dinsdag 22 december 2015

Platenzaakstickers #219





Zaansche Muziekhandel
Ged. Gracht 88
Zaandam

Op label, Oskar Hackenberger, 10", Einzug der Gladiatoren, Electrola E.G. 1006 (Duitsland, 193?)

Kaler heb ik ze nog niet gehad. Het lijkt er zelfs op dat het labeltje met de hand uit een groot vel is geknipt. Het is duidelijk een exemplaar uit het begin van de verkoop van platen. Zoals in het vorige week aangehaalde boek Muziek in Detail is te lezen, begon de platenverkoop bij winkels voor muziekinstrumenten en bladmuziek. Daar lijkt dit een typisch voorbeeld van.

Een zoekopdracht bij het Gemeente Archief Zaanstad levert een foto op uit de tijd dat de winkel nog Nieuwe Zaansche Muziekhandel heette.

De Nieuwe Zaansche Muziekhandel, De Roos, Boek- en Kantoorboekhandel, ca. 1910

De winkel was toentertijd nog gevestigd aan de Burcht en verhuisde later naar de Gedempte Gracht. Schijnbaar kon de familie De Roos niet van muziek en bladmuziek alleen leven en werd in het levensonderhoud voorzien door dit te combineren met een boekhandel en artikelen voor kantoren. Bovendien was De Roos niet de enige in Zaandam met deze combinatie.
Grappig om te zien dat er sprake is van een terugkeer naar de basis nu steeds meer platenzaken zich tegenwoordig genoodzaakt zien muziekgerelateerde boeken en stripboeken aan hun assortiment toe te voegen om te overleven. Andersom zijn er ook boekhandels die een afdeling geluidsdragers hebben. Maar hoe is het begonnen??? Een kwestie van de kip en het ei?? Op de sticker is in ieder geval duidelijk sprake van muziekhandel en lijkt de boekenbranche het onderspit te hebben gedolven.

Hetzelfde archief levert ook nog beelden op van het pand aan de Gedempte Gracht 88, zij het onder een andere naam.

Muziekhandel Volmer v/h Kleyn aan de Ged. Gracht 88, 1964

Voorheen was in 1964 nog niet zolang geleden: in 1962 heette de winkel nog Muziekhandel Kleyn en werd de naam op de pui geflankeerd door links een Philips en rechts een Decca lichtreclame. De oplettende kijker of die met ontzettend goede ogen ontwaart rechts boven in het deurvenster een poster van Wim Sonneveld als Frater Venantius. Ook is in het linkerwinkelraam een reclameverlichting te zien voor de Maand van de Grammofoonplaat. Dit was een initiatief van de Nederlandse Vereniging van Grammofoonplaten Detailhandelaren om de verkoop van platen te bevorderen. Bij besteding van 5 gulden kon het singletje van Frater Venantius voor 1,95 gulden aangeschaft worden.

Vormer maakte in zijn winkel een duidelijke scheiding tussen de grammofoonplaten (links) en de bladmuziek (rechts), vergelijkbaar met de scheiding tussen muziek en kantoorboekhandel in het pand van De Roos. Vermeldingswaard is ook dat de voorganger van Vormer, de firma Kleijn in 1952 een van de eersten was die een grammofoon in de toonbank inbouwde om het de koper gemakkelijker te maken een plaat te beluisteren. Zo valt te lezen in hetzelfde Muziek in Detail.

Stickers van Kleijn en Vormer moeten er ook vast zijn, maar ben ik nog niet tegengekomen. De oersticker uit Zaandam die de gehele geschiedenis in werking zette is afkomstig van Pierre Gouweloos.

dinsdag 15 december 2015

Platenzaakstickers #218





Radio Tax
Rotterdam
Middellandplein 19A
Tel. 37119

Op label, The 3 Jacksons, 10", Accordeon Potpourri no. 29, Philips P 17 340 H (Nederland, 195?)

De klassieke vormgeving uit het begintijdperk van de platenverkoop, zwarte letters op een goudkleurige achtergrond. En dat er nou nooit een vormgever rekening heeft gehouden met de ronding van het label! Ook deze is zo goed mogelijk op het label geplakt, maar past net niet. Afwijkend is de bovenkant niet recht is, maar meeloopt met de R en de radiogolven/notenbalk.

Zo goed als niks over te vinden, Radio Tax. De naam levert welgeteld 1 melding op via google. De winkel is dan inmiddels verhuisd naar nummer 29 en is in te schakelen voor de reparatie van radio- of televisietoestellen. Een typisch voorbeeld van een winkel die radio's verkoopt en daarnaast nog wat bakeliet en later wellicht vinyl in de winkel had.

Lezing van het boek Muziek in detail* leert dat platen aanvankelijk vooral in winkels die muziekinstrumenten en bladmuziek verkochten werden aangeboden. De vereniging van platenimporteurs had een monopolie en voorzag uitsluitend dit soort zaken van geluidsdragers. Daar kwam begin jaren dertig verandering in toen Telefunken goedkopere platen aanbood. De importeurs verboden hun clientele platen van Telefunken af te nemen op straffe van het stoppen van levering. Daarop besloot Telefunken de radiowinkels te benaderen om daar een afzetmarkt voor hun zwarte goud te creëren. Dat lukte en zou kwamen er in een keer 700 verkooppunten voor muziek bij.

Radio Tax zat tussen de West-Kruiskade en Radio Leo in op de hoek van het Middellandplein. Gezien de expansiedrift van Leo is het niet ondenkbaar dat Tax het onderspit heeft moeten delven. Momenteel zit op het Middellandplein 19 een Surinaams/Antilliaans bedrijf dat lucht- en vrachtpost naar Suriname en de Antillen aanbiedt en buiten ook nog een rekje met kleding heeft staan.

Middellandplein, links van de zwarte auto achter de lantaarnpaal zit nr. 19, voorheen Radio Tax

Wederom dank aan Bjorn Graafland van Concerto, die de sticker leverde.

*Michael Christianen & Ad Maatjens: Muziek in Detail. De geschiedenis van de platenhandel in Nederland. Ilpendam: Nederlandse Vereniging van Grammofoonplaten Detailhandelaren, 1997

zaterdag 12 december 2015

LP top 10 1985



December lijstjesmaand begint traditiegetrouw met de LP top 10 van dertig jaar geleden, zoals René van Kaam die elk jaar weer aan de lezers van zijn Platenblad vraagt. Hieronder mijn inzending voor het nummer. Behalve mij zonden nog 83 lezers hun lijstje in, waaronder net als vorig jaar slechts één dame. Op basis van alle inzendingen fabriceerde René weer een totaallijst. Mijn nummer 10 heeft daarin de hoogste notering (4), 4 van mijn top 10 halen de totaaltop 10. Voor wie meer wil weten, Platenblad is bij de meeste platenzaken te koop en anders is via platenblad@planet.nl een abonnement of los nummer te bekomen.


