woensdag 23 maart 2016

Platenzaakstickers #230


Disco-Tec Les Frangins
243, Chaussée de Waterloo
Bruxelles 6
Tel. 37.58.02

Op achterzijde hoes, Sammy Davis Jr., 2 LP, That's All, Vogue/Reprise CRV 6068/RS 6 237 (Frankrijk, 1966)

Op deze 'day after' is de keuze voor een volgende platenzaaksticker niet zo moeilijk, dat wordt een eerbetoon aan Brussel. Dat is dan weer het voordeel van een aardige voorraad achter de hand hebben.

Les frangins betekent in het Nederlands de broers. Op zich een rare naam voor een platenzaak tenzij er natuurlijk sprake is van een familiebedrijf, hetgeen hier niet het geval is. Ook het plaatje lijkt niet echt bij de naam te passen, een meisjeshoofd met daarvoor een gitaar.

De winkel aan de Waterlose Steenweg, zoals de Chaussée de Waterloo voor de Nederlandstaligen in Brussel heet, was eigendom van Georges Breval. Breval richtte in 1960 zijn eerste bandje op, The G-Boys. In 1961 werd de naam gewijzigd in Les Frangins, zie daar de herkomst van de naam van de Disco-Tec. Meer informatie over de band is te vinden op het blog Belgarock. Daar staat ook onderstaande foto van de band.


LES FRANGINS in de bezetting van 1962
vlnr: Lou Pascal - Louis Gomez - Louis Gilles - Georges Breval

Thuisbasis van de band was de Brusselse deelgemeente Sint-Gilles. De band nam een aantal singles op (zie Discogs) en kende een aantal bezettingswisselingen en was actief tot in de jaren zeventig. De band won begin jaren zestig het 'Grand Championnat de Belgique de Twist' en kreeg een platencontract bij Hebra Records. Er werd in Brussel zelfs een dancing opgericht onder de naam Club Les Frangins, wat al snel de thuisbasis van de band werd.
 
Om zijn inkomsten wat te spreiden opende Breval in 1966 zijn eigen grammofoonplaten- en audio-apparatuurwinkel, waarbij hij dankbaar gebruik maakte van de bekendheid van zijn band door de winkel daarnaar te vernoemen en het logo van de band ook in de winkel te voeren.
Inmiddels zijn zowel de dancing, als de band en winkel verdwenen en huist volgens de Guide d'Or (de Waalse Gouden Gids) momenteel het verhuurbedrijf in luxe auto's zonder chauffeur van Beni Znassen aan de Waterlose Steenweg 243. Alle verwijzingen naar Les Frangins mogen dan uit het Brusselse straatbeeld verdwenen zijn, op internet zijn ze nog steeds te vinden en hebben ook een eigen website.

Met dank aan Bjorn Graafland van Concerto voor de sticker.

dinsdag 15 maart 2016

Platenzaakstickers #229



De Draaitafel
Lindengracht 152
(Amsterdam)
Tel. 247210

Op voorzijde hoes, Dutch Swing College Band, 7", Tiger Rag, Philips 318 346 PF (Nederland, 1960)

Een prachtige naam voor een platenzaak, de Draaitafel! Het betreft hier dan ook zonder twijfel een echte platenzaak. Vinyl had hier het alleenrecht van verkoop, aan radio's, bladmuziek of instrumenten werd niet gedaan. De Draaitafel ging niet over een nacht ijs bij het aanschaffen van een sticker. Het geld kon maar een keer uitgegeven worden, dus koos de eigenaar voor een combinatie van een sticker van de winkel en een verzegelsticker, zoals de achterzijde van het hoesje duidelijk maakt.


Een korte, zakelijke mededeling. De enige franje aan de sticker is het lettertype.

'De Draaitafel, in het hart van de Jordaan, speelde een bijzondere rol in de doorbraak van het Jordaan-lied', zo schrijft Fred van Essen, die deze sticker inzond. 'Voor beroemdheden als Willy Alberti, Zwarte Riek, Tante Leen en de superster in dit gezelschap: Johannes van Musscher, alias Johnny Jordaan, was de Lindengracht een bakermat. Johnny Jordaan brak door in die straat in september 1955, op een talentenjacht van platenmaatschappij Bovema die er onder de naam "Het Jordaanfestival" werd gehouden. Johnny werd eerste, Tante Leen tweede, Bij ons in de Jordaan meteen een hit. Het maakt van Johnny een landelijke ster.' De Draaitafel organiseerde 'de ontvangst van Johnny Jordaan'.

In de beeldbank van het Stadsarchief van de Gemeente Amsterdam is onderstaande foto opgenomen. 
Op de foto, zo vermeldt het bijschrift, de dansende meisjes van de nabijgelegen dropfabriek voor De Draaitafel tijdens hun middagschaft.


Momenteel is in het pand het Argentijns restaurant Luna gevestigd.



Het poortje links tussen 152 en het belendende pand is schijnbaar nog steeds hetzelfde.

dinsdag 1 maart 2016

Platenzaakstickers #228


U geniet het meest
met een plaatje van de Leest
Muziekhandel
Amsterdamsestraatweg 81
Tel. 14480
Giro 2472781

Op label, Koninklyke Nederlandsche Marine Kapel, 12" Shellac, Defileermarsch der Koninklyke Nederlandsche Marine, Odeon AA 178007 (Nederland, 193?)

Een prachtige naam voor een boekenwinkel of een schoenmaker, maar in dit geval verkocht De Leest muziek(instrumenten). Een klassieker! De fijne, zwierige belettering heeft de jaren doorstaan, maar lichte slijtage maakt de sticker moeilijk leesbaar. Vooral het gironummer is gokwerk. De kop van het Odeontorentje komt net boven de halfronde sticker met uitstulpinkjes aan de zij- en bovenkant uit.

Vanzelfsprekend is deze sticker ook terug te vinden in het overzicht van Hans Dinkelberg van verdwenen platenzaken. Daar staat ook nog een advertentie in het Utrechts Nieuwsblad uit 1942. Daaruit blijkt dat we te maken hebben met C. de Leest. In de advertentie staat dat nog een keuze uit 25.000 nummer is en 'Denkt U er om, oude platen inleveren!' Zou dit te maken hebben met oorlogsschaarste of was dat ook daarvoor al gebruikelijk? Dergelijke bepalingen maken dat het in die tijd in ieder geval moeilijk geweest zal zijn om een redelijke collectie op te bouwen, tenzij ook niet-liefhebbers ingeschakeld werden een zogenaamde eerste aankoop bij De Leest te doen. Het is zo ongeveer het tegenovergestelde van de op veel latere verzegelstickers voorkomende tekst, dat platen met een verbroken zegel niet meer geruild kunnen worden, of dat platen sowieso niet geruild kunnen worden.

De plaat zit in een prachtige dik papieren, haast vilten winkelhoes waarop op de voorkant een dame met een ultrasmalle taille met een licht bredere heer danst op muziek uit een gramofoonkast. Dezelfde tekst als op de sticker begeleidt het dansende stel. Op de achterzijde wordt het assortiment van De Leest aangeprezen.
Dames en heren bespelen de accordeon met wervende teksten als 'Zoo spelend zorgen verdrijven. Die heeft een Settimio-Soprano Accordeon van...', Luister eens hoe prachtig!' (met dezelfde accordeon van...) en 'Hij is overal welkom! Met z'n accordeon van...'. Daarnaast prijst De Leest de koffergramofoon aan met 'Hoor uw lievelingsmelodie wanneer en waar ge wenst!' Ook verkocht de muziekhandel gitaren. C. de Leest stak degenen die twijfelden aan hun capaciteiten een hart onder de ruim met 'Hawaianmuziek... kunt gij ook spelen! Vraag eens inlichtingen over de Guitaar en z'n gemakkelijke bespeling'. Aan de reclame kan het niet gelegen hebben.

In hetzelfde overzicht noemt Hans Dinkelberg ook de opvolger van De Leest: Muziekhandel Metro. Deze winkel wordt al in 1950 in de telefoongids vermeld als zittende op het adres Amsterdamsestraatweg 81, zo heeft hij achterhaald. Dat duidt er op dat C. de Leest zijn winkel aan het eind van of net na de Tweede Wereldoorlog aan de heer C. Cedor heeft overgedaan. Geen van de kinderen De Leest zag er schijnbaar brood in.