N.V. van Geel
Boxtel
Op label, The Supremes, 7", Love Is Here And Now You're Gone, Tamla Motown GO 25.505 (Nederland, 1967)
Deze single kocht ik afgelopen zaterdag bij
City Records aan de Geldersekade in Amsterdam. De winkel heeft zelf een prachtig logo waarvan het de moeite waard zou zijn om het tot sticker te promoveren.
Maar het gaat hier natuurlijk om Van Geel in Boxtel! Een toepasselijke sticker in de kleur van de naam van het bedrijf. Bij mijn zoektocht op internet kwam ik al snel uit bij een blogachtige site van Bert Bossink:
Tijd voor teenagers, hoogstwaarschijnlijk vernoemd naar het gelijknamige VARA-radioprogramma uit de jaren zestig. Contact met de heer Bossink leverde onderstaand verhaal op over Van Geel.
Hij heeft van 1967 tot december 2004 bij Van Geel gewerkt. In dat laatste jaar verkocht Jack van Geel het bedrijf aan
Legrand, een internationaal bedrijf gespecialiseerd in electrotechnische en digitale infrastructuren voor gebouwen. Van Geel begon in de jaren veertig van de vorige eeuw met het vervaardigen van metalen lampenkappen en breidde dit langzaam uit. Blijkbaar zijn er aan het assortiment op een gegeven moment ook singles en langspeelplaten toegevoegd.
Bossink is een lokale muziekhistoricus die sinds 1961 grammofoonplaten verzamelt en een aantal 'boekwerkjes' op zijn naam heeft staan, waaronder 'Het Liverpool van Nederland', over de opkomst en geschiedenis van beatmuziek in Nederland. Bert beschrijft in zijn reactie 'de geschiedenis van platenzaken in Boxtel'. Hij kocht in 1961 zijn eerste platen bij de Fa. Van den Broek in de Clarissenstraat 3. Dat bleef hij doen tot de zaak in 1989 ophield te bestaan, omdat een van de twee broers van wie de zaak was overleed.
In de periode 1961-1963 was er nog een platenzaak in de Breukelsestraat, Graste. Die mocht echter geen officiële platenlabels verkopen en verkocht onder meer platen met covers op het Duitse Tempo label. Een van de oprichters van die winkel heeft daarna ook nog bij Van Geel gewerkt. Aan diezelfde Breukelseweg had je ook nog Beks en Breugel, een concurrent van Van den Broek. Bij het overlijden van Breugel in de jaren tachtig hield ook deze zaak op te bestaan.
Bossink heeft niet alleen een fantastisch geheugen, hij heeft ook een soort archief met bijvoorbeeld blaadjes die de verschillende winkels uitgaven om hun klanten te verleiden. Hieronder twee voorbeelden van de blaadjes van Van den Broek. Ik vraag me af of dit een soort algemene uitgaven waren waarop de naam van de betreffende winkel kwam te staan of dat Van den Broek ze persoonlijk maakte.
Tot besluit nog een filmpje dat op YouTube te vinden is, getiteld Thuis bij Bert Bossink. Het interieur zal menig platenverzamelaar bekend voorkomen.
TOEGEVOEGD 29 JANUARI 2014
Naar aanleiding van een reactie van Bert Bossink moet ik een correctie aanbrengen in het bestaande verhaal. Van Geel blijkt helegaar geen platenwinkel geweest te zijn en ook nooit platen verkocht te hebben. Wel herkende Bossink direct de sticker: 'Het is een sticker van Metaalfabriek Van Geel uit omstreeks 1966'. Nou daar ga je dan met je platenstickerblog. Bossink suggereert dat een werkne(e)m(st)er van Van Geel de stickers wellicht gebruikte om haar eigen collectie te kenmerken. Tenzij zij zelf Van Geel heette, lijkt me dat niet zo'n best idee. Bovendien kan gesteld worden dat hier sprake is van bedrijfsdiefstal. Alleen in plaats van pennen, potloden, linealen of ander eigendom van de werkgever, nam betreffende persoon in loondienst bij Van Geel stickers mee naar huis. Maakt dit van mij een medeplichtige??? Feit is in ieder geval dat ik meerder stickers van Van Geel op singles zag zitten bij City Records. De pleger van deze bedrijfsdiefstal heeft zijn of haar collectie, inclusief gestolen waar, dus nog niet zo lang geleden van de hand gedaan. De eigenaar van City Records kan hier mogelijk helderheid verschaffen, of valt dat tegenwoordig ook onder een beroepsgeheim?
Daarnaast gaf Bert ook opheldering over de afgebeelde blaadjes. Die werden centraal vervaardigd en de aangesloten winkels kregen exemplaren toegestuurd met hun naam er op gedrukt. Later werden ze neutraal gemaakt en kon de winkel via een stempel kenbaar maken waar ze meegenomen waren. Bossink stroopte bij bezoek aan familie elders in het land altijd de platenzaken af op zoek naar blaadjes en ander reclamemateriaal, dat nu allemaal in zijn schuur is opgeslagen.
Ook meldde hij me dat er nog twee platenzaken in Boxtel zijn geweest. In de jaren zeventig en tachtig was daar Platenzaak Boontje in de Molenstraat en tot 2002 zat er ook nog een platenzaak in de Stationsstraat. Benieuwd of ik daar ooit nog een sticker van tegen kom.