 

1. The Jesus and Mary Chain – Psycho Candy
2. The Cult – Love
3. The Beasts of Bourbon – The Axeman’s Jazz
4. Green On Red – Gas Food Lodging
5. Nick Cave and The Bad Seeds – The Firstborn Is Dead
6. Fatal Flowers – Fatal Flowers
7. Rain Parade – Crashing Dream
8. Scientists – You Get What You Deserve
9. Greg Sage – Straight Ahead
10. The Waterboys – This Is The Sea

Op de platen van Greg Sage en Rain Parade na, kende ik alle platen uit mijn top 10 in 1985. Als ik, zoals Swie Tio, mijn lijstje zoals ik het dat jaar gemaakt zou hebben, had ingestuurd had het er anders uit gezien. Dan stonden R.E.M. en Prince waarschijnlijk in plaats van de twee nieuwelingen en waren ook The Fuzztones mogelijke kandidaten geweest. Gevestigde namen als Bob Dylan (het overgeproduceerde Empire Burlesque) en Neil Young (wil je country dan krijg je Old Ways) laten het nog even afweten, maar zullen in de toekomst laten horen nog lang niet afgeschreven te zijn. Een aantal van de genoemde bands heb ik dat jaar of het jaar daarop ook live gezien, waarbij vooral The Fatal Flowers een onuitwisbare indruk maakten en het hoofdprogramma The Jeffrey Lee Pierce Quartet op 23 mei 1985 in Paradiso totaal wegspeelden. Beide bands speelden Hendrix’ Fire, een groter contrast heb ik zelden gehoord, waarbij Fatal Flowers gitarist Dirk Heuff de show stal.

Het meesterwerk van 1985 komt op naam van The Jesus And Mary Chain, al was het verschil met The Cult miniem. De distortion op vol en doordenderen maar van Just Like Honey tot It’s So Hard. Het blijft een genot om naar te luisteren. De gebroeders Reid vliegen met enige regelmaat uit de bocht, terwijl toekomstig Primal Screamzanger Bobby Gillespie simpel doch effectief de boel al drummende in het gareel houdt. Ook op twee een Engelse band, al klinken ze onvervalst Amerikaans. Waren op de eerste LP Dreamtime nog onmiskenbaar New Wave-invloeden te beluisteren, op Love is gekozen voor een lekker vet rockgeluid met tekstueel de nodige spirituele referenties. Live doet de band er nog een schepje bovenop en slingert Ian Ashbury een recordaantal yeahs de zaal in.
The Beasts of Bourbon bestond met op gitaar Kim Salmon en op bas Boris Sujdovic voor bijna de helft uit Scientists. De muziek is dan ook duidelijk verwant, al zijn de Beasts of Bourbon waar meer geënt op de traditionele Amerikaanse muziek. Zanger Tex Perkins vertolkt met verve de teksten die zich in de marge van de samenleving afspelen en waarin er flink op los wordt gemoord. Psycho zet wat dat betreft direct de toon. In Evil Ruby kiest Ruby uiteindelijk voor de trein ten koste van haar vriend. Het uptempo Ten Wheels for Jesus is een waardige afsluiter. Land- en bandgenoten The Scientists staan wat lager maar bieden eveneens een dosis prettig gestoorde Aussieswamprock. De titel spreekt voor zich: You Get What You Deserve!
Met de komst van Chuck Prophet valt alles bij Green on Red op zijn plaats. Werd op de voorgaande platen nog niet voor één stijl gekozen, op Gas Food Lodging is die keuze gemaakt. Een aantal nummers doet direct denken aan de hoogtijdagen van Neil Young en Crazy Horse met The Drifter en  het aansluitende Sea of Cortez (what’s in a name?) als hoogtepunt. Nog geen half jaar na het verschijnen van Gas Food Lodging lag de opvolger al in de winkel, No Free Lunch Today. De heren hadden er duidelijk zin in en namen tussen het touren door in Engeland de opvolger op, die alleen qua lengte voor zijn voorganger onderdoet.
Net als zijn landgenoten The Beasts of Bourbon, haalt ook Nick Cave zijn inspiratie uit de traditionele Amerikaanse muziek en dan vooral the blues. Hij lijkt iets gas terug te nemen in vergelijking met de voorganger From Her to Eternity, maar onderhuids broeit het dankzij het fabelhafte gitaarspel van Blixa Bargeld des te erger.
Behalve Fatal Flowers leverden ook Blue Murder en Claw Boys Claw mooi Nederlands werk af, maar het debuut van Richard Janssen en kompanen stak er toch met kop en schouders bovenuit. Janssen gaat niet voor de middelmaat en dat is te horen. Met Henk Jonkers (tegenwoordig de roffelende basis van Hallo Venray), Marco Braam en meestergitarist Dirk Heuff heeft hij topmuzikanten naast zich. Hoogtepunt is Billy, maar ook Midnight Train, Crying over Sin en de instrumental Rip Off zijn pareltjes.
Dan Stuart van Green on Red komen we weer tegen in het dankwoord op de tweede volwaardige LP van Rain Parade. Met nog slechts een Roback-broertje in de band (wat is dat toch met broers in bands?) maakt Rain Parade zijn beste plaat. Over het algemeen vrij ingehouden muziek waarbij gitarist Matt Piucci gedoseerd de remmen los gooit. David Roback timmert inmiddels met Dream Syndicate bassiste Kendra Smith en Keith Mitchell, die nog een blauwe maandag bij Green on Red drumde, ook aan de weg. Na een eerste proeve in 1984, verschijnt in 1985 de eerste 12”van Opal. Over een paar jaar zien we hem terug met Mazzy Star.
De herontdekking uit 1985 is Greg Sage. Bij het herbeluisteren van het merendeel van de platen uit dat jaar uit mijn collectie was het direct duidelijk dat hij ook een plaats bij de beste tien verdiende. Hoe is het toch mogelijk dat zo’n prachtplaat daar jaren staat, zonder op waarde geschat te worden. Geen opsmuk bij Sage, met minimale begeleiding van drum en bas, vult de zanger/gitarist van The Wipers twee plaatkanten met prachtige luistermuziek. Die blijft voorlopig nog wel even in de buurt van de platenspeler liggen.
De rij wordt gesloten door The Waterboys. Een grotere tegenstelling met Sage staat er niet in de lijst. De muziek van Mike Scott en mede-Waterboys Anthony Thistlethwaite en Kurt Wallinger is op de meeste nummers nogal zwaar aangezet, maar nummers als The Whole of the Moon, Spirit, Old England en Be My Enemy hebben de tand des tands ruimschoots doorstaan.

Het opstellen van de lijst voor 1985 heeft ook weer een verlanglijstje opgeleverd, van wat er uit dat jaar nog in de platenkast mist: Crime + The City Solution, Dinosaur, Gérard Manset, Renaud, The Replacements, Sisters of Mercy en Sonic Youth. Daar zal met de publicatie van de andere lijstjes in dit Platenblad nog wel het een en ander aan worden toegevoegd.


dinsdag 8 december 2015

Platenzaakstickers #217

Goosen
Grammofoonplaten, Musicassettes, Tapes, Compact-Discs
Muntstraat 41
043-214971
Maastricht

Achterzijde hoes, Albion Dance Band, LP, Shuffle Off!, Spindrift Records SPIN 103 (Verenigd Koninkrijk, 1983)

Een uitzonderlijk vormgegeven sticker, deze eerste uit Maastricht. Alle geluidsdragers zijn vermeld, met de nadruk op de cd. Het geheel wordt gecomplementeerd met een abstracte voorstelling van rechthoeken in verschillende groottes en twee driehoeken. Ik kan zo snel de link naar het handelswaar van de heer Goosen niet leggen.

Een artikel op Entertainmentbusiness geeft naar aanleiding van het overlijden van de winkeleigenaar, Henri Goosen, een korte geschiedenis van de winkel. Goosen werd geboren in 's Hertogenbosch, alwaar zijn ouders een muziekwinkel hadden met bladmuziek, instrumenten, geluidsapparatuur en lp's. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en om niet met zijn ouders te hoeven concurreren, vertrek Henri naar het diepe zuiden. In Maastricht begon hij in 1962 in de Wyckerbrugstraat zijn eerste winkel en verhuisde vervolgens naar het Stokstraatkwartier waar hij een winkel in hifi en een winkel in platen bestierde. Daarna verhuisde de winkel naar de Muntstraat. Op het forum Meestrech online is te lezen dat Goosen daarna nog een keer naar de Jodenstraat verhuisde toen Blokker Muntstraat 39 en 41 confisceerde.

Op 1 januari 2002 was Goosen als gevolg van een herseninfarct waarbij hij zijn spraakvermogen verloor, gedwongen de winkel te sluiten. Op 2 januari 2011 overleed hij op 71-jarige leeftijd in Maastricht. Een simpele rekensom maakt duidelijk dat Goosen op 22-jarige leeftijd voor zichzelf begon en zijn vijftigjarig jubileum wellicht op het nippertje heeft gehaald.

Op het blog van Pierre Gouweloos is onderstaande overlijdensadvertentie te vinden.



Met dank aan Hans Dinkelberg die de sticker leverde.


Op Flickr kwam ik nog een sticker van Goosen tegen van voor het cd-tijdperk.

Goosen
Grammofoonplaten, Musicassettes, Tapes
Muntstraat 41
Hifi-stereo, Video
Maastricht

Op achterzijde hoes, Johann Sebastian Bach, LP, Wachet Auf, Ruft Uns Die Stimme, Kantate BWV 140 / Bringet Dem Herrn Ehre Seines Namens, Kantate BWV 14, Electrola SME 91 658 (Duitsland, ????)

Duidelijk is dat de hifi-stereo en video plaats heeft moeten maken voor de cd's. De geschiedenis van de winkel doet vermoeden dat er meer stickers van Goosen moeten zijn.

dinsdag 1 december 2015

Platenzaakstickers #216

Th. v. Beeck
Muziekhandel
Helmond

Op label, Charles Aznavour, 7", Il Faut Savoir, Barclay 60 276 (België, 1961)

Een variant op de klassieke sticker van gouden belettering op een zwarte achtergond. Om iets meer op te vallen koos muziekhandel Th. v. Beeck voor de rode variant.

Ergens in het begin van de vorige eeuw begon Theo van Beeck aan de zuidzijde van de Markt in Helmond zijn muziekhandel. Dat is te achterhalen dankzij de website van Geschiedenis Helmond, die een schat aan gedigitaliseerd beeldmateriaal heeft, waar ik hieronder dankbaar gebruik van maak.

In het midden Muziekhandel Th. v. Beeck aan de Markt (ca. 1923-1929)

Er is nog een andere foto van pakweg 10 jaar eerder, maar daarop is de winkel slechts gedeeltelijk te zien. De foto maakt al direct duidelijk dat het hier gaat om een winkel die muziekinstrumenten verkocht, getuige het opschrift in het bovenste deel van de gevel: Piano's Orgels. In de jaren vijftig verhuisde Theo van Beeck zijn winkel naar de Veestraat en ging zich specialiseren in grammofoonplaten. Op YouTube is onderstaand filmpje te vinden van de gouden bruiloft van het echtpaar Van Beeck, waarbij het echtpaar volgens goed Brabants gebruik op een serenade van de lokale fanfare wordt vergast. De oplettende kijken zal even kort het uithangbord van de winkel zien.




Op het moment van deze opnames moet de heer Van Beeck de pensioengerechtigde leeftijd al gepasseerd zijn. Op stamboomzoeker levert de zoekopdracht Beeck gecombineerd met geboorteplaats Helmond 228 treffers op, waaronder ene Theodorus Andreas van Beeck, geboren 1881 in Helmond en overleden in 1963 te Bakel, een dorp ten noordoosten van Helmond. Dat zou betekenen dat de oprichter ten tijde van onderstaande foto al niet meer in leven was en dat een van de kinderen het bedrijf voortzette.

Muziekhandel Th. van Beeck aan de Veestraat (1964)

Alhoewel op de gevel nog steeds sprake is van Muziekhandel, staat op het raam overduidelijk te lezen dat er Gramofoonplaten te verkrijgen zijn.

De zoekterm Beeck op de website van Geschiedenis Helmond levert behalve de foto's van Muziekhandel Th. van Beeck ook nog beeld op van Radio & TV André van Beeck in de Heistraat. Het ligt voor de hand dat een van de kinderen pa's tweede doopnaam als roepnaam meekreeg en zich van de muziekinstrumenten en het vinyl distantieerde en heeft gekozen voor de audio/videovariant. De oudste vermelding gaat terug tot 1961. In 1966 heeft de firma ook een vestiging in het spiksplinternieuwe winkelcentrum Straakven.


Radio & TV André van Beeck in winkelcentrum Straakven (1966) 

 Momenteel is er nog steeds een Bang en Olufsen leverancier A. van Beeck in Helmond te vinden aan de Steenweg 24. De Muziekhandel/grammofoonplatenwinkel bestaat helaas niet meer, maar wellicht is er bij André van Beeck inmiddels weer wat vinyl in het assortiment opgenomen.

Deze bijdrage werd mede mogelijk gemaakt door Bjorn Graafland van Concerto.

dinsdag 24 november 2015

Platenzaakstickers #215





Studio Fox
Enschedesestraat 17
Tel. 05400-23293
Hengelo

Op achterzijde hoes, Johnny Pearson and His Orchestra, LP, Sleepy Shores, Omega International OM 555.003-H (Nederland, 1973)

De oersticker van het imperium dat Nico Fox vanuit Hengelo opbouwde. Sticker 79 laat al uitbreidingen zien in Enschede, Zwolle en Arnhem, waaraan later nog Apeldoorn en Groningen toegevoegd zouden worden. Met de uitbreiding werd ook de vormgeving van de sticker wat zwieriger, zo wijst een vergelijking uit. Bovenstaande sticker is nogal stijfjes, al veroorlooft de vormgever zich wel de logische verwerking van een vinyl plaat in de O, met op het label de naam van de winkel.10 jaar later begint het vinyl al duidelijke trekken van een cd te vertonen: Fox was er vroeg bij!

Na de hoogtijdagen in de jaren tachtig ging het allengs minder met de plaatverkoop en deed Fox zijn winkels eerst aan Van Leest over, die ze vervolgens aan de Free Record Shop verkocht. Net voor kerst 2012 sloot die het filiaal aan de Enschedesestraat. Dat betekende dat het monopolie op de verkoop van geluidsdragers in Hengelo in handen kwam van Johan Dollekamp van Popeye. Daar ben ik nog geen sticker van tegengekomen, maar ik kan me er wel een mooie bij voorstellen.


Nico Fox bleef enigszins met de muziekhandel verbonden en werd importeur van hoogwaardige audio-apparatuur, nadat hij zijn oude lp's de deur uit had gedaan. Desalniettemin verkondigde hij in de Twentse Courant dat de vinylbeleving op zijn nieuwe apparatuur geweldig was. Hij had schijnbaar nog wat collectors items achter de hand gehouden.

Met dank aan Pierre Gouweloos die me deze sticker stuurde.

dinsdag 17 november 2015

Platenzaakstickers #214



Het Limburgs Platenhuis
Gravenstraat 8
Tel. 6800
Geleen

Op achterzijde hoes, Marty Robbins, LP, Island Woman, CBS 62297 (Nederland, 1964)

Met enige regelmaat keert hij terug in dit blog, de agressieve variant van de lieflijke papieren platenzaaksticker opgebracht via het bevochtigen van een gommen achterzijde. De agressieve variant betreft de plakbandsticker, zo goed als niet te verwijderen tenzij de sticker dermate uitgedroogd is dat de tape vanzelf los laat en een hardnekkig residu op de plaat achterlaat. Opvallend in dit geval is dat de kleur van de sticker perfect overeenkomt met die van de afbeeldingen van voorgaande platen van Marty Robbins zoals die op de achterkant van de hoes zijn weergegeven.


Wellicht had het Limburgs Platenhuis nog een rode variant ter beschikking maar werd die te dominant bevonden, geel sloot beter aan. De sticker toont opvallend veel overeenkomsten met de eveneens uit Limburg afkomstige sticker 31 en 101 van Platenhuis Maas in Nieuwenhagen, zij het dat Limburgs Platenhuis cursief is weergegeven. Zou er sprake zijn van een overkoepelend Platenhuis met verschillende filialen in Zuid-Limburg?

Het Limburgs Platenhuis bevond zich aan de Gravenstraat 8, vlakbij de markt in Geleen. Dat Platenhuis Limburg zich buiten de middle-of-the-countryroadmuziekpaden van Marty Robbins begaf, blijkt uit onderstaande posters die ik tegenkwam op een overzichtssite van rock 'n roll in Limburg van Jan Kersten.


De obsessie voor geel begint langzamerhand zorgwekkend te worden, al was er ook een zwart/wit variant. Dankzij het Limburgs Platenhuis werden Peter en z'n Rockets op zondag 26 februari 1961 naar de Hanenhof in Geleen gehaald. Het zal niemand verbazen dat de voorzitter van de fanclub van Peter en z'n Rockets in die tijd, Jan Smeets, hier een steentje aan heeft bijgedragen. Dit was waarschijnlijk de eerste vonk die tot Pinkpop heeft geleid, waar hij meer dan 50 jaar later de baas is. Naast een optreden van verschillende bands, was er op de Teenagerafternoon ook een Teenager-modeshow, verzorgd door de Firma Schunck. Het kan bijna niet anders of geel zal daar de overheersende kleur geweest zijn.

Alhoewel de naam van de winkel doet vermoeden dat we hier met een gespecialiseerde platenzaak te maken hebben, laat een advertentie in het Limburgs Dagblad van 10 juni 1968 zien dat er ook audio-apparatuur verkocht werd. Het telefoonnummer blijkt inmiddels gewijzigd.



Er is in Geleen nog steeds een Limburgs Platenhuis, maar dat houdt zich bezig met de verhuur van onroerend goed. De naam doet anders vermoeden. In de jaren tachtig bestond de winkel nog, getuige een vermelding op de reactiespagina van de website van Herman van Boeyen dat iemand bij de lokale V&D en het Limburgs Platenhuis zijn singles van Vitesse kocht. In 1986 werden er nog kaartjes voor een concert van John Martyn in Heerlen verkocht, organisator ......... Buro Pinkpop!

Met dank aan Bjorn Graafland van Concerto die de sticker beschikbaar stelde.

woensdag 11 november 2015

Platenzaakstickers #213





Radio De Bie
Deventer

Op label, Jolly's Hawai Orchester, 10", Schönes Tahiti, Odeon O 31 666 (Duitsland, 192?)

Weer zo'n winkel waar je niet omheen kon. De Bie voorzag deze plaat op weerszijden van het label van een sticker. Zoals de naam al duidelijk maakt handelt het ook hier weer om een radiowinkel die eerst bakeliet en later vinyl aan de Deventer bevolking verkocht. Een klassieke sticker waarbij de ronding op de sticker net niet de ronding van het label haalt in goud en zwart, identiek aan de kleurencombinatie op het label. Een ongeoefend oog zou er zo overheen kunnen kijken. Zo niet Evert Nijkamp van Grunnen Rocks die me deze sticker toestuurde.
Radio De Bie zat middenin het centrum van Deventer aan de Brink nummer 80. Begonnen als elektronicawinkel waar onderdelen voor en complete radio's verkocht werden. Zoals op onderstaande foto uit 1959 is te zien, bestond de etalage tegen die tijd voor een groot deel al uit platen.


Veel inwoners uit Deventer kochten dan ook bij De Bie hun eerste platenspeler en singletjes zoals te lezen op de facebookpagina Herinner je Deventer. Op deze pagina is ook te lezen dat de zoon van de eigenaar in de jaren zestig zijn eigen filiaal aan de Vleeshouwerstraat begon. Is hier sprake van een generatieconflict, waarbij de zoon voor het vinyl koos en pa voor de radio(-onderdelen)? Er is ook nog sprake van een kelder op de hoek van de (Kleine?) Overstraat, waar muziek geluisterd kon worden. Zoon Henk, actief in de winkel op de Brink, is nog genomineerd voor 'Deventer held van de sixties'. De Bie had dan ook een vooruitstrevende assortiment in de jaren zestig, zoals blijkt uit de singles die er toentertijd gekocht werden (Elvis, The Rolling Stones, Them) en zal aan de wieg van menig Deventer beatbandje gestaan hebben.
Radio De Bie heeft de jaren zeventig nog gehaald, maar is waarschijnlijk ergens in de jaren tachtig uit het Deventer straatbeeld verdwenen en vervangen door een horecagelegenheid.

TOEVOEGING 30 NOVEMBER 2016


Radio 'De Bie'
Deventer
Brink 80
Telefoon 2892

Op achterzijde hoes, Wiener Symphoniker / Paul Walter, 10", Joh. Strauss: Famous Waltzes, Fontana 663 013 ER (Nederland, 1964)

Een opvolger van de originele, zoals hierboven afgebeeld. Was daarop nog slechts sprake van naam en woonplaats, inmiddels is ook het adres vermeld en heeft De Bie een telefoonaansluiting. Bovendien is aan de onderkant van de sticker duidelijk te zien dat ook De Bie overgestapt is naar het administratiesysteem met kartelrandje.



dinsdag 3 november 2015

Platenzaakstickers #212





Weer een "klinkende" plaat van
Radio Leo
Vierambachtsstraat 29-37
Telefoon 256700
Rotterdam-6

Op beschermhoes, Harry Davidson (and his Orchestra), LP, Those Were The Days, Columbia 33SX 1250 (Verenigd Koninkrijk, ??)

De Leo van Radio Leo was Leo Nobel. Leo had hart voor de zaak en voor zijn klanten: de sticker zat niet op de plaat, maar werd netjes op een beschermhoes geplakt, zodat de nieuwe eigenaar niks van de hoes af hoefde te peuteren, met alle risico's van dien. Weer een typisch voorbeeld van een winkel, die begon met radio's, het assortiment vervolgens uitbreidde met audio-apparatuur en daarbij hoorde ook de platen die daarop afgespeeld konden worden. Televisietoestellen werden later aan de man en vrouw gebracht. Radio Leo lijkt met recht aanspraak te kunnen maken op de breedste winkel in Rotterdam. Maar liefst vijf belendende winkelpanden had Leo, het hele stuk aan de Vierambachtsstraat tussen de Gerrit van de Lindestraat en de Van der Palmstraat. Het ligt voor de hand dat er minimaal eentje voor vinyl was ingeruimd. Een andere vermelding op de hoes duidt er op dat Leo ook platen die niet in Nederland werden uitgebracht in zijn collectie had om zijn klanten een zo breed mogelijk aanbod voor te schotelen.


Deze sticker is overduidelijk wel op de plaat geplakt. De missie van het bedrijf, Special Import Service, is duidelijk verbeeld in een combinatie van een wereldbol en een LP.

Op de website Nederland in beeld staan bij de Vierambachtsstraat in Rotterdam diverse vermeldingen van Radio Leo. Daaruit valt onder andere af te leiden dat Leo op een gegeven moment ook de Jaminvestiging verderop in de straat aan zijn imperium toevoegde om daar een fotohandel te beginnen. Vermeldenswaard is dat in de De Jaegerstraat, om de hoek, een snackbar zat die Jan Patat heette, dezelfde combinatie van voornaam en handelswaar, zij het in omgekeerde volgorde.
Waarschijnlijk was de uitbreidingsdrift van Leo zelfs dermate dat hij ook nog een winkel op de Coolsingel heeft gehad tegenover Dankers waarmee hij een verbond sloot, zoals blijkt uit sticker 190.

Toen de winkel over haar hoogtepunt heen was is Leo aan de Aelbrechtskade 28 C verder gegaan als Radio TV Leo Holding B.V.  Op 15 juli jongstleden werd die firma failliet verklaard.

(Deze bijdrage werd mogelijk gemaakt door Bjorn Graafland van Concerto) 

TOEVOEGING 3 NOVEMBER 2018

Weer een "klinkende" plaat van
Radio Leo
Vierambachtsstraat 29-31-33-35-37
Tel. 256700
Rotterdam 6

Op voorzijde hoes, Percy Sledge, LP, When a Man Loves a Woman, Atlantic 8125 (Verenigde Staten, 1966)

Nu een échte sticker van Radio Leo. De naam van de winkel is in kapitalen weergegeven op een notenbalk. Verder geen franje aan deze sticker in de vorm van muzieknoten of een mooi randje. Onderaan is duidelijk nog het kartelrandje te zien waarop de bestelgegevens stonden vermeld en dat bij verkoop werd afgescheurd om een nieuw exemplaar te kunnen bestellen. In tegenstelling tot de eerste sticker is deze rechtstreeks op de hoes geplakt en bevat bovendien nog de afzonderlijke nummers van de verschillende panden die Radio Leo aan de Vierambachtsstraat bezette.
 

