Ben Hogeweg
Enschedesestraat 29
Hengelo (O.)
Telefoon 12979
Muziekhandel
Op voorzijde hoes, Udo Jürgens, 7", Merci Chéri, Disques Vogue DVS 14467 (Nederland, 1966)
Dat ik niet alleen sta in mijn fascinatie voor platenzaken en bijbehorende stickers is me inmiddels duidelijk. Niet alleen laten de bezoekcijfers aan dit blog een stijgende lijn zien ook krijg ik uit diverse bronnen stickers, foto's en verhalen aangeleverd.
Deze reeks van Hogeweg begon met een sticker uit de collectie van Alfons Roebroek, die mij vervolgens een aantal oudere stickers, afbeeldingen en een scan van een krantenartikel over de winkel uit de collectie van de zoon van de eigenaar en zelfs een kant en klaar verhaal aanleverde. Onderstaand verhaal is deels afkomstig uit dat verhaal en deels uit het bijgesloten krantenartikel.
De vormgeving van de sticker ligt enigszins in het verlengde van de voorgaande in dit blog van John H. Hoogendoorn uit Gouda, al klopt de weergave bij Hogeweg beter met de realiteit. Het is ontegenzeggelijk een lp en de arm van een pickup. Ik heb de stickers in chronologische volgorde gezet zodat de ontwikkeling duidelijk wordt.
'Ben was een voorbeeld van een muzikant die zelf muziek ging verkopen', schrijft Alfons. 'Hij was lid van acapella zang groep The Vocal Touches, met Harry Bannink en twee zangeressen. Ze traden op met The Skymasters en toerden onder meer In Engeland. Ook was hij trompettist in het Overijssels Philharmonisch Orkest en speelde hij in een Big Band.' Maar het bestaan van muzikant was onzeker en toen Ben in 1954 muziekhandel Knoop aan de Molenstraat te koop zag staan, kocht hij die. Binnen drie jaar verhuisde hij naar de Enschedesestraat.
De winkel bediende zowel het jongere publiek met top 40 muziek als de ouderen met klassiek repertoire. Dat Hogeweg ter zake kundig was blijkt uit de volgende opmerking van Alfons. 'Mensen die op zoek waren naar een plaat, waarvan ze de naam niet wisten, konden bij hem terecht door het deuntje te neurien of te fluiten. Meestal wist Ben dan precies om welk stuk het ging. Zo trok hij klanten uit plaatsen in de omgeving zoals Enschede.'
In 1969 opende Hogeweg een filiaal in Haaksbergen aan de Molenstraat 1, onder de naam Disco Center. Daar was ook de Binnenhoes van sticker 186 gevestigd.
De tweede sticker dateert van na de verhuizing in 1970 naar de Drienerstraat 4, niet ver van de Enschedesestraat. Met die tweede verhuizing koos hij ook uitsluitend voor het ondernemerschap en hing zijn trompet aan de wilgen. De leemte aan de Enschedesestraat werd niet lang daarna ingenomen door Studio Fox (stickers 79 en 215), die zich op nummer 17 vestigde.
Muziekhandel Hogeweg
Hengelo
Drienerstraat 4
Telefoon 12979
Op achterzijde hoes, The Anita Kerr Singers, LP, The 2 Of Us, Dot Records ??? (Nederland, 196?)
De sticker werd lichtelijk aangepast. Natuurlijk werd het nieuwe adres vermeld. De voornaam werd weggelaten en muziekhandel is boven- in plaats van onderaan komen te staan. Aan de lp en pickuparm is niets veranderd. Ook het assortiment bleef uit geluidsdragers en bladmuziek bestaan.
Hogeweg heeft vast en zeker concurrentie ondervonden van de komst van Studio Fox die zich meer op het lichte genre en dus jongeren richtte. In 1981 kwam daar aan de overkant in de Drienerstraat ook nog de 'pure popmuziekwinkel PopEye' bij. Het moet rond die tijd zijn dat Hogeweg zijn sticker aan liet passen aan de tijdsgeest.
Hogeweg
Grammofoonplaten
Musicassettes
Hengelo
Drienerstraat 4
Tel. 912979
Op achterzijde hoes, Rose Royce, LP, Jump Street, Warner Bros Records WB K 56 958 (Duitsland, 1981)
Vinyl en pickuparm zijn nog prominenter geworden en er is geen sprake meer van een muziekhandel. Grammofoonplaten en musicassettes zijn de hoofdartikelen en er is een nummer aan het telefoonnummer toegevoegd. Alfons wees me op de subtiele H van Hogeweg en wellicht ook Hengelo die in de lp is uitgespaard.
Met de komst van de cd kreeg Hogeweg het nog moeilijker, zo is in het krantenartikel te lezen. Het speelde natuurlijk een rol in zijn beslissing om de winkel in 1989 te sluiten. Maar de belangrijkste reden was toch de veranderde relatie met de klanten. Hogeweg belangrijkste drijfveer was het contact met de klanten, en dat werd steeds minder. Bij de verkoop van bladmuziek werd de kennis van de winkeleigenaar nog wel gewaardeerd, maar de jongeren die muziek kwamen kopen hadden zijn hulp niet nodig. 'Als je vraagt wat ze zoeken, kijken ze je aan met een gezicht van waar bemoei je je mee', zo vertelt hij in het krantenartikel.
De winkel sloot vrijwel van de ene op de andere dag omdat Hogeweg een koper voor zowel zijn muziek- als zijn bladmuziekvoorraad vond. Van een opheffingsuitverkoop is het niet meer gekomen.
In 1989 sloot Ben de deuren van Hogeweg, ons achterlatend met een fraaie sticker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten