Platenzaaksticker #435

Wayez-Disques
Le Specialiste du Disque
75 Rue Wayez Anderlecht
Tel. 22 73 45

Op achterzijde hoes, Marc Hamilton, 7", "Comme J'ai Toujours Envie D'aimer", Disques Carrere 6061.127 (Frankrijk, 1970) 

Zo'n mooie plakbandsticker kwam ik nog niet eerder tegen: goudkleurige belettering op een zwarte achtergrond, met aan beide zijkanten een gouden randje. Mooi detail is de single als puntje op de i van Disques. De vormgeving heeft wel iets weg van de klassieke platenzaaksticker, zoals laatstelijk sticker 433 van Muziekhuis Jalink in Oosterbeek.

Op de Facebookpagina Anderlechtensia staat nog een gele variant.

 

De afbeelding op de sticker van een viool of cello met strijkstok doet vermoeden dat de winkel aanvankelijk gespecialiseerd was in klassieke muziek of oorspronkelijk een muziekinstrumentenwinkel was. Dat laatste is echter in tegenspraak met de naam van de winkel.

De Rue Wayez is een vrij lange winkelstraat in de Brusselse deelgemeente Anderlecht. Wayez Disques zat ongeveer halverwege op de hoek met de Rue Dover. Momenteel zit er een kantoor waar je weddenschappen op sportgebied kunt afsluiten. 

Op de eerder genoemde facebookpagina Anderlechtensia wordt om meer informatie over de winkel gevraagd. Maar de antwoorden komen niet verder dan dat iemand zich herinnert er ooit een plaat te hebben gekocht. 

LP Top 10 1995

 

Zoals elk jaar rond deze tijd, vroeg René van Kaam van Platenblad de lezers weer om de beste 10 platen van 30 jaar geleden. Onderstaand mijn inzending. 64 lezers stuurden hun lijstje in en noemden in totaal 298 verschillende titels. 3 van mijn top 10 platen worden door niemand anders vermeld: The Oblivians, Cobraz en Band Of Susans. Voor de complete lijstjes moet je even naar de platenzaak of boekhandel die het Platenblad verkoopt.

 

 

 

1. Kyuss - … And The Circus Leaves Town

2. Son Volt – Trace

3. Emmylou Harris – Wrecking Ball

4. Neil Young – Mirror Ball

5. Garbage – Garbage

6. Teenage Fanclub – Grand Prix

7. The Oblivians – Soul Food

8. Cobraz – Sato Bar

9. Monster Magnet – Dopes To Infinity

10. Band Of Susans – Here Comes Success

 

De afgelopen maand alle albums uit 1995 uit de kast getrokken om ze weer eens te beluisteren. Het bleken er, net als die van 1994, 28 te zijn, waarvan het merendeel op cd. Slechts 7 albums zijn op vinyl en die heb ik allemaal later aangeschaft. Het waren dan ook de hoogtijdagen van de cd.

Uiteindelijk zaten er nog aardig wat verrassingen tussen, waardoor aanvankelijk zekere kandidaten voor de top 10 sneuvelden. Zo konden PJ Harvey’s To Bring You My Love, Steve Earle’s Train A Comin’, Arno’s À La Française en Wilco’s A.M. terug in de kast. Wat de Nederlandse bands betreft legden Bettie Serveert (Lamprey), Gotcha! (Four: It’ The Terra P-Funk From Beyond Space) en Hallo Venray (Merry-Go-Round) het af tegen Cobraz. De band rond Spasmodique-zanger Mark Ritsema en gitarist Willem Cramer maakte met voormalig T.C. Matic gitarist Jean-Marie Aerts achter de knopen en gedegen album. De gitaarpartijen doen regelmatig aan die van T.C. Matic denken. Gecombineerd met de gedreven zang van Ritsema en uitgebreide percussie levert het de beste plaat van eigen bodem op, op de voet gevolgd door Gotcha!