 

TOEVOEGING 28 NOVEMBER 2022

 

 


Zoals elke respectabele platenzaak had ook Radio Leo zijn eigen platenzak, en, het kan niet op, er zit ook nog een sticker op, die luidt:

Gramofoonplaten-speciaalzaak
Radio Leo
Vierambachtsstraat 29-33 Telefoon 56700
Grote sortering onderzetkasten, wisselaars en radiotoestellen

Deze sticker dateert dus van voor de bovenstaande exemplaren. De winkel bestreek nog 'slechts' 3 panden. De tekst op de sticker maakt benieuwd naar het aanbod dat Leo voerde wat betreft de onderzetkasten en wisselaars. Met dank aan Marcel Burgstad die me de afbeelding stuurde.

dinsdag 27 oktober 2015

Platenzaakstickers #211





Radio Westrik
Oegstgeest - Leiden

Op label (voor en achter), Harry Belafonte, 7", Mary's Boy Child, RCA 45-RCA 1022 (Verenigd Koninkrijk, 1958)

Om Leiden weer enigszins op de platenzaakstickerkaart te zetten, na nummer 210 (de eerste sticker uit die plaats) nog een sticker uit Leiden (en Oegstgeest) er achteraan. Een typisch voorbeeld van bestickering uit de tijd dat de fotohoes nog geen gemeengoed was. Bestickering van het label bood de platenhandelaar de enige zekerheid dat hij van een deugniet niet een niet bij hem gekochte single retour kreeg in een wel bestickerd hoesje. Westrik neemt zelfs geen enkel risico en voorziet zowel de a- als de b-kant van een sticker!

De firma Westrik gaat op chic op de sticker: een gouden belettering op een groene achtergrond, waarbij de naam van de winkel in cursief is en de vestigingsplaatsen in kapitalen. Een advertentie uit het Leidsch Dagblad van 21 november 1962 leert dat Radio Westrik in Leiden aan de Diefsteeg 17 en in Oegstgeest aan de Geversstraat 39 zit.


De afbeelding maakt ook direct duidelijk, zo de naam dat al niet deed, dat we hier te maken hebben met een firma in audio- (en later video-) apparatuur die daarnaast ook vinyl verkocht. Dat laatste is treffend vormgegeven rondom de o van radio. Wellicht had van de antenne nog een pickuparm gemaakt kunnen worden. 

Nog mooier is de reclame bovenop de bedrijfsauto, die ik op een website over bedrijven in Oegstgeest van Wim Hoogerdijk tegen kwam.








De LP is prachtig tussen de televisie en de radio ingeklemd! Op dezelfde website staat een foto van het interieur van de audio- en videoafdeling van de winkel in 1964.



Dat single- of lp-presentaties niet iets recents zijn, maar bij Westrik al in de jaren 60 gebruikt werd om klanten te lokken, bewijst een artikel in de jeugdrubriek van de Leidse Courant van 19 februari 1966.


Het artikel verhaalt van de presentatie van de enige single van The Demons, Big Bamboo b/w Anymore, de week daarvoor. 'Bij Radio Westrik aan de Oegstgeestse Geversstraat stonden ze achter de toonbank van de afdeling "lichte muziek", om het eerste plaatje, dat die afgelopen week net van de persen kwam,  aan de jongen of meisje te brengen'. Onder de leden van de band bevond zich, tweede van links, Gerard Spong op drums.

Het filiaal in Leiden legde als eerste het loodje waarna de firma zich in Oegstgeest steeds meer ging richten op verkoop en verhuur van professionele beeld-, geluid en lichtinstallaties. Eind 1985 wordt de afdeling 'radio-tv-huiskamerapparatuur' overgedragen aan de firma Sound & Vision (what's in a name?). Die blijft op Geversstraat 39 zitten, terwijl Radio Westrik als Westrik multi sound in het belendende pand op nummer 41 verder gaat.

En daar zitten ze volgens Google streetview nog steeds, zoals onderstaande foto laat zien. Sound & Vision heeft inmiddels plaatsgemaakt voor een tweedehands kledingzaak.


vrijdag 23 oktober 2015

Platenzaakstickers #210

Nic. de Tombe
Pieterskerkchoorsteeg 11
Leiden
Telefoon 22184
Giro 180874

Op achterzijde hoes, Georges Moustaki, LP, Georges Moustaki, Polydor 184 350 (Duitsland, 1969)

Bijna onvoorstelbaar, maar dit is pas de eerste sticker van een platenzaak in Leiden in dit blog. Een gangbare sticker uit de tijd dat de koper nog geen mint conditie hoes nastreefde. Een medewerker van muziekwinkel Nic. de Tombe gebruikte plakband om de platenzaaksticker op de achterzijde van de hoes te bevestigen, verwijderen kan fatale gevolgen hebben voor de conditie van de hoes! Onder aan de sticker de bekende kartelrand waarlangs bij verkoop de bestelgegevens van de plaat werden afgescheurd zodat een nieuw exemplaar besteld kon worden. Het is me nog steeds onduidelijk wat de functie van het vermelde gironummer is: giften van tevreden klanten?
De firma De Tombe heeft er net iets meer werk van gemaakt dan nodig door het toevoegen van de muzieknoot met in het vlaggetje een vinyl lp verwerkt.We hebben hier te maken met een platenspeciaalzaak zoals uit onderstaande blijkt.

De Tombe was behalve in de Pieterskerkchoorsteeg, ook gevestigd aan de Haarlemmerstraat, zo is te lezen in een post op het blog Jeugdsentimenten onder het lemma De Platenzaak. De winkel was daar gevestigd in twee panden, waarbij een deel gereserveerd was voor de oudere luisteraar en een voor de jeugd. In het midden was een ruimte met draaitafels om platen te beluisteren. Een andere blog maakt melding van een vesting in de Diefsteeg. Aangezien die steeg parallel aan de Pieterskerkchoorsteeg ligt, berust dit waarschijnlijk op een vergissing van de tweede bron. Er is ook geen verder bewijs dat Nic. de Tombe aan de Haarlemmerstraat zat. Een advertentie in het Leidsch Dagblad van 21 december 1979 vermeldt als adres voor de kaartverkoop van een concert van Mr. Ackerbilk ook nog de Pieterskerkchoorsteeg. Het zou kunnen dat de winkel een groter filiaal net iets buiten het centrum opende in de hoogtijdagen van de platenverkoop. Zeker is in ieder geval dat de winkel nog in september 1990 bestond, getuige een advertentie in de Leidse Courant van de 27e van die maand om mensen te verleiden een cd met korting te kopen. Hieronder een deel van de advertentie (helaas zonder adres).


De mooiste kado's vind je in de platenzaak! Een van de laatste stuiptrekkingen van de sector om te overleven. De Tombe was waarschijnlijk een van de slachtoffers van de neergang op de geluidsdragersmarkt in de jaren negentig.

De afgebeelde sticker is afkomstig uit de vinylcollectie van Alfred Blaak.

Een week later kwam ik op de boekenmarkt op het Spui in Amsterdam nog een variant van de sticker tegen.





