1. 1. Gram Parsons - GP
2. 2. The Flying Burrito Bros – Gilded Palace Of Sin
3. 3. Gram Parsons – Grievous Angel
De club van 27 heeft Gram Parsons net niet gehaald en veel platen had hij bij zijn overlijden ook niet op zijn naam staan. Na Safe At Home van The Submarine Band, trad hij toe tot de Byrds en was grotendeels verantwoordelijk voor de ommezwaai die de groep op Sweetheart Of The Rodeo naar Country Rock maakte. Na deze plaat hield hij het voor gezien en richtte samen met Chris Hillman, Chris Ethridge en Sneaky Pete The Flying Burrito Bros op met wie hij twee platen maakte om vervolgens voor een solocarrière te kiezen. Ook dat leverde twee studioplaten op. Na zijn overlijden verschenen er nog diverse verzamelaars, waarvan Sleepless Nights nog drie onuitgebrachte duetten met Emmylou Harris bevatte. Die waren eigenlijk bedoeld voor zijn laatste soloplaat Grievous Angel, maar werden na zijn overlijden weggelaten, net als de door hem beoogde hoes waarop hij met Emmylou Harris op de motor poseerde.
Uiteindelijk is het dan ook niet moeilijk om drie platen te kiezen. Safe At Home was een eerste proeve van mans kunnen, maar het komt allemaal nog niet uit de verf. Ook Sweetheart Of The Rodeo valt af, aangezien Roger McGuinn na het vertrek van Parsons al zijn vocalen naar de achtergrond mixte of helemaal wegliet. Later bleek pas hoe anders die nummers klinken als ze door Parsons zelf gezongen worden. De debuutplaat van The Flying Burrito Bros, The Gilded Palace Of Sin, laat voor het eerst horen hoe Parsons rock en country met elkaar wilde mengen. Hoogtepunt is Hot Burrito #2 waarop Sneaky Pete helemaal los kan gaan op de pedal steel. Naast eigen geschreven nummers van Parsons en een afsluiter van Chris Hillman bevat de plaat ook twee prachtige countryvertolkingen van de soulhits Dark End Of The Street en Do Right Woman. Dan Penn zal het prachtig gevonden hebben.
Het allerbeste wat Parsons gemaakt heeft blijft toch zijn solodebuut GP. In Emmylou Harris heeft hij de perfecte stem gevonden om samen mee te zingen, al doet ze niet op alle nummers mee. De muzikale begeleiding komt voor een belangrijk deel van de begeleidingsband van Elvis toentertijd, met James Burton in de hoofdrol. Ook Grievous Angel is een prachtplaat, maar wordt enigszins ontsierd door de feestelijk ‘live’ medley op kant 2. Al laat die wel horen hoe Hickory Wind op Sweetheart Of The Rodeo had kunnen klinken. Dat het live ook allemaal goed uit de verf kwam is te horen op de later verschenen Live 1973.
Verschenen in: Platenblad, nr. 255 (17 oktober t/m 27 november 2020)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten