donderdag 19 december 2013

Platenzaakstickers #128


Attalos Records
Amstelveenseweg 27 (eind Overtoom)
Tel.: (020) 833843
1054 MC  Amsterdam
American English Import

Op voorzijde hoes, Boys Town Gang, 7", Can't Take My Eyes Off You, Rams Horn RAMSH 1090 (Nederland, 1982)

Eindelijk weer eens een echte platenzaak, die zich puur op de geluidsdragers concentreerde. Zoals de lekker forse sticker al aangeeft was deze winkel gespecialiseerd in import uit het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Net als sticker 19 van De Jong in Amsterdam is hier een nadere geografische aanduiding aan het adres toegevoegd. Nu zijn zowel de Jan Evertsenstraat als de Amstelveenseweg redelijk lange straten, dus kan het handig zijn te voren te weten op welke hoogte je tot de aanschuif van vinyl over kunt gaan, om onnodige tijdverspilling met zoeken te voorkomen. Die tijd kun je natuurlijk beter in de platenzaak besteden aan het uitpluizen van de aldaar aanwezige singles en LP's. De winkel aan de Amstelveenseweg is inmiddels verdwenen maar Attalos is nog steeds actief op internet en biedt zowel via Gemm als Discogs vinyl en cd's te koop aan.

TOEVOEGING 12 APRIL 2016


Attalos
Import Records
Amsterdam
Amstelveenseweg 27
Tel. 020-833843
Arnhem
Walstraat 50
Tel. 085-510222
Always the first. Always the best.

Op voorzijde hoes, Various Artists, LP, The Woman in Red - Selections from the Original Motion Picture Soundtrack, Motown ZL 72285 (Europa, 1984)

Alfons Roebroek stuurde deze opvolger van de eerste sticker van Attalos. De toevoeging 'eind Overtoom' is verdwenen en er is een filiaal in Arnhem bij gekomen. Bovendien is Attalos overgestapt van een rechthoekige naar een ronde sticker. Daarbij dringt de vergelijking met een labelsticker zich wel erg op, te meer omdat de o van Records is uitgespaard in de sticker. Dit komt perfect overeen met het gaatje in het label en de lp waar die mee op de pickup gecentreerd wordt.

In mijn 'to-do'-archief bleek nog een blauwe variant te zitten die Hans Dinkelberg me toestuurde.


Op hoes, Rockers Revenge featuring Donnie Calvin, 12", Walking On Sunshine, London Records (Verenigd Koninkrijk, 1982).

Ook hier het labelgaatje precies bij de o.

zondag 15 december 2013

Platenzaakstickers #127


G.P. van Daalen
Sedert 1900
Korte Hoogstraat 16
Vlaardingen
Tel. 010-345006

Op achterzijde hoes, Ohio Players, 7", Fire, Mercury 6167 058 (Nederland, 1974)

De familie Van Daalen was kennelijk bijzonder actief in de radio- en muziekhandel in Rotterdam en omgeving. Eerder waren al twee stickers van de Fa. J.M. van Daalen (61 en 118), die actief was in Rotterdam en Schiedam. Aangezien G.P. van Daalen al sedert 1900 actief was, ligt het voor de hand dat het hier een voorvader van J.M. betreft. Wellicht dat die onder die naam is blijven bestaan in Vlaardingen terwijl de andere vestiging onder J.M. doorgingen.
Op een blog van de Historische Vereniging Schiedam is terug te vinden dat de Rotterdamsche Radio- en muziekhandel G.P. van Daalen zich in juni 1940 aan de Rotterdamsedijk 252 vestigde. Dat wijst er op dat G.P. zich vanuit Rotterdam over de randgemeenten heeft verspreid. Eerst Schiedam en later Vlaardingen. Ook deze Van Daalen kan worden toegevoegd aan het rijtje radiowinkels die ook vinyl in het assortiment voerden.

TOEGEVOEGD 10 MAART 2016





G.P. van Daalen & Zn.
Gevestigd sinds 1900
Speciaalhuis voor:
Gramofoon, Muziekinstrumenten, Televisie, Radio, Geluidsinstallaties
Goudsesingel 101
Telef. 26620 Rotterdam
Rotterdamsedijk 252
Telef. 68807 Schiedam

Op hoes, Jussi Björling, 12" Shellac, La Boheme/Aida, His Master's Voice D.B. 3049 (Verenigd Koninkrijk, 193?)

Met deze inzending van Hans Dinkelberg lijkt het raadsel rond de stickers 61, 118 en deze post opgelost. Dat er een verband was, was al duidelijk, maar hoe het zat nog niet. Deze vroege sticker van de firma laat zien dat het bedrijf begonnen is in Rotterdam en van daaruit aanvankelijk naar Schiedam uitbreidde. Ook is er sprake van een zoon. Dat zou dan de J.M. zijn die de winkel in Rotterdam in Crooswijk begon en zich toe ging leggen op grammofoonplaten.
Pa begon met een winkel die zowel instrumenten als apparatuur verkocht en trok zich waarschijnlijk aan het eind van zijn loopbaan terug in het filiaal in Vlaardingen. Helemaal opgehelderd is het mysterie nog niet. Het is ondenkbaar dat de oprichter dezelfde is als de eigenaar van de winkel in Vlaardingen in 1974. Wellicht nam G.P. de winkel van zijn vader ergens in de jaren dertig over, dan zou hij in 1974 nog actief kunnen zijn. Er kan ook sprake zijn van twee zonen waarbij een van de twee de initialen van pa behield. Wordt vervolgd.....


TOEVOEGING 19 JANUARI 2022

 

Roger Pluijm uit Schiedam mailde me onderstaande tekst. Hij werkte tijdens zijn middelbareschooltijd (1972-1975) bij Vroom & Dreesman en Radio Modern in Vlaardingen, van 1977 t/m 1980 bij Dankers grammofoonplaten aan de Coolsingel in Rotterdam en van 1980 t/m 2020 op de muziekafdeling bij de Bijenkorf in Amsterdam en Rotterdam.

Bij Van Daalen in Schiedam aan de Rotterdamsedijk werkte vanaf ongeveer 1965 een keurige en aimabele jongeman, een soort Herman Stok, om te zien. Daar kocht ik een single van Tom Jones, met op de a-kant Delilah en op de b-kant The Green, Green Grass Of Home. In de winkel stond op een hoog wandrek de Soundtrack van The Sound Of Music, die ik van mijn ouders niet kreeg. Ik kocht wel beide singles van de LP, natuurlijk met die onverwijderbare Van Daalen-sticker. Kort daarop heb ik de LP alsnog bij Hakkert in Schiedam gekocht. Vanaf 1980 werkte ik bij De Bijenkorf Amsterdam op de afdeling grammofoonplaten. Hoofdverkoper in die tijd was Jan Bijker; collega’s onder andere Hans Hoevenberg en Cor Meyl. 

Bij Van Daalen stond in 1967 ook de eerste Philips kleurentelevisie in de etalage. In de regio Schiedam/Vlaardingen, vind je nogal eens 78-toerenplaten, met hoezen van G.P. van Daalen & Zn., eerst met het adres Hoogstraat 106A, later de Korte Hoogstraat in Vlaardingen. Ik ken vooral de platenstickers met kartels, van een plakbandrol. Hakkert in Schiedam had prijsstickers, die met betonlijm waren bevestigd die er na 60 jaar nog niet afvallen. Ook stempelde Hakkert vaak de binnenhoes. Rijken & De Lange in Rotterdam had chique ovale goud-zwarte stickertjes, die plakten ze keurig, passend boven de tulpenkroon van het DGG-etiket. Dat werd in de jaren zeventig gedaan door ‘oude’ Corrie, die met een prachtig handschrift de bonnen schreef, en Cobi Gerritse.  


dinsdag 10 december 2013

Platenzaakstickers #126


Muziekpaleis
Wim Berkers
Harmoniestraat 1
Deurne
Tel. 04930-12543

Op voorzijde hoes De La Soul, LP, 3 Feet High and Rising, BCM Records BCM 38195 (Duitsland, 1989)

Een toepasselijke combinatie van nering en locatie. Zou Wim Berkers lang hebben moeten wachten tot het pand aan de Harmoniestraat vrijkwam? Feit is in ieder geval dat Wim zijn Muziekpaleis begon in de winkel waar voorheen de sigarenzaak van zijn vader was gevestigd, Stationsstraat 87. Zo is te lezen op de Deurnewiki van de lokale heemkundekring. Uit het verhaal is op te maken dat de winkel gespecialiseerd was in instrumenten. Daarnaast werden waarschijnlijk ook bladmuziek en, getuige de sticker, ook vinyl in het assortiment gevoerd. Ook had Wim Berkers een muziekuitgeverij op hetzelfde adres. Samen met Jan Geerts was hij bovendien eigenaar van BeGe Studio aan Stationsstraat 21, waar ze de fine fleur uit de lokale muziekscene op de band vastlegden. Een geduchte concurrent van streekgenoot Johnny Hoes! Zij kaapten De Vrolijke Jantjes uit Liersel, bekend van de hit De Meid is er vandoor met Meneer Pastoor, voor zijn neus weg. Hetzelfde geldt voor Mieke Horst en Hans und Heide.
De opnamestudio lijkt ook de reden dat de winkel naar een ander adres is verplaatst. Je moet de zaken tenslotte een beetje gescheiden houden. Inmiddels is de naam veranderd in Muziek Berkers en de locatie in Kruisstraat 20. De winkel is gespecialiseerd in gitaren en bijbehorende attributen.

