zondag 9 juni 2024

Avontuurlijke vrijdenkers

 

Bijna elk jaar voegt Uitgeverij kleine Uil een deel aan de Muziekreeks toe. Dit jaar is dat Vrijdenkers in muziek: alternatieve Nederpop van 1980 tot nu van de hand van Edwin Hofman. In 2020 verscheen van hem in de reeks al een boek met bijna dezelfde titel, Avonturiers van de Nederpop: veertig jaar eigenzinnige Nederlandse popmuziek, als derde deel in de reeks. Hofman gebruikt de termen avontuurlijk en vrijdenkers zelf ook naast elkaar als hij in het voorwoord schrijft: ‘Noem de muzikanten avonturiers, noem ze vrijdenkers, het zijn in ieder geval muzikanten die de Nederlandse pop, rock, hiphop en elektronische muziek hebben verrijkt met hun avontuur, creativiteit en lef’. Voor beide boeken interviewde hij Nederlandse muzikanten, die hun sporen in het alternatieve circuit hebben achtergelaten. Het verschil tussen de muzikanten die hij voor beide boeken interviewde wordt uit de titel dus niet duidelijk. Als er een onderscheid is dan is het dat in Vrijdenkers in muziek toch de net iets meer experimenterende muzikanten aan bod komen, die niet op een genre zijn vast te pinnen.

 

In 2011 schreef Hofman voor het online magazine Written in Music de 26-delige serie Postpunk Nederland. Veel van de bands die hij daarin behandelde komen ook terug in Vrijdenkers en Avonturiers. Zo komen De Div, Eton Crop, Mecano en Gruppo Sportivo aan bod in de online-serie en bevat Vrijdenkers interviews met hun respectievelijke frontmannen Marc de Reus, Erwin Blom, Dirk Polak en Hans Vandenburg. Die vulde hij aan met stukken op basis van gesprekken met David Fagan, Truus de Groot, Josh Haijer, Erik de Jong, Arjen de Vreede, Chantal Acda, Willem Smit en Berend Dubbe. Vreemde eend in de bijt is de Friese boeker Jan ten Boom. Bij elkaar een mooie greep uit 40 jaar Nederlandse alternatieve popmuziek.

 

De gesprekken leveren wederom lezenswaardige stukken op waarin Hofman op aangename wijze de ontwikkelingen en projecten van de muzikanten chronologisch beschrijft en daarnaast een beeld schetst van de veranderingen in het muzieklandschap en de muziekindustrie. Het zijn allemaal eigenzinnige, creatieve geesten, wat het niet altijd makkelijk maakt om van je inkomsten als muzikant te leven. Boeker Jan ten Boom is net zo eigenzinnig en past dus perfect in het rijtje. Hij heeft een aardig deel van de Nederlandse alternatieve bands sinds begin jaren negentig van optredens voorzien en heeft dat altijd op zijn eigen voorwaarden en manier gedaan. Een aantal van de muzikanten die aan het woord komen is een tijdje afwezig geweest uit de muziekwereld. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus keren ze na verloop van jaren weer terug. Anderen zijn nooit weggeweest, maar zijn andere muzikale wegen gaan bewandelen of zijn enigszins uit de aandacht verdwenen. Dat staat hun productiviteit echter niet in de weg. De Nederlandse alternatieve popscene blijkt een klein wereldje, zo merk je aan de dwarsverbanden met andere artiesten die in dit of het vorige deel aan bod komen.

 

De variatie in de muzikanten die Hofman voor dit boek gemaakt heeft, zorgt voor afwisselende stukken, waardoor het nooit gaat vervelen. Je kunt alle stukken achter elkaar lezen of het boek als een soort naslagwerk bij de hand houden. Veel van de muziek die aan bod komt is inmiddels via streaming te beluisteren, maar de beschrijvingen nodigen toch vooral uit om een aantal namen paraat te houden bij een bezoek aan de tweedehandsplatenzaak. Ook los daarvan hebben beide delen een belangrijke waarde omdat ze laten zien hoe breed en interessant de Nederlandse alternatieve popgeschiedenis is. Een must voor iedereen die daar meer van wie wil weten.

 

Edwin Hofman – Vrijdenkers in muziek: alternatieve Nederpop van 1980 tot nu. 

Groningen: Uitgeverij kleine Uil.

ISBN 9789493323278. Prijs: 21,50 euro


Oorspronkelijk verschenen in: Platenblad, nr. 283, 5 juni tot 17 juli 2024

Labelverzamel-lp's verzameld

 


De hoes zal veel platenverzamelaars bekend voorkomen, maar ook ik kwam er, net als Jan Vollaard, pas later achter wat het eigenlijk voorstelde. Echt goed bekeken had ik de hoes nooit, maar als ik er iets in zag was het een meloen of mango. En eigenlijk is het zo logisch dat je er nauwelijks omheen kunt. Het gaat om een verzamelelpee, een dubbele, van het label Island uit 1971, die tevens de titel van het boek van Jan Vollaard is: El Pea.


Voor Vollaard was de aanschaf van de plaat destijds een goedkope manier om de muziek van een aantal bekende bands en artiesten in huis te halen en daarnaast ook nog wat onbekendere te leren kennen. Island had toentertijd nogal wat bekende namen onder contract. Traffic, Free, Sandy Denny, Fairport Convention, Mott The Hoople, Jethro Tull en Emerson, Lake & Palmer staan allemaal op de verzamelaar. Voor Vollaard was het zijn eerste kennismaking met Nick Drake. De plaat betekende voor hem bovendien het begin van een inmiddels uitgebreide collectie labelverzamelaars op vinyl.

Het moge al duidelijk zijn, maar verdient wellicht toch nog enige nadruk, dat het hier dus niet om willekeurige verzamelelpees gaat, maar om verzamelelpees van een label. Dus met alleen artiesten die het label vertegenwoordigde op de plaat. Alle 13 Goed of Alle 14 Favoriet vallen dus buiten de boot. Vollaard heeft er meer dan zeventig met een korte bespreking opgenomen en doet als toegift nog eens vijfenzestig suggesties die eveneens de moeite waard zijn. En dat zijn ze nog lang niet allemaal.

Voor platenlabels was het een marketinginstrument om liefhebbers op een goedkope manier kennis te laten maken met wat zij zoal te bieden hadden. In een aantal gevallen leidde het ook tot een reeks. Denk aan Tamla Motown Is Hot Hot Hot!, That’s Soul of Tighten Up. Bijna elk label had er op zijn minst een en het blijkt ook nog eens van alle tijden. De meest recente in het boek dateert van 2019.



De meeste stukjes behandelen één plaat en beslaan twee pagina’s. Daarin is niet alleen aandacht voor de nummers die op de plaat staan, maar wordt meestal ook een korte geschiedenis van het label weergegeven. Daarmee geeft het boek ook een mooie blik op de muziekgeschiedenis en de ontwikkelingen in de muziekindustrie. Zo kende ik het label Transatlantic vooral van de Engelse folkband The Pentangle en soloplaten van Bert Jansch en John Renbourn. Nooit heb ik er bij stilgestaan dat de naam verwijst naar het initiatief van labeloprichter Nat Joseph om Amerikaanse muziek aan de andere kant van de Atlantische Oceaan uit te gaan brengen. Zo staat het boek boordevol leuke muziekfeitjes. Van elke plaat wordt bovendien een sleutelnummer besproken.

Veel van de platen die in het boek beschreven worden kun je ook tegenwoordig nog voor minder dan 10 euro in de tweedehandsplatenwinkel op de kop tikken. Er zit echter ook een aantal platen tussen die het veelvoudige van de originele prijs opbrengen en collector items zijn geworden. Sommige verzamelaars bevatten nooit eerder op vinyl uitgebrachte nummers van artiesten. Zo staan op de verzamelaar Beserkley Chartbusters Volume 1 vier nummers van Jonathan Richman (soms met The Modern Lovers) die nooit uit zijn gebracht. Ze zijn uiteindelijk in 2004 wel als bonustracks op een cd-heruitgave terecht gekomen, maar dat telt voor de ware vinylverzamelaar natuurlijk niet.



Bij sommige lemma’s heeft Jan Vollaard hulp gekregen van kenners die meer dan hij thuis waren in het genre dat op de verzamelaar terug te vinden is. Maar als de initialen niet waren toegevoegd zou je ze er niet makkelijk uit halen. Alle stukjes zijn even vloeiend geschreven en voorzien van een foto van de hoes van de desbetreffende plaat. Er zit echter ook een groot nadeel aan dit boek: voor degenen die met het verzamelaarvirus besmet zijn ligt een nieuwe verslaving op de loer.

 

 

Jan Vollaard – El Pea, de magie van de labelcompilatie. 

Assen: Koninklijke Van Gorcum. 

ISBN 9 789023 260141. Prijs: 25 euro


Oorspronkelijk verschenen in: Platenblad, nr. 283, 5 juni tot 17 juli 2024.