Nic. de Tombe
Lange Pieterskerkkoorsteeg 11
Leiden, tel. 22184, postrek. 1880874

Op achterzijde hoes, Mary O'Hara, EP, Songs of Erin no. 3, Beltone IEP 59 (Verenigd Koninkrijk, 1959?)

Hier is sprake van een voorganger van de blauwe sticker, toen de Pieterskerkchoorsteeg nog de Lange Pieterskerkkoorsteeg was en een rekening bij de giro nog postrekening werd genoemd. De rol met plakblad werd ook toen al gebruikt om de sticker aan de hoes te hechten.

TOEVOEGING 8 DECEMBER 2015

Bjorn Graafland van Concerto stuurde me deze gele variant van de bovenste sticker.

Op achterzijde hoes, Pramod Kumar, LP, Le Sitar Indien, Le Langage Du Raga, Arion
ARN 34207 (Frankrijk, 1973)
 
TOEVOEGING 1 MAART 2022
 
 
 
Nic. de Tombe
Pieterskerkchoorsteeg 11
Leiden
Telefoon 122184
Giro 180874
 
Op achterzijde hoes, Barbara, LP, Les Insomnies: Enrégistrement Public à L'Olympia, Philips
6641 837 (Frankrijk, 1978)

Vandaag precies 43 jaar en 1 dag geleden kocht Monique in Leiden deze dubbel live lp van Barbara bij Nic. de Tombe. Zo kan een sticker dus ook nog een extra functie hebben. Behalve het achterhalen van de winkel waar de plaat gekocht is, kun je ook de datum en plaats achterhalen waar de plaat van eigenaar wisselde.
 
Deze meest recente sticker van Nic. de Tombe onderscheidt zich alleen van de andere stickers door de toevoeging van de 1 vooraan bij het telefoonnummer. De Tombe trok de ingezette lijn van kapitaalloze belettering in ieder geval door tot in 1979. Gelukkig week monique hier in haar handgeschreven toevoeging niet van af!
 

woensdag 14 oktober 2015

Platenzaakstickers #209





Elektronicahuis Peeters
Molenstraat 142 (hoek Besterdring)
Tilburg
Tel. 420397

Op achterzijde hoes, Woody Shaw, LP, Night Music, Elektra Musician 96-0299-1 (Europa, 1983)

Terwijl via de vloer een elektrische schok het huis in schiet, valt via de schoorsteen een muzieknoot binnen. Duidelijker kan de combinatie elektrieke apparatuur met muziek niet verbeeld worden. Later in dit blog zal nog duidelijk worden dat deze sticker niet op zichzelf staat maar dat er een hele ontwikkeling aan vooraf is gegaan, als voorgaande stickers aan bod komen.

Waarschijnlijk is het Elektronicahuis ooit begonnen als een muziekinstrumentenwinkel, getuige de vermelding van de gebroeders Joop en Ad Peeters in een artikel in de Tilburgse Koerier. Daarin wordt melding gemaakt van de opening van het A. Peeters en Zonen Paviljoen in het Erfgoed Depot in het dorp Riel ten zuidwesten van Tilburg, waarvoor 20.000 kilo aan machines werd verplaatst van de Molenstraat naar het Depot. Peeters verkocht dus niet alleen muziekinstrumenten, maar fabriceerde ze ook ter plekke. Het zou me niks verbazen als het hier om blaasinstrumenten ging voor de lokale fanfare en harmonie of voor door Miles Davis, John Coltrane of Chet Baker beïnvloede addergebroed uit Tilburg en omgeving. Het is vervolgens een logische stap ook aanverwante opgenomen muziek te gaan verkopen, zoals de jazz lp waar bovengetoonde sticker op zat.

De winkel bestond in ieder geval nog in de jaren tachtig. Aangezien de heer Ad Peeters bij de opening van het paviljoen in 2013 81 was is hij pas vlak voor het millennium met pensioen gegaan, voor zover daar in het geval van een ambachtsman als Peeters sprake van kan zijn. Een artikel op de website van Klankwijzer bewijst dat Peeters inderdaad blaasinstrumenten maakte. En zoals te verwachten hield Peeters een bescheiden selectie gereedschap aan de Molenstraat achter om reparatiewerk aan bij hem gekochte instrumenten te verrichten. Maar wellicht was het zijn broer Joop, ook aanwezig bij de opening, die zich in de elektronica specialiseerde en ook handelde in vinyl. Nader speurwerk leert dat instrumentenmakerij Peeters gevestigd was op Molenstraat 140, dus naast het Elektronicahuis. Dus toch zijn broer Joop? Of was er nog meer familie in het spel?


Bovenstaande foto is een screenprint van Google maps. Rechts op de foto het hoekpand waar Elektronicahuis Peeters was gevestigd en daarnaast het pand met de gele stenen de muziekinstrumentenmakerij van Ad Peeters.

Ook deze speurtocht werd mogelijk gemaakt door Concertomedewerker Bjorn Graafland, die de stickers (ook onderstaande) leverde.

Er is ook nog een rode variant:

Op achterzijde hoes, Woody Shaw, LP, Master Of Art, Elektra Musician MUS K 52 402 (Duitsland, 1982)

Blijkbaar gespecialiseerd in Woody Shaw, het Electronicahuis in Tilburg, in 1982 dus nog met twee c's!

En met rondingen aan de bovenkant:

 Op achterzijde hoes, Eddie Daniels, LP, Memos From Paradise, GRP GR-1050 (Verenigde Staten, 1988)

dinsdag 6 oktober 2015

Platenzaakstickers #208





't Ultrafoonhuis
Lagen Poten 21b
Den Haag
Platen worden niet geruild

Op achterzijde hoes, Gilbert Bécaud, 7", Toi L'oiseau, Le Voix De Son Maître 7 EGF 195 (Frankrijk, 1956)