Deze sticker werd mede mogelijk gemaakt door Frans Zeem die hem naar mij doorstuurde.

zaterdag 7 december 2013

LP top 10 1983 in Platenblad


December lijstjesmaand begint al jaren met de top 10 van 30 jaar geleden die René van Kaam de lezers van Platenblad vraagt in te sturen. Dit jaar stuurden 80 mensen een lijstje in. Over het algemeen mannen van boven de 50, een groep waar ik inmiddels ook zelf bij hoor. Bij de 80 inzendingen was er één van een vrouwelijke lezer. De eindlijst en de afzonderlijke lijstjes zijn allemaal na te lezen in nr. 200 van Platenblad, verkrijgbaar bij de lokale platenboer of goed gesorteerde tijdschriftenwinkel.
 
 


 
1. T.C. Matic: Choco
2.  Lou Reed: Legendary Hearts
3.  Dio: Holy Diver
4. The Waterboys: The Waterboys
5. Scientists: Blood Red River
6. Sapho: Barbarie
7. The Nomads: Where the Wolfbane Blooms
8. The Cramps: Smell of Female
9. Clock DVA: Advantage
10. Jo Lemaire: Concorde

Al met al een mager jaar, 1983. Enkele uitschieters daargelaten, viel het niet mee om de lijst van 10 compleet te krijgen. Veel platen die ik toen stuk draaide, kan ik nu niet meer aanhoren, zoals die van Tears for Fears, China Crisis en U2. Precies 70 staan er uit 1983 in de kast, iets meer dan uit 1982. Uit de lijstjes van vorig jaar haalde ik nog wel The Dream Syndicate: The Days of Wine and Roses in huis. Onvoorstelbaar hoe ik die meer dan 30 jaar over het hoofd heb kunnen zien. Ik ben benieuwd welke platen ik in 1983 gemist heb.

Choco is de kroon op het werk van Arno Hintjes en kornuiten. De derde op rij van T.C. Matic die bij mij op de eerste plaats prijkt, maar Choco is toch het meesterwerk dat er al twee jaar aan zat te komen. Eindelijk is de gitaar van Jean Marie Aerts perfect in de mix verwerkt. Arno brabbelt inmiddels herkenbaar in zijn combinatie van Frans, Engels en Vlaams de teksten en Julia Loko zweept Arno nog eens extra op met haar achtergrondzang en –geluiden. Het hakt er direct heerlijk in met If You Wanna Dance, Dance, If You Don’t, Don’t. Andere prijsnummers zijn Arrividerci Solo (waar de schurende gitaren moeiteloos samengaan met het (synthesizer)klokkenspel van Serge Feys), Living on My Instinct (‘Parle à mon cul, ma tête est malade’, ‘seks voor un ontbijt, encore en encore’) en Putain Putain, dat live nog steeds massaal wordt meegezongen (‘K em un kleintje … maar ‘k schiet vèèèrre!).

Lou Reed borduurt met Legendary Hearts voort op het geluid van The Blue Mask en beschrijft het gelukkige huislijke leven met zijn Sylvia. Al is het niet altijd pais en vree als je de teksten moet geloven. Zoals in Bottoming out: ‘But if I hadn’t left, I would’ve stuck you dead. So I took a ride instead.’ Met The Last Shot voegt Reed’s weer een meesterwerk over verslaving aan zijn al mooie lijstje toe. Die zijn zeker niet aan Clock DVA-voorman Adi Newton voorbijgegaan die de dreigende ondertoon van The Velvet Underground van een modern geluid voorziet. Toentertijd een revelatie, die wel wat heeft ingeboet, maar nog steeds beklijft.

De strot van Ronnie James Dio genoot al ruime bekendheid dankzij The Butterfly Ball van Roger Glover, voordat collega Blackmore hem inlijfde bij Rainbow. Holy Diver is Dio’s eerste solo album en bewijst eens te meer wat een gigantische stem er in hem huist. De riffs knallen je om de oren en Ronnie James schudt andere hardrockgegadigden als Van Halen of Thin Lizzy genadeloos van zich af.