De nummer 1 stond al vrij snel vast: Kyuss. Hun vierde album overtreft de voorgaande, en ook die waren goed. Na zo’n hoogtepunt zit er niets anders op dan te stoppen. … And The Circus Leaves Town is bezwerend van de beginroffels van Hurricane tot de outro van Spaceship Landing. Het absolute hoogtepunt zit ongeveer halverwege: El Rodeo. Beginnend met een luchtig riedeltje op gitaar, voegt de rest zich er langzaam maar zeker bij om in een heerlijke lome groove te belanden die eindeloos door lijkt te gaan.

Son Volt was de grootste verrassing van 1995. Trace blijkt bij herbeluistering een prachtig sfeervol album, waarmee Jay Farrar oud-collega Jeff Tweedy en zijn Wilco ver achter zich laat. Waar het A.M. aan consistentie ontbreekt, vormen de nummers op Trace een eenheid. In Uncle Tupelo was ik altijd meer onder de indruk van de nummers van Tweedy, maar op deze eerste van Son Volt lijkt Farrar’s talent pas echt tot zijn recht te komen. Speciale vermelding verdient het laatste nummer: een schitterende cover van Ronnie Wood’s Mystifies Me.

Wrecking Ball is zo’n typische Daniel Lanoisplaat. Je herkent de hand van de producer/gitarist direct. In combinatie met de engelachtige stem van Emmylou Harris en een perfecte keuze van nummers levert dat een wonderschone plaat op. Diverse coryfeeën leveren een gastbijdrage, een wederdienst voor de gastvocalen die Harris zo vaak leverde.

De schrijver van Wrecking Ball levert zelf met Mirrorball weer een lekkere hakplaat af. Na Sleeps With Angels als een moment van bezinning, gaat Neil Young, voor de gelegenheid begeleid door Pearl Jam, op zijn geheel eigen, herkenbare wijze lekker los. Niet echt verrassend, maar ik blijf een liefhebber. Het prijsnummer van de plaat, Throw Your Hatred Down, is nog steeds actueel, getuige de uitvoering die hij in juli in het Stadspark in Groningen gaf.

Het debuutalbum van Garbage bevat de ene pakkende song na de andere. Opener Supervixen hakt er direct stevig in om daarna gas terug te nemen, maar niet voor lang. Only Happy When It Rains bevat alles wat een hit behoort te hebben: poppy met een rauw randje en een pakkende tekst. Teenage Fanclub levert met Grand Prix een logische opvolger van Thirteen af, zij het op het eerste gehoor wat rustiger. Maar schijn bedriegt. Op opener About You hoor je direct het herkenbare geluid. Gitaarlijnen die aan Big Star doen denken en meerstemmige samenzang maken ook van Grand Prix weer een prachtige plaat.

The Oblivians uit Memphis klinken op hun debuut als een kruising tussen The Cramps en Jon Spencer’s Blues Explosion. Een heerlijk bak herrie met een zanger en gitaren die regelmatig ontsporen! Monster Magnet laat op Dopes To Infinity horen dat Space Rock nog lang niet uit de mode is. Een waardige opvolger van Superjudge, maar het mooiste ligt nog in het verschiet. De titel van nummer 10 doet anders vermoeden, maar ook het laatste album dat Band Of Susans zorgt niet voor een doorbraak. Wel een afsluiting in stijl. De drie gitaristen spelen de ene keer naadloos in elkaar overlopende ellenlange solo’s dan weer door elkaar meanderende gitaarlijnen. Het roept herinneringen op aan het betere werk van Sonic Youth: lekkere noise rock. Van de drie Susans waarmee de band in 1986 begon is inmiddels alleen Susan Stenger nog over.

Beste single uit 1995 is zonder concurrentie One Good Reason van Slide. Een buiten-categorie rocker van 2.26 minuut, die zo op repeat kan. De single op Electrolux is het enige wapenfeit van dit project van Theo de Jong van The Serenes. Met de B-kant If She Says kun je na 5 x de A-kant achter elkaar weer wat bijkomen.

Platenzaaksticker #434

Muziek van Leest trekt het meest

Op achterzijde hoes, Bamberger Symphoniker, 10", Serenade Für Streichorchester, Deutsche Grammophon LPE 17 050 (Duitsland, 1958)

Een mooie sticker waarbij de beginletter van de achternaam van de winkeleigenaar een L in de vorm van een sierlijke notenbalk is. De oorspronkelijke eigenaar heeft zo te zien ook een poging gedaan de sticker te verwijderen, maar die was hardnekkig. Van Leest moet niet verward worden met De Leest (zie sticker 228). In 1930 opende Antoon van Leest een muziekwinkel op de hoek van het Wilhelminaplein en de Heilige Geeststraat in Eindhoven, zo is te lezen op de wikipediapagina van de winkelketen. Het aanbod bestond aanvankelijk uit bladmuziek en muziekinstrumenten. Later werden daar ook grammofoonplaten aan toegevoegd.

 

De winkel van Van Leest op de hoek van het Wilhelminaplein en de 

Heilige Geeststraat in Eindhoven in 1948. Bron: In de buurt.

 

In 1957 namen zoons Christ en Jan de winkel over, die verhuisde naar de Hermanus Boexstraat, eveneens in Eindhoven. Het verhaal gaat dat Van Leest als eerste in Nederland geluidscabines hadden, waar de klanten een plaat konden beluisteren. In het Eindhovens Dagblad van 22 september 2025 haalt een aantal medewerkers herinneringen op aan de winkel. Daar wordt onder andere aan de geluidscabines gerefereerd. Het gebeurde regelmatig dat klanten in zo'n cabine meezongen met de plaat. 'Dan draaiden wij de muziek in de winkel weg, zodat die klant tot buiten op straat te horen was', vertelde Rob Hornikx.

 

De winkel aan de Hermanus Boexstraat, Eindhoven. Bron: In de buurt.

De broers maken werk van hun zaak en openen filiaal in Woensel, Tilburg en Breda. De bladmuziek en muziekinstrumenten maken plaats voor uitsluitend grammofoonplaten. Daar kwamen gaandeweg meer vestigingen bij, ook buiten Noord-Brabant. Tegen het eind van de jaren negentig waren dat er in totaal 40 en was Van Leest overal in Nederland te vinden. In 1993 neemt de Free Record Shop Holding de keten over. De winkels breiden in die tijd het assortiment uit met dvd's en andere media en de naam verandert mee in Van Leest Music & Movies. Op het hoogtepunt zijn er ongeveer 60 winkels van Van Leest.

 

Winkelbalie in de winkel aan de Hermanus Boexstraat, Eindhoven. Bron: In de buurt.

 

Met het faillissement van de Free Record Shop Holding in 2013 verdwijnen ook de de winkels van Van Leest (of zoals in het winkellogo staat vanLeest). Oud-eigenaar Jan van Leest overleed in september 2025. Zijn broer Christ op 20 juli 2017.

Op de website van In de buurt staat ook nog een andere sticker van de winkel.

Daarop zijn ook de adressen van twee filialen in Eindhoven vermeld: Hermanus Boexstraat 14 en Wilhelminaplein 4. Dat tweede adres moet vlak bij de oorspronkelijke vestiging zijn geweest. In tegenstelling tot de zilverkleurige zelfklevende sticker hierboven, lijkt dit een papieren exemplaar met een scherpere afdruk.

 

Platenzaaksticker #433

 

Muziekhuis Jalink
Plein 1946    Tel. 2457
Oosterbeek

Op hoes, Donna Hightower, 7", This World Today Is A Mess, Pink Elephant PE 22.672-H (Nederland, 1972) 

Een bijna identieke sticker als de voorganger van Wouda's Muziekhandel op dit blog. Wel heeft Jalink een grotere diversiteit aan lettertypes gebruikt, zowel in cursief als romein en boven- en onderkast. En dat alles met centraal een G-sleutel.

Muziekhuis Jalink zat voor het bovenstaande adres aan de Van Toulon Van Der Koogweg op nummer 12, zo wijst een advertentie in de Arnhemsche Courant van 22 november 1951 uit. Van oorsprong was het een winkel in muziekinstrumenten, maar in ieder geval in 1951 behoorden ook gramofoonplaten tot het handelswaar.

Er is nog een oudere advertentie terug te vinden uit 1947, maar daarin worden de gramofoonplaten niet vermeld. Er is dan sprake van een piano-, orgel- en muziekhandel. Zoals wel vaker werden in dit soort winkels op een gegeven moment ook langspeelplaten en singles verkocht.

Op internet is nog een sticker van de winkel terug te vinden.

Dit is een voorganger van de single op het hoesje bovenaan, al is er helaas geen informatie bij vermeld waar de sticker op zat. Maar de vormgeving wijst op een eerdere datum.

Op een facebookpagina van Oud Oosterbeek is ook een foto van de winkel aan de Van Toulon Van Der Koogweg te vinden. Plein 1946 zat helemaal aan het begin van die straat.

 

Jalink is gevestigd in het meest rechtse pand op de foto. Op het uithangbord staan twee platenlabels vermeld: Philips en Decca, met daaronder de naam van de eigenaar A. Jalink. In 1986 sloot Jalink de deuren. 

Getuige de opmerkingen bij de foto op de facebookpagina hebben veel inwoners er hun eerste singletje gekocht. Wilde je echter je single van de Stones of de Kinks direct hebben, dan moest je op de fiets naar Arnhem.
 

Platenzaaksticker #432

 

Wouda's
Muziekhandel
Willem Eggertstraat 32
Purmerend
Tel. 3101

Op achterzijde hoes, Aafje Heynis, 7", Passie- En Paasliederen 2, Philips 411 601 NE (Nederland, 1962)

Een sticker als zovele: goudkleurig lettertype op een zwarte achtergrond en dat voorzien van een goudkleurige omlijsting in een ovaalachtige vorm met een golvende rand. Daarmee is deze inzending van André Barnier een typische platenzaaksticker zoals die eind jaren vijftig, begin jaren zestig veel voorkwam.

Zoals de inzender in zijn mail al aangaf bestaan zowel de winkel als de straat inmiddels niet meer. In het magazine van de Vereniging Historisch Purmerend verscheen in maart 2024 een artikel van Richard Groothuizen over platenwinkels in Purmerend. Daarin komt vanzelfsprekend ook Wouda's Muziekhandel aan bod. 

Daarin is te lezen dat Cor Wouda op 10 augustus 1960 de eerste gespecialiseerde platenzaak in Purmerend opent in de Willem Eggertstraat op nummer 43. De winkel heet dan nog Wouda's Grammofoon-Muziek-Shop. Uit een advertentie uit 1963 die bij het stuk staat blijkt dat Wouda, zoals de naam muziekhandel al aangeeft, ook in bladmuziek, instrumenten en platenspelers handelt. De naam is dan ook veranderd in Wouda's Muziekhandel.

Bron: Historisch Purmerend, nr. 59, maart 2024

De winkel blijkt zo'n succes dat Wouda vijf jaar later op zoek moet naar een groter pand. Dat vindt aanvankelijk aan de overkant op nummer 32. In die tijd verandert de naam van de winkel in Wouda Muziek, zo blijkt uit de platenzak van dat adres onderaan dit stuk. Op 22 november 1969 volgt een volgende verhuizing, die definitief blijkt te zijn, naar het centrum van Purmerend aan de Breedstraat 21. Daar 'kan me in luistercabines of aan de discobar met behulp van twee oorschelpen comfortabel zittend platen luisteren.'

 

Wouda Muziek in de Breedstraat, Fotografie: Rob Josselet. 

Bron: Historisch Purmerend, nr. 59, maart 2024

 In 1980 wordt de winkel uitgebreid, als Wouda de eerste verdieping bij de winkel trekt om daar geluidsapparatuur te verkopen. In 1986 zet Wouda een punt achter zijn loopbaan als platenzaakeigenaar en neemt Ton Kuylenburg de winkel over. Inmiddels zit er in het pand een kapsalon. Kuylenburg nam met de winkel ook de verbintenis met Bang & Olufsen over. Hij had winkels in Haarlem, Zoetermeer, Den Haag en dus ook in Purmerend. Inmiddels is hij van de B&O leverancierkaart verdwenen. 

In het artikel van Richard Groothuizen staan ook nog afbeeldingen van twee platenzakken van Wouda.

 

Platenzak van Wouda Muziek aan de Willem Eggertstraat 32. 

Bron: Historisch Purmerend, nr. 59, maart 2024

 

 

Platenzak van Wouda Muziek aan de Breedstraat. 

Bron: Historisch Purmerend, nr. 59, maart 2024 

Het stukje over Wouda vermeldt ook nog een grappig anekdote: bij een inbraak in de winkel bleken alleen platen van The Cats meegenomen te zijn. De daders werden al snel opgepakt, toen ze op het schoolplein op stonden te scheppen over hun actie. 

Met dank aan de Vereniging Historisch Purmerend voor het toesturen van het artikel 'Platenwinkels in Purmerend (1950-1980)' van Richard Groothuizen. 

Platenzaaksticker #431

Mirani's
Piano- en Orgelhandel
Afd. Grammofoonplaten
Westermarkt 29 - Amsterdam-C. - Tel. 24 99 05
Grammofoonplaten worden niet geruild

Op achterzijde hoes,  Willi Stech & Groot Symphonie Orkest, 7", Humoreske, Op. 101, No. 7 / Frühlingsrauschen, Op. 32, No. 3, Telefunken GSUE 453944 (Nederland, 195?)

Net als de voorgaande sticker een pianohandel met een platenafdeling. Al doet de toevoeging op de sticker vermoeden dat hier om een uitgebreider aanbod gaat dan bij Kettner & Duwaer. Op de website Amsterdam op de kaart is het pand van Mirani's terug te vinden. Het is in 1911 gebouwd en Mirani's was de eerste gebruiker. De winkel heeft er tot in begin jaren zestig gezeten. In die laatste periode werden er vooral platen verkocht. Van dezelfde site komt onderstaande foto van het pand, die naar ik schat, ergens in de jaren vijftig is gemaakt.

 

Opvallend is dat op de foto de 's bij Mirani niet op de gevel staat. Op een uitsnede uit de foto is de etalage van de winkel iets beter in beeld, al valt er nog steeds niet veel te zien.

 

In tegenstelling tot de meeste muziekinstrumentenwinkels hebben de platen bij Mirani's de piano's en orgels de winkel uitgewerkt in de plaats van andersom.

Aangezien Mirani's al vanaf 1911 in het pand zat moet de winkel het begin van plaat als geluidsdrager meegemaakt hebben en de overgang van shellac naar vinyl.

Platenzaaksticker #430

Kettner & Duwaer
Nieuwe Plein 48 - Arnhem 

Op achterzijde hoes, Der Amsterdam Toonkunst Chor/Der Knabenchor "Zanglust"/Das Concertgebouw-Orchester Amsterdam, 10", Matthäus-Passion - Chöre Und Chorale, Philips G 05301 R (Duitsland, 1959)

De geschiedenis van deze winkel start in 1900 op de hoek van het Leidseplein en de Leidsestraat in Amsterdam, zo is te lezen op de website winkelstories. Daar is pianohandel Duwaer gevestigd. In 1911 is Duwaer samengegaan met de firma Naessens. Vervolgens fuseerde Kettner aan de Heiligeweg in Amsterdam in 1936 met het bedrijf en ontstond Kettner & Duwaer, waarbij het en-teken beeldend werd vervangen door een G-sleutel. De website Amsterdam op de kaart meldt dat de winkel tot begin jaren zeventig bestond en daarna opging in Bender op het Spui (sticker 224). De firma Kettner & Duwaer had filialen in Utrecht, Hilversum, Arnhem en Enschede. Het lijkt er op dat uiteindelijk alleen de hoofdvestiging in Amsterdam en het filiaal in Arnhem overbleven. 

Behalve piano's verkocht Kettner & Duwaer dus ook platen. Waarschijnlijk had de firma ook bladmuziek in het assortiment. Op de website in de buurt Arnhem wordt de firma genoemd bij een stuk over AVM. Kettner & Duwaer betrok rond 1945 de onderste verdieping van het pand aan het Nieuwe Plein waar daarvoor de Arnhemsche Verzekering Maatschappij tegen Brandschade (AVM) was gevestigd. Daar staat ook onderstaande foto van het pand uit de tijd dat de AVM daar nog gevestigd was.