Platenzaakstickers #285

Grammofoonplaten
De Pathefoon
Steenstraat 8
Oldenzaal

Op achterzijde hoes, Ian Gillan Band, LP, Child In Time, Polydor 2391 232A (Italië, 1976)

'De pathéphone is de Franse versie van de fonograaf. De naam wordt ook wel verbasterd tot Pathofoon of Pathafoon. Het is een van de volledig mechanische voorgangers van de grammofoonplatenspeler zoals die tot ver in de 20e eeuw werd gebruikt'. Zo is te lezen op Wikipedia. Typisch Frans om een eigen fonograaf te ontwikkelen, terwijl er al een is. De informatie is inmiddels bovendien achterhaald, aangezien de grammofoonplatenspeler ook tot ver in de 21e eeuw gebruikt zal worden. In ieder geval bij mij!

Het getuigt van historisch besef dat Harry Goorhuis zijn platenzaak in Oldenzaal naar deze voorganger van de huidige draaitafel vernoemde. De sticker die Hans Dinkelberg mij stuurde valt onder de klassieke platenzaakstickers: zwarte letters tegen een goudkleurige achtergrond, waarbij de naam van de winkel in een iets zwierig lettertype dan de andere informatie op de sticker. Bovendien hebben we hier eindelijk weer eens met een authentieke platenzaak te maken die geen andere waar in de winkel duldde, zoals radio's, wasmachines, piano's, videospelers of bladmuziek.

Harry en zijn vrouw Yvonne begonnen de winkel in 1980 in de Steenstraat en verhuisden later naar de nabijgelegen Deurningerstraat in het winkelcentrum In den Vijfhoek. Dat de sticker op een plaat uit 1976 zit, maakt duidelijk dat Pathefoon ook haar back catalogue op orde had. Eind mei 2006 verscheen op de website van Tubantia een bericht dat ook Pathefoon het bijltje er bij neer gooide. De rek was er uit en de leegloop in In den Vijfhoek was al eerder ingezet.

Harry's activiteiten op muzikaal gebied in Oldenzaal bleven niet beperkt tot het runnen van een platenzaak. In 1991 nam hij het initiatief tot het Oldenzaal Muzikaal Festival en was daar 21 jaar als drijvende kracht en voorzitter actief. In 2012 droeg hij de voorzittershamer over.

 Harry Goorhuis (rechts) en zijn opvolger bij Oldenzaal Muzikaal Festival Olaf Bos. Foto: Lars Smook. Copyright: Tubantia.

Na sluiting van de winkel werd Yvonne Goorhuis receptioniste bij de lokale Markt & Media. Toen die failliet ging begon zij een strijkservice genaamd Iron Lady.

Met dank aan Govinda Nigro, jarenlang vaste klant van Harry (toen die nog een snor had).

Platenzaakstickers #284

Jean Remond
Disques - Radio
124, Avenue de Neuilly
Maillot 09-00
Parijs

Op achterzijde hoes, Aretha Franklin, 7", I Never Loved a Man, Atlantic 650 160 (Frankrijk, 1969)

Ook in Frankrijk verkochten radiowinkels singles zoals blijkt uit bovenstaande single die ik afgelopen zomer op een vide grenier in Toulon sur Arroux (71) op de kop tikte. Bovendien blijkt hieruit ook dat de plakbandsticker geen fenomeen was dat tot Nederland beperkt is gebleven. Een plaatsnaam is op de sticker niet te vinden, maar als er geen nadere specificatie op staat moet het wel Parijs zijn. En zo is het ook.

Op een lijst van Parijse muziekhandels tussen 1929 en 1950 die ik op internet vond, is de winkel van Jean Remond terug te vinden. Het betreft een hoofdstuk het boek Jean 'Django' Reinhardt: A Contextual Bio-Discography 1910-1953 Paul Vernon. De ondertitel maakt nieuwsgierig waar we hier mee te maken hebben. Het boek bevat een compleet overzicht van wat er van Django Reinhardt op muziekdragers is verschenen, een overzicht van foto's en dus ook een overzicht van muziekwinkels in Parijs.

Een oudere sticker op een blog over radio-uitzendingen van Opération Kangourou. Een klik op het labeltje 'Etiquettes' tovert nog veel meer platenzaakstickers tevoorschijn. Er is klaarblijkelijk een Franse pendant van mijn blog, die ongeveer ook gelijk met die van mij begonnen is. Onderstaande sticker is duidelijker ouder dan die op de Aretha Franklin single.

Jean bleek in het verleden ook nog bladmuziek en piano's verkocht te hebben. De afbeelding boven de naam van de eigenaar doet vagelijk denken aan een snor, wellicht die van de winkeleigenaar.