The Waterboys dienden zich aan met de single A Girl called Johnny (geïnspireerd door A Boy named Sue???). Hun eerste langspeler bleek vol te staan met dergelijke sfeervolle nummers. De lp werd voorafgegaan door een Mini LP, een formaat dat in 1983 door meer artiesten werd gebruikt. De Scientists, The Nomads en The Cramps deden het en haalden daarmee mijn top 10. Aan de ene kant wellicht oneerlijke concurrentie voor de artiesten die ‘echte’ lp’s uitbrachten, maar in deze drie gevallen de perfecte drager. Ze gaan alle drie naar dezelfde bron maar geven daar ieder een eigen invulling aan. Als The Birthday Party haar twee ep’s (Mutiny en The Bad Seed) samengevoegd hadden (wat ze onlangs deden) dan hadden ze er ook nog tussen gestaan, maar 4 nummers is toch net iets te weinig om in het lijstje te komen.

Arno gaf al een Frans tintje aan mijn lijstje, dat wordt uitgebreid met Sapho en Jo Lemaire. Ook Sapho haalde vorig jaar al mijn top 10 met een mini LP. Met Barbarie bewijst ze dat ze ook een hele langspeler weet te boeien. Zoals bij Arno het Frans moeiteloos gecombineerd wordt met Engels en Vlaams, zo vermengt Sapho het Arabisch en het Frans. Jo Lemaire heeft ze duidelijker gescheiden: kant 1 is in het Engels, kant 2 in het Frans. Alhoewel typische jaren 80-muziek steekt het nog steeds boven de grauwe middelmaat uit. En om het rondje compleet te maken draagt Jean Marie Aerts hier ook nog aan bij door op een aantal nummers de gitaarpartij voor zijn rekening te nemen, zij het iets ondergeschikter dan bij T.C. Matic. Zoals Arno zou zeggen: ‘The more you know about, the more you play with it! Ratatatatata Ratatata!’

maandag 2 december 2013

Platenzaakstickers #125


Muziek Grammofoonplaten
Jelle Buising
Sint Jacobsstraat 21
Leeuwarden
Tel. 33956

Op achterzijde hoes Jörg Demus, Piano und das Schubert-Quartett / Amadeus-Quartett, LP, Franz Schubert Forellen-Quintett / Quartettsatz C-Moll Op. Posh., Deutsche Grammophon Gesellschaft Stereo 135 062 (Duitsland, 1965?)

Een derde sticker van een LP van Peter Kingma. Hij leverde eerder al stickers 93 en 94 van Van den Akker in Leeuwarden en Jazz In in Amsterdam. Buising past in de reeks instrumentenwinkels die ook vinyl in het assortiment hadden. Over de winkel is op internet niets te vinden. Jelle Buising levert echter de nodige informatie op. Zijn naam duikt op als mede-oprichter van de eerste onafhankelijk Big Band in Leeuwarden in november 1973. Trompettist Buising vertrok in 1990 bij de Big Band, die tot die tijd direct met hem geassocieerd werd en in de volksmond ook de Big Band Jelle Buising werd genoemd. Over de winkel wordt in de stukken over de Big Band niet gerept.
Op internet is ook een condoleancepagina voor Jelle Jacobus Buising te vinden. Hij overleed op 10 september 2013 in Leeuwarden, alwaar hij op 10 juni 1939 geboren werd. Getuige de overlijdensberichten was Buising ook actief als lid en voorzitter van de Probus Club Festina Lente in  Leeuwarden. Hoogstwaarschijnlijk betreft het hier een en dezelfde Jelle Buising, een stuwende kracht in het Leeuwardse muziekleven.

zondag 1 december 2013

Platenzaakstickers #124



Radio Vaartjes
Over de Kelders 8 - Voorstreek 3
Leeuwarden

Op label, The Philharmonia Orchestra, 12" (shellac), The Caprriccio Italien Op. 45, Columbia L.X. 8737 (Nederland, 195?)

Een prachtige sticker, ingezonden door Hans Dinkelberg via zijn Plaatzaken twitteraccount. Zoals duidelijk te zien is, is het niet een rechthoekig plakkertje, maar is er een uitstulping voor de Radio-vermelding. Aan de onderkant zijn sporen van een scheuractie te zien. Zouden de stickers met de onderkant aan elkaar vast op een rol hebben gezeten?
Ook platenzaaksticker 100 was van Vaartjes. Zo te zien is deze sticker ouder, dus wellicht moet het jaar van uitgave van de plaat waar bovenstaande sticker op zit nog wat verder in de tijd teruggeplaatst worden. De winkel in het krantenartikel bij de eerste sticker is duidelijk dezelfde als die van de Hengelsportwinkel die tot voor kort op Voorstreek 66 zat. Toch is op de huidige sticker sprake van twee locaties en komt Voorstreek 66 niet bij de adressen voor. Is er dan wellicht toch sprake van een verhuizing waarbij de originele locatie is verlaten en uitgebreid is met een filiaal aan Over de Kelders? Of zat op Voorstreek 66 de audio- en witgoedwinkel en op de andere twee adressen het vinyl? Wie het weet mag het zeggen.