Een sobere sticker met niet meer dan de hoognodige informatie: naam van de winkel, adres en de mededeling dat je beter goed nadacht over wat je kocht, want ruilen behoorde niet tot de mogelijkheden. Ook hier het inmiddels bekende winkelinventarisatiesysteem herkenbaar aan het kartelrandje onderaan de sticker, waar de gegevens van de verkochte plaat werden afgescheurd, zodat er een nieuwe besteld kon worden.
De geschiedenis van 't Ultrafoonhuis gaat nog verder terug dan 1956. In het verslag van de jaarvergadering van de Nederlandsche Filmliga van 1929 wordt de winkel al genoemd. De winkel stelde twee gramofoons ter beschikking van de Haagsche Filmliga. Alles wijst er op dat we hier van doen hebben met een audiowinkel, maar dan eentje die voor het hogere segment ging, getuige de naam Ultrafoon. Bij de apparatuur hoorde natuurlijk ook de geluidsdragers die 't Ultrafoonhuis ook verkocht. In april 1936 verhuisde de winkel van de Kneuterdijk naar de Lange Poten tegenover Hotel Centraal, zo staat de lezen in Het Vaderland van 4 april dat jaar. 'Achter een flinke etalage ligt een ruime winkel en daarachter een gehoorzaal met afzonderlijke boxen, waar men zelf de platen zijner keuze kan laten spelen', zo is er te lezen. De winkel komt ook ter sprake in een dissertatie van C. Wouters uit 1999 over de bestrijding van jazz en moderne amusementsmuziek in Duitsland en Nederland in de periode 1920-1945. Daar staat: 'Volgens een advertentie in De Jazzwereld van september 1940 beschikte het Haagse 'Ultrafoonhuis' nog over een grote collectie 'Jazz en Hott Jazz': 'Wij hebben het allernieuwste op voorraad H.M.V.; Columbia; Brunswick; Odeon; Parlophone; Decca'.
De beeldbank van het gemeentearchief Den Haag maakt duidelijk dat de winkel in 1979 in ieder geval niet meer bestond. Toen zat Boutique Purdey aan de Lange Poten 21-23-25. Momenteel is in het pand een winkel van Aurora Kontakt gevestigd. Ooit verkocht deze in verlichting gespecialiseerde winkel ook vinyl, getuige platenzaaksticker 110.

Het filiaal van Aurora Kontakt aan de Lange Poten 21


maandag 28 september 2015

Platenzaakstickers #207





Ook voor U ligt een plaat bij
Phonoton
Overtoom 30
Amsterdam-W.
Tel. 87016

Op achterzijde hoes, The Modern Jazz Quartet and The Oscar Peterson Trio, LP, At The Opera House, Verve MG V-8269 (Verenigde Staten, 1957)

Een voorloper van sticker 138, deze inzending van Bjorn Graafland van Concerto. Wederom een staaltje van mooie vormgeving. De klassieke witte belettering in kapitalen op een blauwe achtergrond en dat alles in de vanzelfsprekende vorm van een LP. De slogan 'Ook voor U ligt een plaat bij Phonoton' laat er geen twijfel over bestaan dat we hier niet met een speciaalzaak in een specifiek genre te maken hebben, maar met een allround platenwinkel. Deze sticker maakt bovendien duidelijk dat Phonoton niet vanuit het niets aan de Ceintuurbaan terecht is gekomen, maar een voorgeschiedenis aan de Overtoom heeft. De naam lijkt te refereren aan de eigenaar van de winkel (Ton) en zijn handelswaar (phono).
Geen voor de hand liggende verhuizing, van de Overtoom in West naar de Ceintuurbaan in Zuid. Het lijkt er op dat Ton zijn platenzaak eind jaren vijftig aan de Overtoom tussen de Nassaukade en de Eerste Constantijn Huygensstraat is begonnen en eind jaren zeventig de overstap naar Oud-Zuid heeft gemaakt. Toen ik begin jaren 80 in de buurt kwam wonen, was er in ieder geval geen platenzaak meer te bekennen.
De kans is groot dat hij in De Pijp een geheel nieuwe klantenkring op moest gaan bouwen, aangezien op de route van West naar Zuid zijn oude klanten de afslag naar de Utrechtsestraat passeerden waar Get Records, Concerto en Oro een groot aanbod boden. Bovendien kende de Kinkerbuurt, niet ver van de Overtoom, ook de nodige platenzaken.

maandag 21 september 2015

Platenzaakstickers #206



Disco Hof
Haren

Op achterzijde hoes, Jonathan King, LP, Try Something Different, Decca SKL 5127 (Verenigd Koninkrijk, 1972)

Wat Eden was voor Adam en Eva was Disco Hof voor de platenliefhebber in Haren en omgeving. De winkel was gevestigd aan de Rijksstraatweg op nummer 190. In tegenstelling tot de vorige sticker in dit blog van Radio Pracht in Amersfoort is hier een veelvoud aan lettertypes gebruikt voor een minimale tekst. Elk woord heeft zijn eigen lettertype en dan ook nog in drie verschillende vormen en combinaties: cursief, vet en kapitalen. Tegenover deze drukte staat het prachtige beeld van een muzieknoot waarbij de noot uit een lp bestaat. Hier hebben we te maken met een échte platenzaak, zo de naam daar al twijfel over liet bestaan.
De Disco Hof maakte ook gebruik van het fenomeen scheursticker zoals aan de onderkant van de sticker is te zien. Bij verkoop werd dat gedeelte door de winkelmedewerker afgescheurd zodat een nieuw exemplaar van de desbetreffende plaat besteld kon worden, voor zover die nog verkrijgbaar was. De stickerplakker heeft er in dit geval in ieder geval rekening mee gehouden dat na afscheuren de gehele tekst op de achterzijde van de plaat leesbaar bleef.

In Het Nieuwsblad van het Noorden van zaterdag 14 september 1974 stond de volgende advertentie.


Ik had gehoopt op nog een aantal potentiële platenzaakstickerleveranciers in het noorden des lands, maar niets is minder waar. Naast diverse sigarenmagazijnen, de herenconfectieafdeling van de V&D in Groningen en jeanswinkels in Friesland en Groningen is Disco Hof de enige platenzaak waar de kaartjes voor het concert van Slade drie maanden later te verkrijgen waren.

Onderstaande foto uit het beeldarchief Groningen zette me op het spoor naar het vervolg van Disco Hof.


Op deze foto van de Rijksstraatweg in Haren is rechts op de parkeerplaats een witte Ford Transit te zien met op de achterdeuren het opschrift rtv hof  met vestigingen in Appingedam, Groningen en Haren en het Expert logo. Tegenwoordig is op de Rijksstraatweg 216-220 een Expertfiliaal gevestigd. Eigenaar van de winkel is Ivo Hof. Op de website van Haren | de Krant staat een artikel uit 2012 waarin sprake is van uitbreiding van de winkel. Daarin is ook te lezen dat Hof's vader Coen samen met zijn broers begin jaren 60 de winkel van RTV Bruining overnamen en ook een tijdlang een platenwinkel op de hoek van de Kerkstraat hadden. Die winkel is eind jaren 90 gesloten.


Deze inzending kwam wederom tot stand in nauwe samenwerking met Bjorn Graafland van Concerto.