Zeem & Kwast draaien vinyl

Nu eens geen platenzaaksticker maar een aankondiging voor een avondje plaatjes draaien en dansen in café de Jaren in de Nieuwe Doelenstraat in Amsterdam. DJ Kwast is uw eigen platenzaakstickerreporter.

Platenzaakstickers #144

De Muziekhal
Grammofoonplaten speciaalzaken
Gemert - Helmond - Venray

In beschermhoes, Billy Vera & Judy Clay, LP, Storybook Children, Atlantic SD 8174 (Verenigde Staten, 1968)

Geen echte platenzaaksticker dit keer. Een nieuw fenomeen diende zich al aan met de voorgaande sticker die op de beschermhoes was geplakt. Zo nieuw bleek dit echter niet te zijn. De Muziekhal in het zuidoosten van het land was zijn tijd ver vooruit en liet de gegevens van de winkel in de beschermhoes drukken. Het is nauwelijks goed te fotograferen, maar in de openstaande klep van de vleugel staat de naam van de winkel: De Muziekhal. Vaag is er zelfs een pianist te zien, die twee vrolijke noten aan het instrument ontlokt. De Muziekhal was zoals de plaatsnamen laten zien actief in de Peel in het grensgebied van Noord-Brabant en Limburg.
In Helmond was er in ieder geval concurrentie van Van Boxtel, zoals op sticker 88 te zien is.
Het internet geeft ook niet veel prijs over deze detailhandel met drie filialen. Er komt een verwijzing naar een oud-medewerker op Linkedin te voorschijn die van 1979 tot en met 1981 werkzaam was in het filiaal in Venray als verkoper en reparateur van muziekinstrumenten. Er van uitgaande dat de LP van Billy Vera en Judy Clay, die ik een paar weken geleden in de platenbakken bij het hoofdstedelijke Second Life Music aan de Prinsengracht vond, niet lang na verschijning in de schappen bij De Muziekhal belandde, heeft deze zaak toch zo'n 15 jaar bestaan. De toevoeging Grammofoonplaten speciaalzaken moet wel met een korreltje zout genomen worden, aangezien het er alle schijn van heeft dat het vooral een muziekinstrumentenwinkel was.

Platenzaakstickers #143

Crazy Diamond
Records & Memorabilia
Hugo de Grootplein 9
2613 VL Delft
The Netherlands
www.crazy-diamond.nl

Op beschermhoes, Rush, LP, All The World's A Stage, Mercury 6643 040 (Nederland, 1976)

Een primeur in diverse categorieën: de eerste sticker van een zaak in 2de hands platen en de eerste met een url. Deze primeur is te danken aan René van der Meer van het blog Onderdenaald, die me de sticker en informatie over de plaat mailde.

De plaats van deze sticker past binnen recente ontwikkelingen in de vinylhandel. Was het in de jaren zeventig in mijn vaste platenzaak nog een standaardvraag of ik er een beschermhoes bij wilde, tegenwoordig is het een cadeautje van de winkel. In de meeste gevallen haal ik die er thuis weer af om de beperkte ruimte in de platenkast optimaal te benutten. Er is echter wel een voordeel, dat zich ook bij deze sticker doet gelden: geen gekrab om de sticker van de hoes te krijgen. Ja, ik moet toegeven, ook ik behoorde tot deze ketterse groep die zodra ze de laatste aanwinsten in huis hadden, alle stickers van de hoes verwijderde. Inmiddels ben ik gelukkig op het rechte pad. Hadden ze ze altijd maar op de beschermhoes geplakt dan was mijn collectie platenzaakstickers nu minimaal twee keer zo groot geweest (als ik althans alle beschermhoezen bewaard had).

Crazy Diamond is het initiatief van Charles Beterams, een Pink Floyd-adept zoals de titel van zijn platenzaak al duidelijk maakt. Beterams begon de winkel in 1997 en organiseerde eveneens diverse festiviteiten op het gebied van deze band in Delft en omgeving. Samen met Robert Haagsma schreef hij het boek Pink Floyd in de polder, een overzicht van alle optredens van Pink Floyd in Nederland, en in zijn eentje was hij verantwoordelijk voor het eveneens bij uitgeverij Aprilis verschenen Pink Floyd on forty-five, een nagenoeg compleet overzicht van alle singles die Pink Floyd ooit uitbracht. In de periode voor hij zijn platenwinkel begon, was hij verantwoordelijk voor het Pink Floyd-fanmagazine Echoes. Daar hield hij mee op toen hij in 1997 een platenwinkel opende, gespecialiseerd in, één keer raden, Pink Floyd en de solo-projecten van de leden. Daarnaast verkocht hij echter ook platen van andere bands, waaronder deze eerste dubbel live LP van Rush. In 1999 breidde Beterams zijn activiteiten uit met een webwinkel (www.floydstuff.com). De webwinkel bleek zo'n succes dat de fysieke platenzaak werd opgeheven. Wel bestaat nog steeds de internetvariant van de fysieke winkel en is Beterams ook een eigen label begonnen (Tonefloat). Maar deze man had daarnaast nog zeeën van tijd en startte nog een aantal initiatieven die terug zijn te lezen op de website van het hoofdkwartier. Wie nieuwsgierig is geworden en meer over deze Pink Floyd-fanaticus en cultureel ondernemer wil weten, kan daarvoor het interview dat Sander Kok van de website progwereld met hem had lezen.

Platenzaakstickers #142

Disco v.d. Have
Vrolikstraat 323 huis
Amsterdam
Tel. 020-654528

Op label, G.I.'s Brass International, LP, Right and Tight, Good Vibes Records GVR 102 (Frankrijk, ca. 1982)

Hans Dinkelberg stuurde me een digitaal pakketje met de sticker en een verwijzing naar een beeldend bewijs van het bestaan van deze platenzaak. Uit het beeld, een foto van Ron de Wit uit 1969 afkomstig uit de beeldbank Geheugen van Oost, wordt duidelijk dat de geschiedenis van Disco v.d. Have verder terug gaat dan de jaren tachtig.

De winkel zat op de hoek van de Vrolikstraat en de Beukenweg. Momenteel is daar Restaurant Donarking Amon gevestigd. In het beeldarchief van de gemeente Amsterdam is ook nog een foto uit 1983 terug te vinden, waarop duidelijker te zien is dat het een platenzaak betreft.

Op de lichtbak boven de toegangsdeur staat Disco v/d Have Grammofoonplaten Musicassettes (ja, inderdaad met één c, meer plaats was er blijkbaar niet) 8-Tracks. Zou de Ford Fiesta op de voorgrond van een klant zijn, die nog snel even een plaatje ging scoren? Het kapotte uithangbord is inmiddels verdwenen en het rechterraam is dichtgemaakt en was ooit voorzien van de complete naam van de winkel. In 1983 rest nog slechts Dis   v/d   .
Het is jammer dat je niet verder op de foto in kunt zoomen om de plaattitels in de etalage te achterhalen. De plaat waar de sticker op zit bevat Caraïbische muziek, maar het is dus niet uit te vinden of dit een specialisatie van v/d Have was.

p.s.
Wel raar dat de foto uit 1969 ook in de beeldbank van het stadsarchief voorkomt, maar dan van J.M. Arsath Ro'is blijkt te zijn. Maar aangezien ik me uitsluitend op de stickers richt, heb ik me daar niet verder in verdiept. 

Platenzaakstickers #141

Grammofoonplatencentrum
'Canto di Vangelo'
2e Middellandstraat 30
Rotterdam - 3
Telefoon 010-23.17.11
Giro 21.18.32
De speciaalzaak voor religieuze muziek

Op achterzijde hoes, Cross Quartet, 7", Als je zoekt, Philips 411 740 NE (Nederland,  1964)

De tweede christelijke muziekwinkel met een sticker, na 137 van de winkel van Johannes de Heer, en, niet toevallig, wederom een inzending van Eddy Raymann. Het lijkt er op dat het centrum van de christelijke platenzaken in Nederland zich in de jaren zestig in Rotterdam bevond. Opvallend is ook dat op beide stickers een numerieke toevoeging aan Rotterdam wordt geplakt. Was het bij De Heer 11, hier is het 3. Een nummering van christelijke winkels?
Canto di Vangelo verkocht niet alleen platen, maar had ook een eigen gelijknamig label, waarop vooral LP's met orgelmuziek gespeeld op orgels in verschillende Rotterdamse kerken en christelijke liederen werden uitgebracht of wellicht is het hier beter te zeggen, het licht zagen. Op Discogs is een overzichtje van deze uitgaven te zien.
Het label verraadt de hoofdmoot van het uitgebrachte materiaal al, zoals hieronder te zien. Winkel en label hebben waarschijnlijk tot in de jaren tachtig bestaan.

Het 'kruisviertal' bediende zich van bekende Engelstalige nummers die al voorzien waren van een christelijk randje en zetten dit om naar Nederlandstalige Jezuskrakers. Voor de duidelijkheid: het gaat hier om een EP met vier titels, al zijn die ook als een zin te lezen.

Als je zoekt, wacht niet. Zal ik je ontmoeten? Onderweg.

TOEVOEGING 13 DECEMBER 2024

Grammofoonplatencentrum
'Canto di Vangelo'
2e Middellandstraat 30. Rotterdam - 3
Telefoon 3.17.11 Giro 21.18.32
De speciaalzaak voor religieuze muziek

Op voorzijde hoes, Het Heldria Meisjeskoor, 7", Dank Heer, Te Deum 44.014 (Nederland, 195?)

Een bijna identieke sticker qua tekst, zij het dat het kengetal van Rotterdam is weggelaten. 'Het vuur brandt heftig' lijkt de sticker uit te stralen. Mij doet het meer aan de hel dan aan de hemel denken, maar de meisjes van Heldria zullen die associatie niet gehad hebben. Die kenden het nummer Fire van The Crazy World of Arthur Brown dan ook niet. Tegen de tijd dat dat verscheen, 1968, waren ze waarschijnlijk allemaal al lang getrouwd en zorgzame moeders van een rijke kinderschare. 

