een heerlijk muziekjaar, 1984, zo bleek de afgelopen weken bij het draaien van een deel van de platen uit dat jaar. Sommige kan ik niet meer aanhoren, zoals U2 en de Simple Minds, maar er bleek opvallend veel gemaakt te zijn, waarvan de houdbaarheidsdatum nog lang niet gepasseerd is. Ook van eigen bodem werd er het nodige in het zwarte vinyl geperst dat de moeite waard was, zoals de eerste officiële uitgave van Blue Murder en de pretpunk van Outrageous. Hier torent de eerste van Claw Claw Boys toch duidelijk bovenuit. Het was nog niet zo makkelijk om er tien uit te kiezen, en dan niet, zoals vorig jaar, vanuit het idee dat het niet meevalt tien platen die hun geheel de moeite van het luisteren waard zijn te kiezen, maar vanuit de luxe dat er teveel goede platen zijn. Uiteindelijk vielen The Dream Syndicate met Medicine Show, Dreamtime van The Cult, Explosions in the Glass Palace van Rain Parade en Brilliant Trees van David Sylvian toch buiten de lijst. 

Vooral de beste plaat was geen makkelijke keuze. De strijd ging tussen Nick Cave en The Gun Club, waarbij de laatste uiteindelijk de eerste plaats opeiste. Wat een heerlijke grotestadsmuziek, waarbij Jeffrey Lee Pierce bijna alle gitaarsolo’s voor zijn rekening nam en Kid Congo Powers de gruizige achtergrond verzorgde. Cave’s solodebuut, bijgestaan door The Bad Seeds, doet hier nauwelijks voor onder en bevat eveneens alleen maar uitschieters. De doorslag gaf uiteindelijk dat er van hem nog meer in het verschiet ligt en The Gun Club met The Las Vegas Story haar meesterwerk aflevert.

Ini Kamoze maakte vooral dankzij de ritmetandem Sly en Robbie een van de beste reggaeplaten. Een plaat zonder poespas die je niet meer loslaat. Temptation Pays Double is de tweede MiniLP van The Nomads. Was de voorganger al wonderschoon, op de tweede lijkt alles op zijn plaats te vallen en dat is een duidelijke stap voorwaarts. Geslaagde covers van Alex Chilton en The Kinks sluiten naadloos aan bij het eigen werk, zoals de instrumentale opener Rat Fink A Boo-Boo en Where The Wolf Bane Blooms. Live kwam het niet helemaal uit de verf, maar gelukkig lukte het in de studio wel.

Chris D. was vooral bekend als producer van eerder werk van The Gun Club, Green on Red en The Dream Syndicate, waarvan diverse leden aan Time Stands Still meewerkten. Vooral de samenzang van Chris D. met Julie Christensen op een aantal nummers is fraai. De vierde LP van Echo & the Bunnymen is wat mij betreft het beste wat de groep maakte. Orkestrale arrangementen gaan prachtig samen met de schurende gitaar van Will Sergeant en de plaat roept regelmatig associaties op met het solowerk van Syd Barrett. De tweede van The Waterboys laat een stijgende lijn zien in vergelijking met het debuut uit 1983. Uitschieters zijn The Thrill Is Gone, Red Army Blues en het titelnummer.

Prince wist op het laatste moment toch nog een plek in de top 10 te veroveren met een plaat waar vooral zijn fabuleuze gitaarwerk in de schijnwerpers staat. Dio sluit gepast de rij met zijn The Last In Line. Ronnie James maakte het zichzelf niet makkelijk. Het titelnummer is zo briljant dat het niet anders kan of de rest valt daarbij in het niet, terwijl het uiteindelijk absoluut geen slechte nummers zijn. Daarmee blijft hij zijn oude werkgever Ritchie Blackmore, die dat jaar met een reünie van Mark II van Deep Purple de gloriedagen weer even deed herleven met Perfect Strangers, toch mooi voor.

 

Platenzaakstickers #167

Radio - Boer
Voorheuvel 85
Zeist
Tel. 14542 - b.g.g. 16801

Op achterzijde hoes, Charles Aznavour, 7", Et Pourtant, Barclay 60438 (Nederland, 1964)

Na twee stickers van Van Wijnen (90 en 108) en eentje van Radio Becker (133), een derde aanlegplaats voor de vinylliefhebber in Zeist. Ook hier betreft het, net als Radio Becker, een winkel in audioapparatuur, die ook plaatjes verkocht. De zogenaamde plakbandsticker, vermeld alleen het hoognodige, al is de toevoeging 'bij geen gehoor' nieuw. Een duidelijk geval van 'de klant is koning'.

Op onderstaande foto van de facebookpagina 'oude foto's uit Zeist' is de Voorheuvel te zien.

De concurrentie was moordend in Zeist. Rechts op de foto een filiaal van de winkelketen Tandy. Tandy was een elektronicaketen die in de jaren zeventig in Nederland begon en in de jaren negentig uit het straatbeeld verdween. Uit de reacties op de foto is op te maken dat Radio Boer door het Tandyfiliaal werd vervangen, die in ieder geval een deel van het personeel overnam. Dat zal dan begin jaren zeventig geweest zijn, zo valt uit de auto's in de straat op te maken.
De arendsoogbezitters kunnen boven de tweede auto links Radio van Eck lezen, een winkel zoals Radio Boer. Daar móet toch ook een sticker van zijn!