woensdag 13 juni 2018

Platenzaakstickers #324

PVBA Hit-parade
Offerandestraat
Antwerpen
Tel. 32.24.85

Op voorzijde hoes, Santa Esmeralda, LP, Don't Let Me Be Misunderstood, Philips 9120 236 (Nederland, 1977)

Versieringen te over op deze inzending van Pierre Gouweloos. De naam van de winkel is gedrukt op een notenbalk met G-sleutel en om duidelijk te maken dat er platen verkocht werden is er ook nog een afbeelding van een plaat toegevoegd. Verder de gebruikelijk adresgegevens, al ontbreekt er een huisnummer. Daarnaast is de afkorting PVBA opvallend. Aanvankelijk dacht ik dat de P voor platen, met een eventuele toevoeging stond, maar daar heeft het niets mee te maken. Het betreft een Publieke Vennootschap met Beperkte Aansprakelijkheid. Voor degenen die hier meer over willen weten, klik op deze link.

Getuige de naam van de winkel, moest je hier niet zijn voor een lp of single van een artiest uit het alternatieve circuit. De plaat waar de sticker op zit, is hier voorlopig het bewijs van, al kan het tegendeel nog aangetoond worden. Santa Esmeralda bestormde in 1977 de internationale hitlijsten met de titeltrack van deze plaat. Die kon dus niet ontbreken in het assortiment van Hit-parade in Antwerpen-Noord. Aangezien er op het internet niets over deze winkel te vinden is, mag je er van uit gaan dat ie niet lang bestaan heeft. Wellicht dat de hits ook elders te krijgen waren.

Ik vraag me af hoe groot het assortiment van de winkel was. Zouden de platen als ze geen hit meer waren, uit de bakken gehaald of met korting verkocht worden? Het doet denken aan de sigarenboer op de hoek, de witgoed- of audiowinkel die ook de top 40 verkocht, waarbij twee bakken singles volstonden, eventueel aangevuld met een bakje tips voor de komende weken. Al nam Hit-parade ook de LP top 30 of meer in het assortiment op.

zaterdag 9 juni 2018

Platenzaakstickers #323





Het Platenhuis
Rikie Bult
Steenstraat 8
Telefoon 2008
Oldenzaal

Op label, The Beverley Sisters, 7", Little Drummer Boy, Decca FM 235 136 (Nederland, 1959)

Onlangs ontving ik weer een pakket platenzaakstickers van hofleverancier Stan Rijven, waaronder deze. Een platenhuis is geen onbekende in dit blog, ook Oldenzaal bleek er een te hebben. En met een mooie sticker. Zilveren belettering op een zwarte achtergrond en niet zomaar op een rechthoek, nee op een embleemachtige vorm, de krullen lopen zelfs in de sticker door.

De naam platenhuis duidt al aan dat we hier met een van de vroege platenspeciaalzaken te maken hebben. Een advertentie in Twènterlaand en -leu en -spraoke van 1957 maakt duidelijk dat er bij Bult nog meer te halen was.





De gramofoonplaten staan dan wel vooraan, maar ook voor koffergramofoons, bandrecorders en salonkasten kon men bij Bult terecht. Je mag aannemen dat het salonkasten met audio-inhoud betrof, anders wordt het wel een erg ruim assortiment. Gezien wat er over de winkel op internet te achterhalen is, lijkt het er op dat het Oldenzaalse platenhuis geen lang leven beschoren was. Wat advertenties uit de jaren vijftig en dan houdt het wel op.

woensdag 6 juni 2018

Vinyl is here to stay!




Vijf jaar geleden verscheen ter gelegenheid van het 15-jarig jubileum van platenperserij Record Industry in Haarlem Passion for vinyl: a tribute to all who dig the groove (zie bespreking in Platenblad 201). Bij het 20-jarig bestaan ziet de toekomst er zonnig uit. Inmiddels is de opmars van vinyl doorgegaan en is er niet langer sprake van een tijdelijke opleving, zo is in het voorwoord van Passion for vinyl part II: an ode to analog te lezen. Het is zelfs de vraag of de vinylmarkt gezien de beperkte capaciteit van de wereldwijd aanwezige persen nog door kan groeien. Het is nu al vaak dringen bij de platenperserijen.

Robert Haagsma werd wederom op pad gestuurd, vaak vergezeld van Tim Knol, die verantwoordelijk is voor de prachtige begeleidende foto’s. Beiden zijn zelf besmet met het vinylvirus, dus zijn bekend met de afwijking van de geïnterviewden. De passie voor vinyl blijkt, en dat zal de lezer van Platenblad niet vreemd voorkomen, verschillende vormen aan te kunnen nemen. Haagsma blijkt van vele verzamelmarkten thuis, waardoor zo goed als het gehele muziekveld gedekt wordt. Het boek levert, net als het eerste deel weer een aantal smeuïge verhalen op van platenverzamelaars, artiesten, mensen uit de muziekindustrie, platenzaakeigenaren, dj’s en andere mensen met een passie voor vinyl. Daarbij nemen de Nederlandse verzamelaars maar een beperkte ruimte in het boek in en is dus ook over de landsgrenzen heen gekeken. Ook dit tweede deel gaat toepasselijk vergezeld van een 7” in het omslag, dit maal met twee nummers uit de catalogus van Norton Records (Hasil Adkins en Bloodshot Bill) en een van dj Ellen Alien.

Het is regelmatig jaloersmakend, waar de heren Haagsma en Knol allemaal terecht komen op hun tochten langs vinylliefhebbers. Hoogtepunt is wat mij betreft de broer van Rory Gallagher, Dónal. Hij beheert de nalatenschap van zijn in 1995 overleden broer, van wie hij ook 25 jaar de manager was. De broers woonden vroeger samen en Dónal kan dus alles vertellen over de muziekvoorkeuren en de omgang met vinyl van zijn broer. Rory bleek nogal slordig met zijn platen om te gaan. Er zat schijnbaar geen enkel systeem in zijn collectie en hij stopte gedraaide platen vaak in de verkeerde hoes. Dónal dacht zijn broer een plezier te doen door alles tijdens diens afwezigheid te ordenen en in de juiste hoes te stoppen. Maar daar bleek hij zijn broer geen plezier mee te doen, die was laaiend: hij kon niets meer terug vinden. 

De collectie is nog steeds compleet en bevat naast reguliere lp’s ook veel testpersingen van Gallaghers eigen werk. Hij was een bijzonder kritische luisteraar, die precies wist wat voor geluid hij wilde. Menige testpersing werd dan ook na grondige beluistering afgekeurd. Robert Haagsma sprak met Dónal af op diens kantoor in Londen, waar de hele collectie is ondergebracht. Na aankomst verdween Dónal om Haagsma op zijn gemak de collectie te laten doornemen. Hij ging even een broodje halen, zo vertelde Haagsma mij tijdens de presentatie, en liet hem alleen in het kantoor acher. Bij terugkomst wees Haagsma hem erop dat dat in dit geval wel te vertrouwen was, maar dat dat niet voor iedere bezoeker gold. Er stond teveel waardevols en zeldzaams, met name de testpersingen, tussen en zou een andere bezoeker wel eens in de verleiding kunnen brengen er een paar aan de collectie te onttrekken. Daar had Dónal helemaal niet bij stilgestaan. De bedoeling is dat de gehele collectie en andere memorabilia van Rory naar zijn geboorteplaats Cork verhuizen om daar voor het publiek toegankelijk gemaakt te worden.

Dat niet ieders passie voor vinyl alleen in het verzamelen ligt, blijkt onder meer uit de interviews met dj Ellen Alien en Record Industry medewerkster Anouk Rijnders. Voor Ellen Alien bestaat de passie ook voor een groot deel uit het delen van muziek met anderen en dat zat er al jong in. In haar jeugd zette ze de speakers in het raam om de buurt te laten genieten van haar singles en tegenwoordig doet ze dat op festivals. Voor Anouk Rijnders ligt de passie niet zozeer in het verzamelen als wel in het vinyl zelf en alle aspecten daarvan. En die passie beleeft ze elke dag op haar werk bij Record Industry.

Steven Van Zandt was vroeger een fanatiek verzamelaar van vinyl en draaide zijn singles echt stuk. Inmiddels is een groot deel van zijn collectie verdwenen, hij gaf platen weg en hij vermoedt dat er ergens nog wat opgeslagen moet zijn, maar waar? Voor hem ligt de passie voor vinyl momenteel meer in het respect voor de artiest. Op een hoes staat vaak de band afgebeeld en zijn de credits vermeld. Dat maakt duidelijk dat het een product van mensen is. Bovendien houdt de artiest er meer aan over dan aan downloaden of streamen. Hij zweert bij analoog opnemen, wat tot een veel beter geluid leidt dan digitaal. De kwaliteit van wat er tegenwoordig gestreamd wordt is volgens hem erbarmelijk. Vinyl is de redding van de muziekindustrie.

Net als in de vorige editie wordt er bij elk interview een aantal platen uitgelicht en van toegevoegde informatie voorzien. En net als Robert Haagsma, die zelf na elk interview weer een paar titels had die hij nog eens moest beluisteren of aanschaffen, zal elke lezer aan lezing van dit prachtig vormgegeven boek weer een uitbreiding van zijn eigen verzameling over houden. Ik kan me nu al verheugen op een extra dik Passion for vinyl deel III bij het 25-jarig bestaan van Record Industry. Dat ze dat jubileum gaan halen, is zo goed als zeker.


Robert Haagsma – Passion for vinyl: an ode to analog
Geïllustreerd, 251 pagina’s
Haarlem: Record Industry, 2018. Prijs: 32,50 euro

Verschenen in: Platenblad, nr. 236, 2 juni t/m 20 juli 2018

zaterdag 2 juni 2018

Platenzaakstickers #322

Cartaz
Discos e Fitas
Av. Paulista. 2073 - Lj 110-A
São Paulo

Op label, Chico Buarque, LP, Meus Caros, Philips 6349 189 (Brazilië, 1976)

De eerste sticker van een winkel in Brazilië, deze inzending van Hans Dinkelberg. Net als platenlabels schijnen ook stickers globaal uniform te zijn. Zwarte letters op een gouden achtergrond is dan wel net andersom als de meeste stickers, maar je moet ook wat doen om op te vallen. Een randje ontbreekt eveneens op deze rechthoekige sticker.

Cartaz verkocht platen en videocassettes, zoals uit het onderschrift bij de winkelnaam duidelijk wordt, geen onbekende combinatie op dit blog. De naam van de winkel betekent poster, het kan dus ook zijn dat die ook tot het assortiment van de winkel behoorden. In dat geval zullen vinyl en video's op de tweede plaats komen, gezien de lettergrootte.

Momenteel is er nog een gelijknamige winkel in São Paulo, zij het dat die behalve Cartaz en Discos ook nog Musicais in de naam heeft en op een ander adres is gevestigd. Ook hier geeft de naam weer wat er verkocht wordt, dus dat kans dat het inderdaad dezelfde winkel is, lijkt me vrij klein.