Dureco richtte speciaal voor het soort christelijke platen als die van het Heldria Meisjeskoor een sublabel op, toepasselijk Te Deum genoemd. Dat is in ieder geval tot 1981 actief geweest toen er een cassette van het Christelijk Mannenkoor 'Sursum Corda' Enschede op cassette verscheen. Benieuwd of ze daar ook een sticker op geplakt hebben.

Met dank aan Jeroen Jongeneel die me de sticker stuurde.

Disque de surprise #8: Fiche le camp, Jack

Het door Percy Mansfield geschreven Hit the Road, Jack werd de eerste dubbelslag voor Ray Charles (nummer 1 in de US en R&B lijsten). Charles bracht het nummer in 1961 uit en nog in datzelfde jaar gaf de Franse tekstschrijver Georges Aber er zijn eigen franse 'twist' aan en nam Richard Anthony het op. In september 1961 lag het in platenbakken. Anthony kopieert de hit bijna exact: waar Charles zijn Raelets had voor het muzikale weerwoord, bediende Anthony zich van zijn Angels (en dan natuurlijk wel op zijn Frans uitgesproken). Aber vertaalt het refrein letterlijk, maar in de coupletten is hij duidelijker dan Mansfield in het origineel, waarom Jack op kan krassen. Charles verzet zich tegen zijn 'mean old woman' die hem de deur wijst. 'You ain't got no money, you just ain't no good', antwoorden de Raelets, als Charles belooft dat alles weer goed zal zijn als het beter met hem gaat. Aber pakt het op zijn Frans aan en laat er geen twijfel over bestaan dat Anthony zijn spullen kan pakken omdat hij aangetroffen werd in de armen van een andere vrouw, en 'c'était pas ta soeur', zingen les Angels gezamenlijk. Anthony blijft volhouden dat hij toch alleen van les Angels houdt, maar die laten zich niet vermurwen, 'Fiche le camp, Jack, en ne reviens plus jamais!'

Het lijkt wel of hoesje en clip het complete verhaal vertellen. Zoals het hoesje duidelijk maakt, gaat het er wild aan toe in huize Anthony. Het gedraaide vinyl wordt al niet meer opgeruimd, maar slingert op de bank rond. Geen idee wat er op het moment van de foto op de pickup ligt, maar Anthony en vooral zijn vriendin gaan totaal door het lint. Het feestje is ook te horen in het trappenhuis, waar les Angels net arriveren en hun oor te luisteren leggen. Na wat hardhandig geklop op de deur doet Anthony de deur open en begint de clip. De hoofdangel, de meest linkse van de dames die de trap af komen, heeft haar vriendinnen opgetrommeld om manlief duidelijk te maken dat het zo toch echt niet kan. Maar volgens het clipje is Anthony niet echt onder de indruk, let vooral op hoe ongeïnteresseerd hij aan het eind inderdaad de dames hun zin geeft.

Platenzaakstickers #140

Votre Disquaire
L. Allain
Montceau-Les-Mines

Op achterzijde hoes, Benjamin, 7", Benjamin Le Roi des Gamins, Disques Festival FX 45-1291 (Frankrijk, 1962)

Op Franse Vide greniers & Marchés de puces is de verleiding nog wel eens groot om een single van en onbekende artiest te kopen alleen maar omdat het hoesje verrassend of bijzonder is of een bepaald genre doet vermoeden. Maar ik moet bekennen dat de enige aanleiding om deze single te kopen de sticker op de achterkant was. Hieronder de voorkant met Benjamin (7 jaar volgens een tekst op de achterzijde) in de carrousel op de kermis. Een soort Franse Jantje Smit, maar dan ver voor ons Jantje was geboren.

De sticker is een bewijs van het ongekende imperium van de leverancier van de plakbandsticker, die dus ook in Frankrijk een afzetgebied had. Uw persoonlijke platenhandelaar L. Allain uit Montceau-les-Mines in het departement Saône et Loire in Bourgogne was in ieder geval een van zijn klanten.
Het blijft toch een prangende vraag of de plakbandrollen voorgeperforeerd waren of dat de platenzaakeigenaar op eigen zichtvermogen bepaalde waar de ene sticker ophield en de volgende begon. Werden er ook rolhouders met een scherp kartelrandje om ze af te scheuren bijgeleverd? Ik zou graag nog eens zo'n hele rol in handen krijgen. Of werkte het toch anders en werden de stickers in linten geleverd? Want is het wel mogelijk zo'n hele rol voor te bedrukken? Blijft de inkt dan niet aan de plakzijde kleven? Het leven van een platenstickerverzamelaar bestaat voor een belangrijk deel toch uit vraagtekens, zo merkt u. Wie o wie kan mij in contact brengen met een producent van dit soort plakbandstickers of om het even welk soort stickers? Zou er een catalogus voor platenzaken bestaan waaruit ze hun favoriete sticker konden kiezen? Mocht u er een tegen komen, dan houd ik me aanbevolen.