donderdag 5 juni 2025

Platenzaaksticker #416

 

Platenhuis
Paul Smeets
045-317354

Op voorzijde hoes, Bas Muys, 7", Oh Terry, Carrere CAH 221.001 (Nederland, 1981)

Zoals de naam Smeets al deed vermoeden, hebben we hier, zo maakt het telefoonnummer duidelijk, te maken met een platenzaak in Zuid-Limburg. Aan de kleding van de man- en vrouwfiguur op de sticker is te zien dat het om de eind jaren zeventig, begin jaren tachtig gaat.

Dit wordt bevestigd door een vermelding op de onvolprezen website van oud-Durecomedewerker Pierre Gouweloos. Daar is te lezen dat Smeets begon als medewerker op de platenafdeling van Vroom & Dreesmann in Heerlen om vervolgens in 1977 promotie te maken tot eerste verkoper van V&D in Sittard. In 1980 begon hij zijn eigen winkel op Kerkstraat 23 in een voormalige kosterswoning in Ubach over Worms, momenteel Waubach. 

 
De winkel van Paul Smeets op Kerkstraat 23 in Ubach over Worms. Bron: blog Pierre Gouweloos

Zoals het uithangbord van TDK laat zien, verkocht Smeets ook onbespeelde cassettes. Na een verhuizing naar een pand verderop in de Kerkstraat, verkaste Smeets naar Akerstraat 5 in het nabijgelegen Heerlen. Daar specialiseerde Smeets zich in het klassieke en jazzrepertoire en was Bas Muys dus niet meer in de bakken terug te vinden.

In een artikel op de Limburgse nieuwssite L1 is een artikel te vinden uit oktober 2014, waarin aangekondigd wordt dat de winkel in Heerlen in januari 2015 sluit. De Boekhandel Dominicanen in de Dominicanenkerk in Maastricht nam de collectie van Smeets en hemzelf over. Aangezien Smeets bij sluiting van de winkel in Heerlen 60 jaar was, zal hij inmiddels van een welverdiend pensioen genieten.

Met dank aan Jeroen Jongeneel die me de sticker stuurde.

dinsdag 27 mei 2025

Platenzaaksticker #415

 

Foto/Film/Fono
Fianen
Roelofarendsveen
Hazerswoude

Op achterzijde hoes, Gruppo Sportivo, LP, 10 Mistakes, Ariola 25464 XOT (Nederland, 1977)

Foto en fono kwam al eerder op dit blog aan de orde (zie stickers 89, 122 en 244). Alleen bij Capi-Lux (sticker 68) is sprake van exact dezelfde combinatie. 

Een advertentie van het familiebedrijf Fianen in Trouw van 31 december 1977, waarin diverse middenstanders de Trouwlezers een voorspoedig nieuwjaar toewensen, levert de adressen van de beide filialen op. In Roelofarendsveen zat de winkel op Noordeinde 201 en in Hazerswoude op Dorpstraat 88. Verder is er niets te vinden over deze inzending van Frans van der Mark.

Vermoedelijk zijn beide filialen eind jaren zeventig, begin jaren tachtig opgeheven. Het feit dat je daar de eerste LP van Gruppo Sportivo kon kopen doet desalniettemin vermoeden dat er een redelijke voorraad vinyl in beide filialen aanwezig was.

vrijdag 16 mei 2025

Platenzaaksticker #414

 

Disco Sanders
De zaak waar muziek in zit
Telefoon 2671
Goor

Op achterzijde hoes, Het Simplisties Verbond, LP, Op Hun Pik Getrapt (De Vierde Langspeelplaat Van Het Simplisties Verbond), Simpelpee SV4 (Nederland, 1980)

Een typische jaren zeventig sticker, deze inzending van Edgar Kruize: zwarte belettering op een goudkleurige achtergrond. Sanders had een winkel aan de Kerkstraat op nummer 28, zo is te vinden in de beeldbank van de Stichting Historisch Goor.

De eerste foto van de winkel dateert uit 1935, toen die nog Radio Sanders heette. Er wordt ook vermeld dat Sanders naast radio's rijwielen verkocht. 


 Hieronder een latere foto uit 1955.

 
Bron: Collectie Beeldbank Historisch Goor

Op de foto is nog geen plaat te bekennen, maar is wel het een en ander aan witgoed, lampen (links) en radio- en televisietoestellen (rechts) te ontwaren. In het bijschrift bij het beeld op de website is de nodige informatie over de winkel te vinden. De winkel werd gedreven door Wim en Truus Sanders, 'waarbij Wim met een volkswagenbusje de boeren in de wijde omgeving van televisies voorzag.' Daar wordt ook melding gemaakt van de grammofoonplatenzaak van Sanders waar zoon Wolter het beleid voerde.

Mogelijk is de platenzaak ergens eind jaren zestig, begin jaren zeventig een apart onderdeel van de winkel geworden met een eigen naam: Disco Sanders. Veel van de platenzaken die in die tijd ontstonden bestonden uit een combinatie van Disco en de familienaam, zoals eerder in combinatie met Radio. Net als veel van dit soort winkels is ook Sanders waarschijnlijk ergens in de jaren tachtig opgehouden vanwege de opkomst van witgoed-/elektronicaketens als Expert.

 

 

donderdag 24 april 2025

Platenzaaksticker #413


Alsbach & Doyer
Kalverstraat 176
Amsterdam 

Op achterzijde hoes, Tom Erich And His Solists, 10", Five O'Clock Tea No. 3, Philips P 10046 R (Nederland, 1954)

Gezelligheid ten top met deze inzending van Tijs Tummers zoals op de hoes hieronder te zien is.

 

Vier dames zitten gemoedelijk te keuvelen bij een kopje thee en een stukje cake met een sigaretje erbij. De radio voor een bijpassend muziekje binnen handbereik in de boekenkast.

De firma Alsbach & Doyer vestigde zich in 1925 in de Kalverstraat, zo is te lezen op de website Joods Amsterdam. Getuige de plaat uit 1954 waar de sticker op zit hebben Alsbach & Doyer de draad na de Tweede Wereldoorlog weer opgepakt.

De winkel was aanvankelijk gevestigd op Kalverstraat 153, waar Carl Georg Alsbach in 1898 de winkel van muziekhandel W.C. Brix von Wahlberg over kon nemen. G. Alsbach & Co zette daar de in 1866 in Rotterdam opgerichte muziekuitgeverij/-groothandel voort. Zoals te lezen is op een blog van boekhandelsetiketjes van Aad van Maanen, kwam de detailmuziekwinkel in de Kalverstraat en de uitgeverij/groothandel aan de Oude Zijds Voorburgwal op nummer 99. In 1905 nam de zoon van Carl Georg, Johan Adam, de winkel over en in april van datzelfde jaar verhuisde de winkel naar Kalverstraat 176. Op dat moment voegde Henri Doyer zich bij zijn vriend Johan Adam Alsbach en ontstond Alsbach & Doyer. Na het overlijden van Johan in 1961 werd de winkel overgenomen door de Eerste Nederlandse Muziekcentrale.

Op onderstaande foto uit 1956 uit de beeldbank van het Stadsarchief van Amsterdam is het tweede pand van links de winkel van Alsbach & Doyer. 


Op het pand stond niet de volledige naam maar de afkorting A & D, zoals op onderstaand detail van de foto is te zien.



donderdag 10 april 2025

Platenzaaksticker #412


Foks
Disco 
Dierenselaan [37]
[Den Haag]

Op voorzijde hoes, Shocking Blue, LP, Shocking Blue, Pink Elephant 888.007 (Frankrijk/Benelux, 1970)

Haagse beat gekocht in Den Haag. Zoals wel vaker kon ik dit achterhalen door het overzicht van platenzaken in Den Haag van André Tapir op het internet. Daar staat ook vermeld dat de zaak tot ergens in de jaren zeventig heeft bestaan. De winkel bevond zich ten zuidwesten van het centrum in de wijk Oostbroek-Noord. De Dierenselaan is en was een winkelstraat met aan weerszijden op de begane grond winkelpanden, met daarboven woningen. In het midden van de straat rijdt de tram. Momenteel zit op het adres een Kofte restaurant.

Werd disco in de jaren zeventig de benaming van een uitgaansgelegenheid waar gedanst werd, in de jaren zestig was het een reguliere aanduiding voor een platenzaak. Foks was een van de vele zaken die door de toevoeging disco duidelijk maakte dat er grammofoonplaten verkocht werden. Zoals veel andere stickers is ook deze voorzien van een kartelrand onderaan. Het onderste deel werd afgescheurd bij verkoop van de plaat en bevatte administratieve gegevens. Dat kon de prijs zijn of de bestelgegevens om te zorgen dat er weer een nieuw exemplaar in de winkel kwam.

donderdag 27 maart 2025

Een monument voor de Rotterdamse popmuziek

 

 

Maar liefst vijf jaar was Remko van Bork bezig met het schrijven van Rotterdam Popstad. Zeventig jaar popmuziek in de Maasstad bracht hij in kaart, wat resulteerde in een vuistdik naslagwerk van 559 pagina’s waarin iedere muziekliefhebber wel iets van zijn gading kan vinden.

In zes genrehoofdstukken en vier hoofdstukken die een periode belichten wordt een indrukwekkend overzicht gegeven van bands, artiesten, platenlabels, podia, festivals et cetera. Vanzelfsprekend heeft Van Bork daarbij een keuze moeten maken. Die keuze, die hij in het nawoord verwoordt, is echter zo breed dat elke band of artiest die van enige betekenis is geweest voor de Rotterdamse popmuziek in het boek voorkomt. De genres die een afzonderlijk hoofdstuk krijgen toebedeeld hebben speciale betekenis gehad voor de ontwikkeling van de Rotterdamse popmuziek of reikten tot ver daar buiten.

De indorock, die in alle Nederlandse steden het startsein van de lokale popmuziek is, staat logischerwijs in het beginhoofdstuk centraal. Vervolgens belandt Van Bork via de periode 1960-1975 bij de Rotterdamse soul. Was Den Haag Nederlands beatstad nummer 1, wat soulmuziek betreft stond Rotterdam bovenaan. Ook metal, punk, dance en hiphop komen in eigen hoofdstukken aan bod. Tussendoor komt de lezer alles te weten over de periodes 1975-1990, 1990-2005 en 2005 en verder.

Waar de periodehoofdstukken logischerwijs in de tijd afgebakend zijn, bestrijken de genrehoofdstukken, met uitzondering van het beginhoofdstuk, de periode van ontstaan tot de huidige tijd. Zo begint het hoofdstuk over soul eind jaren zestig, wanneer veel van de eerder ontstane beatbandjes met toevoeging van een blazerssectie overstappen naar soulmuziek. Rotterdam Soulstad beleeft zijn hoogtepunt in 1969. Bekendste in het genre zijn Free en Swinging Soul Machine, met op de leadzang Iwan ‘Spooky’ Groeneveld. Hij zou later bekend worden als helft van het duo Spooky and Sue, die uiteraard ook in dit hoofdstuk aan bod komen. Via de thema’s R&B (met onder andere Re-play en Roméo), Soul Sisters (zoals Sabrina Stark en Shirma Rouse) eindigt het hoofdstuk met Overige Soul in de jaren tien met artiesten als Dragonfruit en Nana Fofie.

Ook de andere hoofdstukken zijn onderverdeeld in verschillende subgenres afgewisseld met stukken over onder meer podia en platenzaken in het betreffende genre en festivals. De belangrijkste en bekendste artiesten en bands komen uitgebreider aan bod, waarna de onbekendere beschreven worden. Daarnaast bevat elk hoofdstuk lemma’s over personen die een belangrijke rol hebben gespeeld in het besproken genre of tijdvak. Daardoor blijft het boek ondanks de opsommingen van bands, artiesten en releases goed leesbaar. Bovendien heeft Van Bork de beeldarchieven grondig doorgespit en is het boek ruimschoots voorzien van beeldmateriaal.

Alle Rotterdamse coryfeeën passeren de revue. Daarbij hanteert Van Bork het begrip popmuziek in de ruimste zin van het woord, waardoor ook bekende Rotterdamse artiesten als André van Duin, Jacques Herb, Anita Meyer en natuurlijk Lee Towers aan bod. Na lezing is duidelijk wat een ontzettende rijkdom aan popmuziek Rotterdam heeft voortgebracht en ook wat de betekenis van de stad voor ontwikkelingen, niet alleen binnen Nederland, maar in bepaalde genres ook internationaal, heeft gespeeld.

In alle beschrijvingen valt vooral het enthousiasme waarmee het boek geschreven is op. Je leest het plezier dat Van Bork bij het onderzoek voor en het samenstellen van het boek heeft gehad van de pagina’s af. Dat komt met name naar voren in de subjectieve oordelen die her en der te lezen zijn. In het nawoord benadrukt hij dat al die kwalitatieve oordelen, zoals ‘een aanstekelijk refrein’, ‘een transparant geproduceerd album’ of ‘een braaf nummer’ van hem zijn, maar dat dat altijd gebaseerd is op het beluisteren van de muziek. Juist deze persoonlijke oordelen maken de lezer benieuwd naar de muziek. Met enige regelmaat onderbrak ik het lezen om op Discogs of Spotify een nummer of plaat op te zoeken en na beluistering aan te schaffen.

Met Rotterdam Popstad heeft Remko van Bork een monument opgericht voor de popmuziek in al zijn facetten in Rotterdam. Een naslagwerk dat nog met enige regelmaat uit de boekenkast getrokken gaat worden om wat op te zoeken.

 

Remko van Bork: Rotterdam Popstad. 70 jaar Rotterdamse popmuziek. Rotterdam: Popunie, 2025. Prijs: 29,95 euro. Te bestellen via popunie.nl.


 

Verschenen in: Platenblad, nr. 289, 12 maart tot 23 april 2025

zondag 16 maart 2025

The Replacements top 3

Voor elk nummer van Platenblad vraagt René van Kaam zijn lezers om een top 3 van een artiest of band. Het laatste nummer was dat van The Replacements. Hieronder mijn inzending.

 


 

1. Please To Meet Me

2. All Shook Down

3. Let It Be Me

 

Als Paul Westerberg zich in 1979 bij de broers Tommy (bas) en Bob Stinson (gitaar) en Chris Mars (drums) voegt, zijn The Replacements een feit. De eerste drie platen klinken nogal rommelig en bevatten een soort trashrock, snel en hard. Optredens ontaarden met enige regelmaat in chaos door het overmatige drankgebruik van de band. Met Let It Be verandert de koers enigszins en wordt het repertoire uitgebreid met meerdere genres. De plaat maakt duidelijk dat Paul Westerberg een begenadigd songwriter is. Het is de voorbode van het kenmerkende geluid van The Replacements. Wat mij betreft de beste plaat in de oorspronkelijke samenstelling.

Na vier platen op het Twin/Tone label verschijnt de opvolger Tim, geproduceerd door Tommy Ramone, bij het major label Sire. Het bevat dezelfde mix aan stijlen en daarmee niet echt veel nieuws. Op achtergrondvocalen op Left Of The Dial is Alex Chilton te horen. Zijn invloeden zijn duidelijk terug te horen bij The Replacements. Poppy ballads en chaotische composities wisselen elkaar af. Iets waar de meester zelf ook erg goed in was.

Op Please To Meet Me valt alles op zijn plaats en is eindelijk, ondanks de verschillende genres, een soort eenheid te horen. De band is dan inmiddels uitgedund tot een trio aangezien Bob Stinson niet langer te handhaven was. Jim Dickinson tekent voor de productie. De link met Alex Chilton is snel gelegd aangezien hij ook de derde plaat van Big Star en solowerk van Chilton produceerde. In het nummer Alex Chilton bevat de plaat een eerbetoon aan hem. Ondanks de verschillende soorten nummers klinkt de plaat als een organisch geheel. De rustigere nummers klink net zo energiek als de snellere. Het is het onbetwiste hoogtepunt van The Replacements. De opvolger, Don’t Tell a Soul, ligt in de lijn van zijn voorganger maar is vlakker van productie.

Niet lang daarna wordt de band ontbonden en denkt Westerberg een solocarrière te beginnen. Contractuele verplichtingen leiden echter tot een laatste plaat van The Replacements. All Shook Up is uiteindelijk toch meer een soloplaat aangezien de oorspronkelijke bandleden slechts op één nummer samen spelen. De plaat is het zoveelste bewijs van het songwritingtalent van Westerberg. Dat hij verschillende genres machtig was was al eerder te horen. Maar ook hier levert het een eenheid op zijn het in een rustiger geheel. De akoestische gitaar wordt vaker gehanteerd dan de elektrische. Eén keer pompt de adrenaline nog in een ouderwets Replacementsnummer wanneer Terry Reid op My Little Problem Westerberg assisteert op gitaar en zang. Een waardig afscheid van The Replacements.

 

Verschenen in: Platenblad, nr. 289, 12 maart tot 23 april 2025